Ο ΟΑΕΔ κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και μπράβο του για τα προγράμματα που ετοιμάζει.
Δεν κρύβει μάλιστα την υπερηφάνεια του ότι στις 8 Οκτωβρίου σημείωσε ρεκόρ καλύπτοντας μέσα σε 3 ώρες 5000 θέσεις επιδοτούμενης εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Ήταν μάλιστα τόση ο ορμή των ιδιωτικών επιχειρήσεων να προλάβουν μια επιδοτούμενη θέση εργαζόμενου που έπεσε το σύστημα και για κάποιες ώρες πήγαν να τρελαθούν οι επιδοτούμενοι επιχειρηματίες.
Τώρα γιατί μου έρχονται στο μυαλό οι φωνές εκατοντάδων επιχειρηματιών, ειδικότερα της Βορείου Ελλάδος, ότι πήραν τους επιδοτούμενους εργαζόμενους αλλά λεφτά δεν είδαν από το κράτος και αν είδαν ήταν έναντι και βλέπουμε... είναι φαίνεται επειδή το έχω μέσα μου να γκρινιάζω.
Ωστόσο ούτε και αυτό αφορά τον ΟΑΕΔ αφού την επιδότηση εργασίας προς τους ιδιώτες επιχειρηματίες την εξασφαλίζει από τα δικά του κονδύλια και δεν ζητάει καθόλου λεφτά από το ΕΣΠΑ ή άλλα Ταμεία.
Άρα αν ο κορβανάς του κράτους δεν έχει λεφτά τι να σου κάνει ο ΟΑΕΔ και οι Διοικήσεις του που δεν έχουν λόγο να μην το χαίρονται όταν το κράτος τούς υπόσχεται και άλλα λεφτά για ακόμη 5000 επιδοτήσεις θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Την ίδια χαρά φυλάει ο ΟΑΕΔ για τον εαυτό του καθώς πράττοντας ορθότατα ετοιμάζεται να μοιράσει και τα γνωστά 500ρικα για απασχόληση σε κοινωνικές εργασίες στους άνεργους που έχουν και άλλους 4-5 στην πλάτη τους.
Και όταν τελειώσει και με αυτούς θα δώσει και το χαρτζιλίκι με τα voucher εργασίας σε 46.000 άτομα για να έχουν ένα ξεκίνημα και βλέπουμε…
Ξεκαθαρίζω λοιπόν για να μην παρεξηγηθώ.
Ο ΟΑΕΔ και τη δουλειά του την κάνει καλά. Και τα προγράμματά του τα προχωράει. Και εύχομαι πάντα τέτοια.
Το θέμα μου λοιπόν δεν είναι ο ΟΑΕΔ και τα λεφτά των φορολογούμενων που πάνε σε επιδοτούμενη από το κράτος εργασία. Καλύτερα να βλέπουμε τους φόρους μας σε επιδοτήσεις ανέργων παρά σε εξοπλισμούς για να αγοράζουν με μίζες οι «σοσιαλιστές» και οι «αριστεροί αγωνιστές» σπίτια στη Μύκονο, στην Εκάλη και στην Ακρόπολη.
Από την τσέπη μας βγαίνουν και οι εξοπλισμοί και οι μίζες τους...
Απορώ όμως αν πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι, χαρούμενοι και τρισευτυχισμένοι, όπως ο ΟΑΕΔ, και όλοι εμείς που έχουμε αναλάβει για λογαριασμό του κράτους-πατερούλη να αντικαταστήσουμε την κανονική εργασία και την καριέρα του νέου εργαζόμενου με την πολιτική επιδότησης.
Αποδεικνύοντας βέβαια έτσι ότι μπορεί να μην δούμε ποτέ μας ανάπτυξη αλλά ως κράτος επιδοτήσεων σκίζουμε...
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Βουτάμε στους φόρους τις επιχειρήσεις σε σημείο που να βάζουν λουκέτο 250.000 από τις μικρομεσαίες μέσα σε μια πενταετία, βγάζοντας στο δρόμο, 450.000 άτομα και τις οικογένειές τους, αλλά είμαστε σε θέση μέσα σε 3 ώρες να επιδοτήσουμε την εργασία 5.000 ατόμων, σε επιχειρήσεις που ακόμη λειτουργούν...
Πνίγουμε στα χαράτσια κάθε ιδιώτη επιχειρηματία και ελεύθερο επαγγελματία από υδραυλικό μέχρι μηχανικό αλλά έχουμε λεφτά να διορίσουμε στους Δήμους 50.000 άτομα για ένα πεντάμηνο με κινέζικους μισθούς… Και αν δεν έχουμε βουτάμε και λίγο ΕΣΠΑ...
Φορολογούμε μέχρι και τα ουρητήρια των επιχειρήσεων που μπορούν να απασχολήσουν με επεκτάσεις και επενδύσεις μέχρι και το 20% των σημερινών ανέργων αλλά έτσι βρίσκουμε πόρους να επιδοτήσουμε με το χαρτζιλίκι του προγράμματος «voucher» 46.000 άτομα.
Βάζουμε ό,τι φόρο μας υποδείξουν τα κρατικά μονοπώλια ενέργειας για να καλύψουν το δικό τους υπερβολικό κόστος λειτουργίας και διαλύουμε κάθε δυνατότητα ανταγωνιστικότητας και εξωστρέφειας στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά μαζεύουμε φόρους για να επιδοτήσουμε την εργασία άλλων 5000 ανέργων σε μικρές επιχειρήσεις.
Χρεώνουμε με φόρους κάθε προσπάθεια έρευνας και προσαρμογής μας στην τεχνολογία, την καινοτομία και τις πρωτοβουλίες διασύνδεσής επιχειρήσεων με ξένες αγοράς αλλά έχουμε παραδάκι για τα επιδόματα ανεργίας.
Αυτή η λαϊκίστικη και κρατικίστικη «λογική» της κλειστής σοσιαλιστικής οικονομίας που μας κατέστρεψε κυριολεκτικά εδώ και δεκαετίες συνεχίζει να αποτελεί το μοντέλο για το οποίο κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δίνουν μάχες να μην αλλάξει.
Αυτή η λογική του επιδοτούμενου Έλληνα είτε ως αγρότη, είτε ως εργαζόμενου, είτε ως συνταξιούχου, είτε ως ανέργου δεν θα αλλάξει γιατί ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση θέλουν ιδιωτικό τομέα. Οι ιδιώτες, ειδικότερα με τη μορφή βιομηχάνων, ενεργοβόρων επιχειρήσεων, εφοπλιστών, μεσαίων και άνω επιχειρηματιών, κοστίζουν πολιτικά. Γιατί απαιτούν αναπτυξιακή πολιτική και μέτρα. Και αν παρθούν ο λαϊκισμός θα μείνει χωρίς χρηματοδότηση και τα κόμματα χωρίς ψήφους.
Του Γιώργου Κράλογλου από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου