Η ανισότητα των ίσων...

Οχι σπάνια βλέπω να τα λένε κι άλλοι και συχνά πολύ καλύτερα και εγκυρότερα από εμένα, όπως ο σαρωτικά επανεκλεγείς ως ανεξάρτητος δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο οποίος, μολονότι εντάσσεται στη χορεία των αποκαλούμενων «προοδευτικών», διακινδυνεύει με όσα τελευταία υποστηρίζει να αποβληθεί απ' αυτήν. Διαπίστωνε στο πρώτο συνέδριο του Ποταμιού σε μια προωθημένη πολιτική ομιλία του τα ακόλουθα: «Οποιος σήμερα δεν ανήκει σε κάποια κρατικοδίαιτη  συντεχνία φαίνεται πως δεν έχει στον ήλιο μοίρα. (...) Οι δικαστές φροντίζουν για τους μισθούς και τις συντάξεις τους, οι βουλευτές για τους λεγόμενους ένστολους που φέρνουν συντεταγμένα ψηφοφόρους, οι συνδικαλιστές για τα προνόμιά τους. Οποιος σ' αυτή τη χώρα κατέχει μερίδιο εξουσίας, αντί να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, μεριμνά για το σινάφι του. Την ίδια στιγμή όμως ένα εκατομμύριο άνεργοι του ιδιωτικού τομέα έχουν αφεθεί στην τύχη τους, αφού βεβαίως οι συντεχνίες διαγούμισαν και ξεχαρβάλωσαν και το κράτος πρόνοιας, που συντηρούν οι φορολογούμενοι μισθωτοί» («Τα Νέα», 30/6). Αυτές τις μέρες, π.χ., ζήσαμε και πάλι τον εφιάλτη διακοπής του ρεύματος από τον στρατό κατοχής της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ. Ευτυχώς επιστρατεύθηκαν.



Και ο συγκινητικής εντιμότητας αριστερός διανοούμενος Δημήτρης Ψυχογιός, με το ψευδώνυμο «Διόδωρος Κυψελιώτης», τολμά συμπτωματικά να εξηγήσει τα προαναφερθέντα: «Είχε άδικο ο αισιόδοξος παππούς Κάρολος (Μαρξ) όταν πίστευε πως είναι δυνατόν να καθιερωθεί ο ιδανικός κομμουνισμός του, όπου ο καθένας θα δίνει ανάλογα με τις δυνατότητές του και θα παίρνει  ανάλογα με τις ανάγκες του. Είναι απαραίτητες οι ανάγκες μας, δεν χορταίνει με τίποτα η ανθρώπινη ψυχή. (...) Το μάτι είναι αχόρταγο, τα θέλει όλα. Οι άνθρωποι είναι άπληστοι, κομμουνισμό δεν θα έχουμε ποτέ. Αλλά και λίγοι μόνο να είναι οι άπληστοι, το παιχνίδι χαλάει. Θα θέλουν να τα πάρουν όλα από όλους τους άλλους. (...) Αλλά πού να βρει το κράτος το ένα δισεκατομμύριο ευρώ που κοστίζει το βλέμμα του δικαστικού και το ξίφος του ένστολου; Θα στείλει τους βοηθούς του, τους φοροεισπράκτορες, να τα μαζέψουν. Από νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Πόσοι άνεργοι θα προστεθούν στο 1.300.000 αφού, όπως μάθαμε από την ιστορία με τους περίφημους πολλαπλασιαστές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η ύφεση βαθαίνει όταν το κράτος μαζεύει λεφτά από την οικονομία; Το ίδιο αχόρταγοι και οι βουλευτές. Ψηφίζουν οι μεν, δικάζουν οι δε, κλείνουν το μάτι πονηρά οι μεν στους δε. (...) Το αποτέλεσμα είναι σπειροειδής ανέλιξη των εισοδημάτων τους: μισθοί, αποζημιώσεις, συντάξεις, εφάπαξ σωριάζονται στη ζυγαριά, κουβαλάνε αγόγγυστα οι βοηθοί για να ικανοποιήσουν τα βλέμματα των υψηλοτάτων λειτουργών του έθνους και του λαού που δεν χορταίνουν!» («Το Βήμα», 29/6).

Και όλα αυτά συμβαίνουν κατά παράβαση του θεμελιώδους άρθρου 4 του Συντάγματος που κατηγορηματικά προβλέπει: «Ολοι οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις». Ενα άρθρο που αναισχύντως παραβιάζεται κατά την οργουελιανή εκδοχή ότι «όλοι είναι ίσοι, αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους». Και ο εθελοτυφλωμένος λαός το αποδέχεται.

Του Γ. Μαρίνου από το Βήμα (13-07-14)