Τα λεφτά όμως, τότε, έμπαιναν στην τσέπη του εργαζόμενου μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει σαν να δούλευε στο κράτος που πληρώνεσαι μόνο με μια υπογραφή.
Αλλά εμείς δεν βλέπαμε το δάσος όταν η Ελλάδα ήταν και βιομηχανική και φόβιζε την Ευρώπη ακόμη με πρώτες ύλες.
Δεν βλέπαμε, με άλλα λόγια, την απασχόληση του 70% του εργατικού δυναμικού της χώρας στην βιομηχανία. Τις ογκώδεις εξαγωγές τσιμέντου, χάλυβα, χημικών , λιπασμάτων, οικοδομικών υλικών, πλαστικών και ηλεκτρικών εφαρμογών. Την υψηλή προστιθεμένη ελληνική αξία πάνω από 60% που έφθανε μέχρι και 75%.
Βλέπαμε μόνο το δένδρο της αριστερής προπαγάνδας.
Τα λεφτά από το σχέδιο Μάρσαλ. Τα λεφτά που πήγαν εκτός από το κράτος κατά 65-70% και στην βιομηχανία κατά 25-30%.
Βλέπαμε και το άλλο δένδρο. Του υπερδανεισμού .
Αλλά από ελληνικές βιομηχανίες που παρά τα προβλήματα ανταγωνισμού και μείωσης των δασμών είχαν τα κότσια να τα βγάλουν πέρα και να γυρίσουν τα λεφτά που χρωστούσαν αν το κράτος, βεβαίως, ήθελε να κρατήσει την βιομηχανία ως τομέα της οικονομίας.
Και ας έδιωχνε, βρε αδερφέ, τους συγκεκριμένους 50-60 βιομήχανους που χάλαγαν την Τραπεζική σούπα… Την σούπα που και τότε δεν ήταν τόσο καθαρή όσο έλεγαν…
Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε το δάσος.
Και με διαφόρους τρόπους τόσο εμείς όσο και οι δανειστές διαπιστώνουμε ,ασθμαίνοντας, ότι χρειάζεται άλλο ένα σχέδιο Μάρσαλ για μπορέσει η Ελλάδα να ανασάνει!!
Άλλο ένα «καταραμένο» σχέδιο Μάρσαλ που γέννησε…την «ολιγαρχία» στον τόπο. Τότε ήταν ολιγαρχίας γέννα… Τώρα θα μας σώσει…
Ποιος όμως θα πάρει στα χέρια του το σχέδιο Μάρσαλ να το εφαρμόσει έτσι όπως πρέπει;
Ποιος θα βρει τους πραγματικούς επενδυτές με γνώση της λειτουργίας της παγκόσμιας αγοράς που θα εμπιστευτούν την Ελλάδα για επενδύσεις έστω και με τσάμπα λεφτά;
Φοβάμαι ότι κανείς δεν προσφέρεται γιατί φοβάται το πολιτικό κόστος σε μια Ελλάδα που μίσησε και εκδίωξε την βιομηχανία και τους έλληνες επενδυτές της βιομηχανία όσο κανείς στην Ευρώπη.
Από την άλλη κανείς δεν κουβαλάει σήμερα το επιχειρηματικό πείσμα ή αν θέλετε την επιχειρηματική μούρλα που είχαν για τον τόπο τους οι Μποδοσάκηδες, οι Νιάρχοι, οι Κατσαμπαίοι, οι Δράκοι, οι Τσάτσοι, οι Μεταξάδες, οι Κανελοπουλαίοι , οι Αγγελοπουλαίοι, (παλαιοί και συνεχιστές) όπως και όλοι εκείνοι που πειραματίσθηκαν και τα έδωσαν όλα για να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή παραγωγή . Έστω και με υψηλή συναρμολόγηση ακόμη και αυτοκινήτων και μηχανολογικού εξοπλισμού.
Τους λοιδορήσαμε και τους αποβάλλαμε από την «σεπτή» κοινωνία μας όπως αποβάλλουμε σήμερα την μεσαία μεταποίηση που απομένει στα χέρια της βιοτεχνίας.
Το ίδιο βιολί όμως δεν βαράμε και σήμερα;
Απατεώνες και «ολιγαρχία» η ελληνική βιομηχανία που σβήσαμε και τα ίχνη της μετατρέποντας σε κουφάρια και κέντρα ναρκομανών τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις τους όπως αυτές του αίσχους της πρώην Πειραϊκής-Πατραϊκής στην Πάτρα λίγο πιο έξω από το λιμάνι.
Απατεώνες όμως και «ολιγαρχία» και οι σημερινοί βιοτέχνες του ενός έως πέντε ατόμων που χρωστάνε 77 δισεκ. ευρώ στο πρώην ΤΕΒΕ και ΙΚΑ και 30 δισεκ. ευρώ στις Τράπεζες.
Η Ελλάδα δεν σώζεται σήμερα με την εξαθλιωμένη πλέον βιοτεχνία της ότι και να κάνει.
Απόδειξη οι εξαγωγές. Μόλις μας πάτησε τον κάλο ο ανταγωνισμός οι εξαγωγείς της μεταποίησης έκαναν πίσω.
Γιατί οι άνθρωποι έχουν να πληρώσουν τα μαλλιοκέφαλα τους σε φόρους και δεν αντέχουν στις ανταγωνιστικές «μπηχτές» των Ιταλών, των Ισπανών των Γερμανών αλλά και των Τούρκων.
Δεν σώζεται η κατάσταση ούτε με τα μίζερα προγράμματα του ΕΣΠΑ ούτε με τις δουλίτσες της περιφέρειας και των δημοτικών Επιχειρήσεων.
Ο πρωθυπουργός έχει στα χέρια του μια έρευνα του Αυγούστου ,ανάμεσα σε επιχειρηματίες της μεταποίησης, που δείχνει ότι από τους 100 που ρωτήθηκαν αν θέλουν να κάνουν επενδύσεις μόνο 20 το συζήτησαν .
Οι άλλοι 80 ή έσκασαν στα γέλια ή είπαν …άλλη ερώτηση!
Να λοιπόν που φθάσαμε μέσα σε 40 χρόνια «προόδου» και προοδευτισμού…
Διαλύσαμε εντελώς την ελληνική βιομηχανία. Κλείσαμε λόγω ανικανότητας και τα εργοστάσια που θα μπορούσαν να δουλεύουν σε άλλα χέρια. Διαλύσαμε το ένα τρίτο της ελληνικής βιοτεχνίας. Πνίγουμε τα άλλα δύο τρίτα μικρομεσαίων με 100 δισεκ. ευρώ. Αλλά θεωρούμε ως λύση . Ξανά ένα σχέδιο Μάρσαλ για επενδύσεις! Ξανά ένα σχέδιο ρυθμίσεων των 100 δισεκ. οφειλών των προβληματικών επιχειρήσεων! Και ένα σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης όταν ο φτωχοτουρισμός (ακόμη και σε επίπεδο αμερικανών) κορυφώνεται γιατί εφέτος ξόδεψε λιγότερα από πέρσι!
Του Γιώργου Κράλογλου από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου