Διάλειμμα ανακούφισης...

Εδώ ο εντελώς μες την τρελή χαρά... 

Με δεδομένο ότι η οικονομία είναι το οικοδόμημα, το εποικοδόμημα της στροφής Τσίπρα στο Βερολίνο οφείλεται στα άδεια ταμεία. Το μόνο ερώτημα είναι πόσο θα κρατήσει αυτή η ρεαλιστική στάση, αφού αφενός υπάρχει το κακό προηγούμενο του πρωθυπουργού –άλλα να λέει στο εξωτερικό και άλλα στο εσωτερικό– και αφετέρου το βασικό χαρακτηριστικό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ είναι το «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν».

Δύσκολα θα επιβιώσει η ανακούφιση που όλοι νιώσαμε, όταν ο κ. Αλέξης Τσίπρας, με τις δηλώσεις του στο Βερολίνο, έκανε ένα βήμα πίσω από το χείλος του γκρεμού, εκεί που η ανερμάτιστη ρητορεία και η αβελτηρία της κυβέρνησής του έφερε τη χώρα.
Δυστυχώς, τα κυβερνητικά στελέχη δεν διακρίνονται από σύνεση και ρεαλισμό. Στην καλύτερη περίπτωση, διακρίνονται από τηλεοπτικό επαρχιωτισμό. Βγαίνουν στα τηλεπαραθύρια κι εκστομίζουν όποια κοτσάνα τους πρωτοκατέβει στο κεφάλι, νομίζοντας ότι έχουν να κάνουν μόνο με τους πολιτικούς τους αντιπάλους και τους αποχαυνωμένους τηλεθεατές. Πώς αλλιώς να εξηγηθούν οι κουταμάρες του κ. Καμμένου ότι «θα το κάνουμε Κούγκι», του κ. Φλαμπουράρη ότι «οι Πολωνοί ήταν σύμμαχοι των Γερμανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», του κ. Βαρουφάκη, ότι η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου –αυτήν για την οποία σχιζόμαστε να γίνει αποδεκτή με τη δική μας ερμηνεία– είναι ένα παλιόχαρτο γεμάτο ασάφειες. Φοβόμαστε ότι οι ίδιοι οι υπουργοί, με πράξεις, δηλώσεις και παραλείψεις, θα σπρώξουν πάλι τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, και θα ξανακοιτάμε την άβυσσο για μια ακόμη φορά.

Αλλά ακόμη κι αν γίνει ένα θαύμα και οι υπουργοί μεταμορφωθούν σε σοβαρούς και μετρημένους, υπάρχουν πάντα οι άγριες φιλοδοξίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ, που θα εκτροχιάσουν τη χώρα. Η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, που δεν μπορεί να κοιμηθεί από «το του Τσίπρα τρόπαιον», κάποια άλλη «χαριτωμένη» πρωτοβουλία θα αναλάβει. Στοχεύοντας την αρχηγία του κόμματος, θα εκθέσει και πάλι τη χώρα.

Δεν ξέρουμε αν μπορεί να συμμαζευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ· για τους συνωμοσιολόγους συγκυβερνήτες τους δεν τρέφουμε καμιά ελπίδα. Η Ελλάδα, δυστυχώς, θα κινείται επί μακρόν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με τον κίνδυνο του Grexident να παραμένει υπαρκτός. Εν τω μεταξύ, σε κάθε τομέα του δημόσιου βίου όλα θα χειροτερεύουν. Τα Πανεπιστήμια θα παραμείνουν έρμαιο των κουκουλοφόρων, με τον υπουργό (μερικής) Προστασίας του Πολίτη να διακινεί ευφάνταστες θεωρίες ότι η βία και οι καταστροφές των χουλιγκάνων είναι «ενδοπανεπιστημιακό ζήτημα» που η αστυνομία δεν μπορεί να λύσει· οι υπουργοί Παιδείας θα ξηλώνουν όσα με πολύ δυσκολία φτιάχτηκαν τα τελευταία χρόνια· ο κ. Λαφαζάνης θα καθυστερεί ή ακόμη και θα αναιρεί αποκρατικοποιήσεις· ο κ. Κουρουμπλής θα αναιρεί το διευρυμένο ωράριο των φαρμακείων, έτσι ώστε να τρέχουμε όλοι νυχτιάτικα· γενικώς θα ζούμε σε μια παλαιολιθική ατμόσφαιρα με πολλά αριστερά συνθήματα και λίγη δουλειά. Και με τις πράξεις, δηλώσεις και παραλείψεις των υπουργών τα δημοσιονομικά θα χειροτερεύουν, η οικονομία θα παραμένει παγωμένη, οι άνεργοι θα πληθύνονται και η ανθρωπιστική κρίση –η οποία έγινε σημαία του ΣΥΡΙΖΑ– θα βαθαίνει. Βεβαίως, θα έχουμε ακριβά εθνικολαϊκά πανηγύρια με κλαρίνα στις πλατείες. Είναι κι αυτή μια παρηγόρια...

Του Π. Μανδραβέλη από την Κ.