αξιοκρατία η [aksiokratía] Ο25 : η επιλογή, προώθηση ή επικράτηση εκείνων που αντικειμενικά είναι και θεωρούνται οι πιο άξιοι και ικανοί: H ~ στις προσλήψεις του δημοσίου αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση του επιπέδου των υπηρεσιών που προσφέρονται στους πολίτες. ANT αναξιοκρατία.
αξιοκρατία θηλυκό
- το να επιλέγονται οι πιο άξιοι και ικανοί για μία θέση
Αντώνυμα: αναξιοκρατία, ευνοιοκρατία, ρουσφέτι, νεποτισμός, φαβοριτισμός
Πως θα σας φαινόταν να χρειάζεστε γιατρό και αυτός που θα σας τύχει να μην έχει πάρει ποτέ πτυχίο ιατρικής; Για να προσφέρει κάποιος υπηρεσίες ιατρικής πρέπει να σπουδάσει πολλά χρόνια και να αποδείξει την επάρκειά του με δεκάδες δύσκολες εξετάσεις.
Μετά αν πάει στον ιδιωτικό τομέα υπόκειται στην αξιολόγηση των πελατών, οι οποίοι δεν έχουν ιατρικές γνώσεις, αλλά αξιολογούν με βάση την αποτελεσματικότητα. Δηλ. πόσο γρήγορα και σίγουρα από τα συμπτώματα εντοπίζει τα αίτια της ασθένειας και δίνει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Αν είναι ευγενής και ευχάριστος βοηθά ακόμη περισσότερο την φήμη του...
Όποιος πάει μια φορά σε έναν ιδιώτη γιατρό που δεν αποδεικνύεται αποτελεσματικός δεν ξαναπάει σ΄ αυτόν και ψάχνει άλλον...
Τι συμβαίνει όμως όταν ο γιατρός είναι του ταμείου το οποίο ο ασθενής πληρώνει. Αν δηλαδή ο ασθενής δεν έχει δικαίωμα επιλογής του γιατρού το οποίο πληρώνει εμμέσως; Ο ασθενής δεν έχει δικαίωμα επιλογής και ο γιατρός κανένα κίνητρο να είναι επαρκής, αποτελεσματικός, ευγενικός κλπ.
Ο γιατρός αυτός θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αξιολογείται. Η άρνηση αξιολόγησης τη στιγμή που δέχεται αμοιβή είναι παράνομη και παράλογη.
Γνωρίζω πως επαναλαμβάνω τα αυτονόητα. Αλλά στην Ελλάδα τα αυτονόητα είναι υπό διωγμόν...
Η χθεσινή είδηση είναι χαρακτηριστική.
«Σε κατάληψη όλων των χώρων της διοικητικής υπηρεσίας και του γραφείου του διοικητή του νοσοκομείου Άρτας, προχώρησαν οι εργαζόμενοι σύμφωνα με ομόφωνη απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης που πραγματοποίησαν στις 7 το πρωί, με θέμα την παρεμπόδιση του επιμερισμού ποσοστών αξιολόγησης.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν οι εργαζόμενοι, αναφέρουν ότι ΄συνεχίζουν δυναμικά μέχρι την κατάργηση του νόμου 4250/14΄. Παράλληλα, επισημαίνουν πως «είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους ότι ο νόμος για την αξιολόγηση είναι εχθρικός για τους υγειονομικούς, για τους ασθενείς και για όλους τους εργαζομένους΄».
Γιατί η αξιολόγηση είναι εχθρική για τους υγειονομικούς;
Μεταξύ αυτών δεν υπάρχουν άξιοι και εργατικοί οι οποίοι με την αξιολόγηση θα διακριθούν και θα έχουν την ευκαιρία να αμειφθούν καλύτερα και να έχουν καλύτερες προοπτικές ανέλιξης;
Οι άξιοι και εργατικοί μεταξύ των υγειονομικών δεν προσβάλλονται από την ισοπεδωτική πλήρη επικράτηση των μετρίων, των αχρήστων και των τεμπέληδων;
Γιατί είναι εχθρική προς τους ασθενείς η αξιολόγηση; Αν αυτός που τους παρέχει υγειονομικές υπηρεσίες δεν αξιολογείται από κανένα και με κανένα τρόπο για το επίπεδο της επιστημονικής επάρκειας και της καλής συμπεριφοράς παρέχει καλύτερες υπηρεσίες από κάποιον που αξιολογείται και αποδεδειγμένα είναι επαρκής;
Δηλαδή, ο ασθενής που δικαιούται υγειονομική περίθαλψη και έχει καταβάλει φόρους και εισφορές γι’ αυτό, απολαμβάνει καλύτερες υπηρεσίες από ένα σύστημα που φημίζεται για το ρουσφέτι και το φακελάκι, όταν επαφίεται στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό ολίγων και όχι την αυστηρή αξιολόγηση και διάκριση των καλύτερων;
Δεν είμαι καθόλου αρνητικός να συζητήσουμε και να καταλήξουμε σε ένα σύστημα αξιολόγησης που θα είναι δίκαιο. Δίκαιο όμως δεν σημαίνει να μην επιβραβεύει τους άξιους και ικανούς και να αποβάλει από κρίσιμες θέσεις ευθύνης τους ανίκανους και τεμπέληδες...
Εξ απαλών ονύχων...
Πριν από λίγες μέρες βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων της Α΄ λυκείου, όπου το 40% των μαθητών έμειναν μετεξεταστέοι.
Αυτό που άλλαξε τα δεδομένα ήταν η εφαρμογή του συστήματος της τράπεζας θεμάτων. Δηλαδή, τα μισά θέματα δεν τα έβαζε ο καθηγητής της τάξης, αλλά κληρώνονταν από μια τράπεζα θεμάτων...
Όπως παρατηρούν άνθρωποι της εκπαίδευσης, αυτό που συνέβαινε σε πολλές περιπτώσεις ήταν ο καθηγητής να μην κάνει σωστά ή και καθόλου το μάθημα και στο τέλος της χρονιάς, να έδινε στους μαθητές τα θέματα που θα έβαζε στις εξετάσεις για να γράψουν όλοι καλά και να μην φανεί η ανεπάρκεια ή τεμπελιά του.
Όσοι αμφισβητούν την τράπεζα θεμάτων ή οποιονδήποτε τρόπο αξιολόγησης των μαθητών, είτε είναι μαθητές, είτε γονείς, είτε καθηγητές είτε κόμματα έχουν την εντύπωση πως προσφέρουν καλές υπηρεσίες στα παιδιά πρώτα απ’ όλα και μετά στην κοινωνία...
Πως αντέδρασαν οι γονείς;
Το παρακάτω εδάφιο από κάποιο μπλογκ είναι χαρακτηριστικό: «...Κύριε Λοβέρδο είχατε την ευκαιρία να μπείτε με το δεξί στα σπίτια 15000 μαθητών, το χάσατε πριν καν κλείσετε μήνα στο υπουργείο.
(μπράβο στους ελάχιστους καθηγητές που βοήθησαν κάποια παιδιά στα θέματα)
Οι περισσότεροι (καρδινάλιοι) καθηγητές τι θα πάθαιναν αν βοηθούσαν τα παιδιά;»
Ο υπουργός από την άλλη πλευρά οσφραινόμενος εκλογές και το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται τα πάντα σε όλους, ανέκρουσε ήδη πρύμναν και δεσμεύτηκε πως θα επανεξετάσει το θέμα...
Βαριά ασθένεια...
Η ελληνική κοινωνία είναι βαριά άρρωστη από λαϊκισμό και ρουσφέτι.
Η ελληνική κοινωνία είναι μια μη κυβερνήσιμη πλέον κοινωνία που διαλύεται. Οι πολιτικοί προκειμένου να κερδίσουν εύνοια και ψήφους όχι μόνο δεν υπόσχονται αυστηρή και έντιμη αξιοκρατία, αλλά τρόπους παράκαμψής της.
Οι πολίτες συνήθισαν να βολεύονται στην ευκολία και παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πως η γενίκευση αυτού που επιδιώκει ο καθένας χωριστά οδηγεί στη γενική απαξίωση, τη σήψη και την κατάρρευση.
Κάποιες κοινωνίες συνέρχονται από το σοκ της κατάρρευσης, άλλες πάλι ποτέ. Καταλαμβάνονται από άλλες πιο δυναμικές και πειθαρχημένες εξανδραποδίζονται και εξαφανίζονται.
Δεν πάμε καλά...
Πως θα σας φαινόταν να χρειάζεστε γιατρό και αυτός που θα σας τύχει να μην έχει πάρει ποτέ πτυχίο ιατρικής; Για να προσφέρει κάποιος υπηρεσίες ιατρικής πρέπει να σπουδάσει πολλά χρόνια και να αποδείξει την επάρκειά του με δεκάδες δύσκολες εξετάσεις.
Μετά αν πάει στον ιδιωτικό τομέα υπόκειται στην αξιολόγηση των πελατών, οι οποίοι δεν έχουν ιατρικές γνώσεις, αλλά αξιολογούν με βάση την αποτελεσματικότητα. Δηλ. πόσο γρήγορα και σίγουρα από τα συμπτώματα εντοπίζει τα αίτια της ασθένειας και δίνει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Αν είναι ευγενής και ευχάριστος βοηθά ακόμη περισσότερο την φήμη του...
Όποιος πάει μια φορά σε έναν ιδιώτη γιατρό που δεν αποδεικνύεται αποτελεσματικός δεν ξαναπάει σ΄ αυτόν και ψάχνει άλλον...
Τι συμβαίνει όμως όταν ο γιατρός είναι του ταμείου το οποίο ο ασθενής πληρώνει. Αν δηλαδή ο ασθενής δεν έχει δικαίωμα επιλογής του γιατρού το οποίο πληρώνει εμμέσως; Ο ασθενής δεν έχει δικαίωμα επιλογής και ο γιατρός κανένα κίνητρο να είναι επαρκής, αποτελεσματικός, ευγενικός κλπ.
Ο γιατρός αυτός θα πρέπει με κάποιο τρόπο να αξιολογείται. Η άρνηση αξιολόγησης τη στιγμή που δέχεται αμοιβή είναι παράνομη και παράλογη.
Γνωρίζω πως επαναλαμβάνω τα αυτονόητα. Αλλά στην Ελλάδα τα αυτονόητα είναι υπό διωγμόν...
Η χθεσινή είδηση είναι χαρακτηριστική.
«Σε κατάληψη όλων των χώρων της διοικητικής υπηρεσίας και του γραφείου του διοικητή του νοσοκομείου Άρτας, προχώρησαν οι εργαζόμενοι σύμφωνα με ομόφωνη απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης που πραγματοποίησαν στις 7 το πρωί, με θέμα την παρεμπόδιση του επιμερισμού ποσοστών αξιολόγησης.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν οι εργαζόμενοι, αναφέρουν ότι ΄συνεχίζουν δυναμικά μέχρι την κατάργηση του νόμου 4250/14΄. Παράλληλα, επισημαίνουν πως «είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους ότι ο νόμος για την αξιολόγηση είναι εχθρικός για τους υγειονομικούς, για τους ασθενείς και για όλους τους εργαζομένους΄».
Γιατί η αξιολόγηση είναι εχθρική για τους υγειονομικούς;
Μεταξύ αυτών δεν υπάρχουν άξιοι και εργατικοί οι οποίοι με την αξιολόγηση θα διακριθούν και θα έχουν την ευκαιρία να αμειφθούν καλύτερα και να έχουν καλύτερες προοπτικές ανέλιξης;
Οι άξιοι και εργατικοί μεταξύ των υγειονομικών δεν προσβάλλονται από την ισοπεδωτική πλήρη επικράτηση των μετρίων, των αχρήστων και των τεμπέληδων;
Γιατί είναι εχθρική προς τους ασθενείς η αξιολόγηση; Αν αυτός που τους παρέχει υγειονομικές υπηρεσίες δεν αξιολογείται από κανένα και με κανένα τρόπο για το επίπεδο της επιστημονικής επάρκειας και της καλής συμπεριφοράς παρέχει καλύτερες υπηρεσίες από κάποιον που αξιολογείται και αποδεδειγμένα είναι επαρκής;
Δηλαδή, ο ασθενής που δικαιούται υγειονομική περίθαλψη και έχει καταβάλει φόρους και εισφορές γι’ αυτό, απολαμβάνει καλύτερες υπηρεσίες από ένα σύστημα που φημίζεται για το ρουσφέτι και το φακελάκι, όταν επαφίεται στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό ολίγων και όχι την αυστηρή αξιολόγηση και διάκριση των καλύτερων;
Δεν είμαι καθόλου αρνητικός να συζητήσουμε και να καταλήξουμε σε ένα σύστημα αξιολόγησης που θα είναι δίκαιο. Δίκαιο όμως δεν σημαίνει να μην επιβραβεύει τους άξιους και ικανούς και να αποβάλει από κρίσιμες θέσεις ευθύνης τους ανίκανους και τεμπέληδες...
Εξ απαλών ονύχων...
Πριν από λίγες μέρες βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων της Α΄ λυκείου, όπου το 40% των μαθητών έμειναν μετεξεταστέοι.
Αυτό που άλλαξε τα δεδομένα ήταν η εφαρμογή του συστήματος της τράπεζας θεμάτων. Δηλαδή, τα μισά θέματα δεν τα έβαζε ο καθηγητής της τάξης, αλλά κληρώνονταν από μια τράπεζα θεμάτων...
Όπως παρατηρούν άνθρωποι της εκπαίδευσης, αυτό που συνέβαινε σε πολλές περιπτώσεις ήταν ο καθηγητής να μην κάνει σωστά ή και καθόλου το μάθημα και στο τέλος της χρονιάς, να έδινε στους μαθητές τα θέματα που θα έβαζε στις εξετάσεις για να γράψουν όλοι καλά και να μην φανεί η ανεπάρκεια ή τεμπελιά του.
Όσοι αμφισβητούν την τράπεζα θεμάτων ή οποιονδήποτε τρόπο αξιολόγησης των μαθητών, είτε είναι μαθητές, είτε γονείς, είτε καθηγητές είτε κόμματα έχουν την εντύπωση πως προσφέρουν καλές υπηρεσίες στα παιδιά πρώτα απ’ όλα και μετά στην κοινωνία...
Πως αντέδρασαν οι γονείς;
Το παρακάτω εδάφιο από κάποιο μπλογκ είναι χαρακτηριστικό: «...Κύριε Λοβέρδο είχατε την ευκαιρία να μπείτε με το δεξί στα σπίτια 15000 μαθητών, το χάσατε πριν καν κλείσετε μήνα στο υπουργείο.
(μπράβο στους ελάχιστους καθηγητές που βοήθησαν κάποια παιδιά στα θέματα)
Οι περισσότεροι (καρδινάλιοι) καθηγητές τι θα πάθαιναν αν βοηθούσαν τα παιδιά;»
Ο υπουργός από την άλλη πλευρά οσφραινόμενος εκλογές και το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται τα πάντα σε όλους, ανέκρουσε ήδη πρύμναν και δεσμεύτηκε πως θα επανεξετάσει το θέμα...
Βαριά ασθένεια...
Η ελληνική κοινωνία είναι βαριά άρρωστη από λαϊκισμό και ρουσφέτι.
Η ελληνική κοινωνία είναι μια μη κυβερνήσιμη πλέον κοινωνία που διαλύεται. Οι πολιτικοί προκειμένου να κερδίσουν εύνοια και ψήφους όχι μόνο δεν υπόσχονται αυστηρή και έντιμη αξιοκρατία, αλλά τρόπους παράκαμψής της.
Οι πολίτες συνήθισαν να βολεύονται στην ευκολία και παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πως η γενίκευση αυτού που επιδιώκει ο καθένας χωριστά οδηγεί στη γενική απαξίωση, τη σήψη και την κατάρρευση.
Κάποιες κοινωνίες συνέρχονται από το σοκ της κατάρρευσης, άλλες πάλι ποτέ. Καταλαμβάνονται από άλλες πιο δυναμικές και πειθαρχημένες εξανδραποδίζονται και εξαφανίζονται.
Δεν πάμε καλά...
Του Κ. Στούπα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου