«Η Χάιντι είναι ιδιοκτήτρια ενός μπαρ στο Βερολίνο. Προκειμένου να αυξήσει τις πωλήσεις της αποφασίζει να επιτρέψει στους πιστούς της πελάτες - οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι άνεργοι αλκοολικοί - να πίνουν όσο θέλουν τώρα και να πληρώνουν όποτε έχουν. Η ίδια καταγράφει λεπτομερώς όλα τα ποτά που καταναλώνονται σε λογιστικά βιβλία και έτσι ουσιαστικά χορηγεί δάνεια στους πελάτες της. Μαθαίνεται πολύ γρήγορα αυτό το "σύστημα της Χάιντι" και πολύς κόσμος αρχίζει να πλημμυρίζει το ωραίο της μπαράκι.
Εκμεταλλευόμενη την ελευθερία... που νιώθουν οι πελάτες, τώρα που εκείνη τους απάλλαξε από το βάρος της άμεσης πληρωμής, η Χάιντι αυξάνει τις τιμές κρασιού και μπίρας. Γιατί όχι, αφού οι πελάτες δεν υποχρεούνται να πληρώνουν. Ο όγκος των πωλήσεών της βεβαίως αυξάνεται θεαματικά.
Ενας νέος και δυναμικός σύμβουλος πελατών σε μια τοπική τράπεζα αναγνωρίζει ως μελλοντικά πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο της επιχείρησης το ποσό που θα προκύψει από την αποπληρωμή της πίστωσης που παίρνουν οι πελάτες και αυξάνει το δανειοληπτικό όριο της Χάιντι. Στα κεντρικά γραφεία της τράπεζας μετατρέπεται αυτό το περιουσιακό στοιχείο σε τραπεζικά προϊόντα με διάφορες ονομασίες. Αυτά τα προϊόντα διακινούνται κατόπιν ως εμπόρευμα στις παγκόσμιες αγορές. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι σημαίνουν κάποιες περίεργες ονομασίες των ομολόγων και πώς αυτά είναι εγγυημένα. Καθώς όμως οι τιμές τους αυξάνονται διαρκώς, γίνονται περιζήτητα.
Μια μέρα, παρ' όλο που οι τιμές συνεχώς ανεβαίνουν, η τράπεζα θεωρεί ότι ήρθε καιρός να αρχίσει να απαιτεί την αποπληρωμή των χρεών που συσσωρεύτηκαν από τους πότες στο μπαρ της Χάιντι. Οι αλκοολικοί άνεργοι όμως αδυνατούν, βεβαίως, να αποπληρώσουν τα δάνειά τους αφού είναι άνεργοι οι άνθρωποι. Ως συνέπεια αυτού, η Χάιντι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δανειοληπτικές υποχρεώσεις της και κηρύττει χρεοκοπία. Τα ομόλογα χάνουν το 95% της αξίας τους. Οι προμηθευτές του μπαρ της Χάιντι είχαν δώσει στην πελάτισσά τους, τον καιρό που όλα ήταν καλά κι ωραία, πολύ ελαστικούς όρους για την αποπληρωμή των χρεών της προς αυτούς, αλλά έχοντας επενδύσει και οι ίδιοι σε αυτά τα τραπεζικά ομόλογα είναι τώρα μπροστά σε μια νέα, διαφορετική κατάσταση. Ο προμηθευτής των κρασιών χρεοκοπεί και εκείνος που της πουλούσε μπίρες εξαγοράζεται από έναν ανταγωνιστή του. Η τράπεζα, έπειτα από μαραθώνιες και δραματικές διαβουλεύσεις όλων των πολιτικών κομμάτων, σώζεται με γενναία χρηματική ένεση από το κράτος, το οποίο αποφασίζεται να βρει τους πόρους αυτούς από έναν καινούργιο φόρο που θα βαραίνει μόνο εκείνους που δεν καταναλώνουν αλκοόλ».
Καταλάβατε τώρα πώς ήλθε η παρ' ολίγον πτώχευση; Δεν πληρώνω - δεν πληρώνω, ασυγκράτητος δανεισμός, καταναλωτισμός και ασωτία χάρη στα δανεικά (λεφτά υπάρχουν), εκμετάλλευση της ανοησίας μας από τους κερδοσκόπους με τα κάθε είδους ομόλογα και τελικά ανώμαλη προσγείωση στην ανελέητη λιτότητα. Περαστικά μας.
Του Γ. Μαρίνου από το Βήμα της 02-11-14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου