Ίσως μόνον σε ορισμένους από τους συγκεκριμένους φοιτητές που μάλλον λειτουργούν « με την ορμή» της νιότης, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και με την «πολιτική πίεση-καθοδήγηση» συγκεκριμένων κομμάτων , να φαίνονται οι κινήσεις αυτές «επαναστατικές» ‘η «δημοκρατικές» ‘η δεν ξέρω κι εγώ πως αλλιώς να τις χαρακτηρίσω.
Όμως είναι σαφές ότι πρόκειται για μια «βίαιη ενέργεια» , «φασιστικής λογικής, αντίληψης και πρακτικής», με την οποία κάποιοι προσπαθούν να επιβάλλουν σε κάποιους άλλους την δική τους θέληση. Μια θέληση που είναι βέβαια και έκτος κάθε λογικής άλλα και νομιμότητας.
Και είναι έκτος λογικής , γιατί:
--- Κανείς φαντάζομαι από τους λογικά σκεπτόμενους πολίτες, δεν θέλει να υπάρχει ένα ‘αφύλαχτο» πανεπιστήμιο στο οποίο ο καθένας μπαίνει οπότε θέλει, και κάνει ότι θέλει (κατασκηνώνει για παράδειγμα, κλέβει υλικά, καταστρέφει, διακόπτει μαθήματα και άλλα παρόμοια). Άρα δεν βλέπω ποια λογική έχει η απόφαση για έλεγχο στο κεντρικό κτίριο του πανεπιστήμιου , οπου μόνον η πρυτανεία και διοικητικές υπηρεσίες βρίσκονται.
---Κανείς, από όσους βλέπουν τα πράγματα όπως πραγματικά είναι, δεν μπορεί να δεχθεί ότι θα πρέπει να έχουν την φοιτητική ιδιότητα άνθρωποι που μπήκαν στα πανεπιστήμια πριν 30 και 40 χρόνια άλλα και πριν δέκα για παράδειγμα και δεν δείχνουν διάθεση να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Το πανεπιστήμιο δεν είναι καφενείο οπού περνάμε την ώρα μας..
---Και τέλος, δεν νομίζω να υπάρχει πουθενά στον κόσμο συνεδρίαση κάποιου οργάνου , όπως για παράδειγμα της Συγκλήτου του πανεπιστήμιου Αθηνών, οπού στις συνεδριάσεις μετέχει «οποίος θέλει», παίρνει τον λόγο, λέει τις απόψεις του και άλλα παρόμοιο, όπως για παράδειγμα να διαλύει τις συνεδριάσεις. Έξαλλου, η συνεδρίαση θεσμικών οργάνων με συμμέτοχη ( η «απειλή βίας») ανθρώπων που δεν είναι μέλη τους , έχουν και πρόβλημα νομιμότητας των αποφάσεων τους.
Οι εικόνες που είδαμε όλοι για μια ακόμα φορά από το πανεπιστήμιο Αθηνών, δείχνουν το ποσό μεγάλη θα είναι η αντίσταση συγκεκριμένης, μικρής μειοψηφίας, στο πανεπιστήμιο, στις αλλαγές που άρχισαν να γίνονται. Αλλαγές που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες.
Δεδομένα, συμφέροντα και κατεστημένα, διαλύονται ( έστω με πολύ αργό ρυθμό) και αυτό ενοχλεί όλους όσους είχαν τον χώρο των πανεπιστήμιων ως προνομιακό πεδίο άσκησης πολίτικης άλλα και επαγγελματικής και άλλης (πχ πολίτικης) εξέλιξης…
Και είχε δίκιο ο πρύτανης του Πανεπιστήμιου Αθηνών, ο κ Φορτσάκης που δεν ενέδωσε στις πιέσεις και αποφάσισε να σταματήσει την συνεδρίαση κάτω από την απειλή πενήντα φοιτητών που απλώς φώναζαν.
Η σθεναρή στάση και η τήρηση των αποφάσεων είναι κάτι που μπορεί να «κόψει την όρεξη « σε ορισμένους.
Χρειάζεται πάντως και στήριξη.
Στήριξη από τους καθηγητές (αυτούς που δεν έχουν όλα αυτά τα χρόνια συναλλαγεί με τις συγκεκριμένες ομάδες), στήριξη από τους υπάλληλους που θέλουν ένα πανεπιστήμιο που να λειτούργει με αξιοκρατία και κανόνες, στήριξη από την πολιτεία.
Άλλα κυρίως χρειάζεται αντίδραση της συντριπτικής πλειοψηφίας των φοιτητών που διαφωνούν με όλες αυτές τις πρακτικές άλλα , δυστυχώς, δεν ασχολούνται. Δεν πάνε στις συνελεύσεις, δεν ψηφίζουν στις εκλογές, αφήνουν την τύχη τους (και του πανεπιστήμιου) στα χέρια πολύ μικρών μειοψηφιών. Η βία των μειοψηφιών , δεν πρέπει να περάσει και πάλι.
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου