Όσοι , δεν επιθυμούν να υπάρξει καμία πρόοδος σε τίποτα σε αυτή την χώρα, όσοι επιθυμούν να μην αλλάξει τίποτε είναι πραγματικά εντυπωσιακό το ότι βρίσκουν απίθανες δικαιολογίες, απίθανες "τρύπες" νομών και διατάξεων , πάνω στις οποίες στηρίζουν τις αντιρρήσεις τους.
Πάνω στις οποίες βασίζουν όλη την τακτική τους για να καθυστερήσουν τις αλλαγές που προωθούνται.
Βασικός στόχος η καθυστέρηση, η αναβολή με σκοπό αργότερα να έχει ξεχαστεί το θέμα, να έχουν αλλάξει τα δεδομένα, να μην προχωρήσουν οι αλλαγές.
Το εντυπωσιακό επίσης είναι ότι η κατηγορία αυτή των ανθρώπων που αντιτίθεται στις αλλαγές, μερικές από τις οποίες είναι αυτονόητες, δεν είναι μιας πολιτικής –ιδεολογικής κατεύθυνσης.
Συνήθως η κατηγορία αυτή εκτείνεται οριζόντια σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Γιατί η συντήρηση και η παραμονή στα ίδια είναι κάτι που «βολεύει» παρά πολλούς ανθρώπους.
Το επίσης εντυπωσιακό είναι ότι παρά πολλοί από όλους αυτούς που διαφωνούν με την οποιαδήποτε αλλαγή, βαφτίζουν την δική τους στάση προοδευτική …
Δηλαδή θεωρούν πρόοδο να μην αλλάξει τίποτε από τα ούσα ως τώρα ξέρουμε , έστω και αν οι συνθήκες στην κοινωνία , τα δεδομένα στην ζωή αλλάζουν όλα. Και μάλιστα αλλάζουν με τρελή ταχύτητα.
Και όμως την βαθιά συντηρητική αυτή τους άποψη τη χαρακτηρίζουν προοδευτική…
Για παράδειγμα η περίπτωση της αξιολόγησης των υπάλληλων του δημοσίου για την οποία μιλούσαμε και χθες.
Ας ξεκινήσουμε με τα απλά, τα αυτονόητα, παρότι φαίνεται ότι στην χώρα μας ούτε τα αυτονόητα δεν υπάρχουν.
Πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση των εργαζομένων στο δημόσιο .
Και βέβαια πρέπει να υπάρχει. Εξάλλου υπάρχει παντού στην κοινωνία και στην ζωή. Πόσο μάλλον σε κατηγορίες εργαζομένων που πληρώνονται από την φορολογία όλων των πολιτών.Άρα η οποιαδήποτε αντίδραση στην αξιολόγηση, ως λογική , δεν μπορεί να είναι προοδευτική. Είναι βαθιά συντηρητική άποψη.
Έχει προβλήματα ο νόμος για την αξιολόγηση?
Πιθανόν και να έχει. Πιθανόν και να μην είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος αξιολόγησης αυτός που θεσμοθετείται.
Όμως , πρώτον είναι νόμος του κράτους και πρέπει να εφαρμοστεί ( έτσι για να μην ξεχνάμε και τα αυτονόητα) και δεύτερον στην πορεία, θα πρέπει να υπάρξουν τροποποιήσεις , σε αρκετά σημεία, τα οποία και φαίνεται ότι μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά.
Όπως για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να αξιολογούνται όλες οι ειδικότητες με τον ίδιο τρόπο, ή ίσως δεν πρέπει να υπάρχει ποσόστωση ανά κατηγορία βαθμολόγησης αλλά πχ μια σειρά κατάταξης των εργαζομένων ανά τομέα…
Έτσι λοιπόν , σήμερα μια και ο νόμος δεν είναι «ο τέλειος» η αξιολόγηση δεν προβλεπει και ποινές , όπως πχ αλλαγή θέσης, μείωση μισθού ή απόλυση , όπως συμβαίνει σε όλο τον ιδιωτικό τομέα.
Όταν ο νόμος βελτιωθεί όμως , ίσως θα πρέπει να προβλέπει και τέτοιες ποινές. Γιατί αλλιώς τι νόημα έχει και ποια κίνητρα δίνει.
Τώρα, οι «επαναστάσεις» δημοτικών αρχόντων που αρνούνται την αξιολόγηση, είναι τουλάχιστον γραφικές. Και αυτό γιατί οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες , πρέπει να αντιληφθούν κάποτε ότι είναι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί ( εκλεγόμενοι) οι οποίοι και έχουν όχι μόνον υποχρέωση να εφαρμόζουν τους νόμους αλλά και να ελέγχουν αν εφαρμόζονται.
Το ίδιο γραφικές είναι και οι ενέργειες, όπως το κάψιμο των υπηρεσιακών φακέλων ή η εκδίωξη των ελεγκτών από δημόσιες υπηρεσίες.
Κάποιοι πρέπει να καταλάβουν πως το δημόσιο δεν υπάρχει για να πληρώνονται αυτοί αλλά υπάρχει για να εξυπηρετούνται οι πολίτες.
Και επειδή πολλοί δεν θέλουν ακόμα να το καταλάβουν και μάλιστα χαρακτηρίζουν αυτή την αντιδραστική-συντηρητική άποψη τους ως …προοδευτική, ίσως θα πρέπει και εδώ να εφαρμόσει ο νόμος και όσοι κάνουν τέτοιες κινήσεις να αντιμετωπίσουν και το κόστος των ενεργειών τους.
Του Πέτρου Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου