Νο 1 καταζητούμενος μέχρι πριν από λίγο ο συλληφθής πλέον Νίκος Μαζιώτης ευθύνεται για μια σειρά τρομοκρατικών χτυπημάτων και ληστειών από το 2000 και μετά.
Η πρώτη φορά που απασχόλησε τις αρχές ήταν το 1991, όταν στις 15 Μαΐου (ημέρα των αντιρρησιών συνείδησης) συνελήφθη μετά την άρνησή του να καταταγεί στον στρατό. Καταδικάστηκε σε έναν χρόνο με τριετή αναστολή τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς. Κλήθηκε και δεύτερη φορά στον στρατό, αλλά δεν ανταποκρίθηκε.
Συνελήφθη ξανά τον Οκτώβριο του 1992 για ανυποταξία και προσβολή του στρατού. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, λίγο πριν από τη δίκη του, έκανε απεργία πείνας για 57 ολόκληρες ημέρες, όταν κρατούνταν στις στρατιωτικές φυλακές Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. Ύστερα από μεγάλες κινητοποιήσεις κοινωνικών οργανώσεων τον Ιανουάριο του 1993 αφέθηκε τελικά ελεύθερος.
Δεύτερη φορά που απασχολεί τις Αρχές ήταν το Νοέμβριο του 1995. Οχι πλέον για το θέμα της ανυποταξίας αλλά ως ένας από τους 500 αναρχικούς για την κατάληψη στο Πολυτεχνείο. Για την υπόθεση αυτή καταδικαστεί τελικά σε 12 μήνες με αναστολή.
Ενα χρόνο αργότερα μπαίνει ξανά στο στόχαστρο της ΕΛ..ΑΣ. στα μεγάλα επεισόδια που έγιναν στο Πολυτεχνείο. Στις 18 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν ομαδικές συλλήψεις δεκάδων νεαρών, ένας εκ των οποίων και ο Μαζιώτης.
Στις 13 Ιανουαρίου 1998 η αστυνομία συλλαμβάνει ξανά τον Μαζιώτη. Ταυτόχρονα γίνονται και 16 προσαγωγές στον 12ο όροφο της ΓΑΔΑ, εκ των οποίων οι οκτώ ήταν γυναίκες. Ο λόγος της σύλληψής της δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι το αποτύπωμά του έχει βρεθεί σε μονωτική ταινία από τη βόμβα που είχε εντοπιστεί έξω από το υπουργείο Βιομηχανίας στη Μιχαλακοπούλου στις 5.12.1997. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση Μαχόμενος Αντάρτικος Σχηματισμός, η οποία έχει αναλάβει και την ευθύνη για τις βομβιστικές επιθέσεις στο Πολυτεχνείο, στο κτίριο Ηλεκτρολόγων - Μηχανολόγων (13.11.1996), στην πρεσβεία του Περού (30.12.1996), στο σπίτι της Μαίρης Μπόση, πρώην συμβούλου του υπουργού Στέλιου Παπαθεμελή (23.2.1997), στην αεροπορική εταιρεία Alitalia (3.4.1997), όπως και στα γραφεία της εταιρείας αυτοκινήτων Lancia (16.4.1997).
Πριν τη σύλληψή του, η αντιτρομοκρατική τον παρακολούθησε για περισσότερο από έναν μήνα, έτσι ώστε να δει πιθανές διασυνδέσεις του, και τον συνέλαβε σε μονοκατοικία στο Καματερό, στην οδό Σπάρτης 13. Το σπίτι ήταν νοικιασμένο και υπήρχε αποθηκευμένη μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών υλών και όπλα, όπως 9.740 γρ. εκρηκτικής ύλης, 1 πιστόλι 9 mm Zastava, 1 περίστροφο 38 mm Smith and Wesson, 4 μάλλινες κουκούλες, 2 γεμιστήρες, 148 σφαίρες, 2 κουλούρες καλωδίων, 1 στρατιωτικό παγούρι με τσόχα, αυτοκόλλητα clips που ανέγραφαν «τα όμορφα μαγαζιά όμορφα καίγονται» κ.ά.
Ο Μαζιώτης, γιος εφοριακού, το προηγούμενο διάστημα ήταν άνεργος και μόλις είχε βρει δουλειά σε ένα σιδηρουργείο. Ανάμεσα σε όσους είχαν προσαχθεί εκείνη την μέρα ήταν και η τότε 29χρονη Πόλα Ρούπα.
«Μετανιώνω μόνο γιατί έκανα αυτό το τεχνικό λάθος. Για τίποτα άλλο. Και να με καταδικάσετε, που θα με καταδικάσετε δηλαδή, δεν αλλάζει τίποτε. Άλλωστε η φυλακή είναι ένα σχολείο για κάθε κοινωνικό επαναστάτη, αφού δοκιμάζεται η ψυχική του αντοχή. Και αν αντέξει, μετά πιστεύει περισσότερο σε αυτά για τα οποία φυλακίστηκε». Αυτό ήταν μέρος της απολογίας Μαζιώτη για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού το 1997 στο υπουργείο.
Με κατηγορίες για «απόπειρα έκρηξης», «προμήθεια, κατοχή και κατασκευή εκρηκτικών υλών και βομβών» και «διακεκριμένη κατοχή όπλων και εκρηκτικών», ο Νίκος Μαζιώτης, με επιστολή του στην «Ε» κι αφού είχε συμπληρώσει 18 μήνες προσωρινής κράτησης, «αναλαμβάνει πλήρως τις πολιτικές ευθύνες των πράξεών του, σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού κόλπου, ενάντια στην οικολογική καταστροφή που συντελείται από τις επενδύσεις της πολυεθνικής εταιρείας TVX GOLD», δηλώνοντας ότι «Οι Αναρχικοί Αντάρτες Πόλης είμαι εγώ. Μόνος μου κατασκεύασα και τοποθέτησα τον αυτοσχέδιο μηχανισμό στο υπουργείο Βιομηχανίας και Ανάπτυξης. Ό,τι βρέθηκε στο σπίτι της οδού Σπάρτης 13 είναι αποκλειστικά δικό μου. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ένοπλο αντάρτη, αλλά κοινωνικό αντάρτη». Ταυτόχρονα, απέρριψε ότι είχε την παραμικρή πρόθεση να προκαλέσει κίνδυνο σε ανθρώπινες ζωές.
Ο Μαζιώτης καταδικάζεται πρωτόδικα σε 15ετή φυλάκιση. Η ποινή του μειώνεται και αποφυλακίζεται ύστερα από 3,5 χρόνια, τον Αύγουστο του 2001.
Η έφεση είχε εκδικαστεί στις 10.1.2001 και ο Μαζιώτης εξέφρασε τις θέσεις του με γραπτή δήλωση, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Το εφετείο όπου δικάζομαι σε δεύτερο βαθμό για τη βομβιστική απόπειρα στο υπουργείο Ανάπτυξης, πράξη την οποία έκανα σαν ένδειξη αλληλεγγύης στους κατοίκους των χωριών Στρυμονικού που αγωνίζονται ενάντια στην εγκατάσταση βιομηχανίας χρυσού από την πολυεθνική TVX GOLD, εξελίχθηκε σε στρατοδικείο συνοπτικών διαδικασιών παρόμοιων με αυτού του Δικαστηρίου Κρατικής Ασφάλειας της Τουρκίας. Αρνούμαι να συνεχίσω σ’ αυτή την τρομοδίκη, σ’ αυτή τη στημένη διαδικασία λογοκρισίας και φίμωσης καθώς και αποπολιτικοποίησης της υπόθεσής μου».
Τον Ιανουάριο 2004 καταγγέλλει την Αντιτρομοκρατική για πρόκληση ατυχήματος από μοτοσικλέτα που τον παρακολουθούσε χωρίς πινακίδες «με ενδεχόμενη συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμό μου», κάνοντας λόγο για «χωρίς όρια εκδικητικότητα των μηχανισμών ασφαλείας απέναντι σε αγωνιστές που οι φυλακές και οι διώξεις δεν μπορούν να νικήσουν».
Τρία χρόνια μετά καταγγέλλει ξανά την Αντιτρομοκρατική για αδιάκριτη παρακολούθηση και για διαρροές στον Τύπο που θέλουν να τον καταστήσουν ύποπτο. Την ίδια χρονιά προσάγεται βίαια στη ΓΑΔΑ ως ύποπτος για ληστεία στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στο Ίλιον, ωστόσο λίγες ώρες μετά αφήνεται ελεύθερος.
Ο Επαναστατικός Αγώνας, με 15 χτυπήματα στο διάστημα 2003-2009, έκανε το ντεμπούτο του τον Σεπτέμβριο του 2003 με διπλή βομβιστική επίθεση στα κτήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, την μέρα της απολογίας του Γιωτόπουλου.
Μαζιώτης και Ρούπα συλλαμβάνονται τον Απρίλιο του 2010, με την ΕΛ.ΑΣ. να ανακοινώνει ότι στο σπίτι τους στα Καλύβια Αττικής κατασχέθηκε σκληρός δίσκος με παλιές προκηρύξεις του Επαναστατικού Αγώνα, σχέδια προκηρύξεων για μελλοντικά τρομοκρατικά χτυπήματα, καθώς και χειρόγραφα προσχέδια προκηρύξεων. Θα αφεθούν, όμως, ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους τον Οκτώβριο του 2011, καθώς είχε παρέλθει το 18μηνο της κράτησής τους.
Οι περιοριστικοί όροι για απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, παραμονή τους στο λεκανοπέδιο της Αττικής αλλά και παρουσία τους τρεις φορές τον μήνα στο αστυνομικό τμήμα παραβιάστηκαν τον Ιούνιο του 2012, οπότε και χάθηκαν τα ίχνη τους, ενώ τον Απρίλιο του 2013 οι δυο καταζητούμενοι καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 50 ετών για συμμετοχή τους στον Επαναστατικό Αγώνα.
Εντωμεταξύ τα ξημερώματα της 14ης Ιανουαρίου του 2013 εξαπολύεται επίθεση με καλάσνικοφ κατά των γραφείων της ΝΔ στη Συγγρού όπου αρχικά είχε επιχειρηθεί να εκτοξευθεί ρουκέτα. Δύο μάρτυρες που βρέθηκαν στο Φάληρο, όπου πυρπολήθηκε το αυτοκίνητο διαφυγής των τρομοκρατών, κάνουν λόγο για τρία άτομα δύο άνδρες και μία γυναίκα, η οποία μάλιστα, όπως λένε, καθόταν στη θέση του οδηγού. Αν και την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε η «Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών», βλέπουν πίσω από την επίθεση τον Επαναστατικό Αγώνα του Νίκου Μαζιώτη. Η Ομάδα των Λαϊκών Αγωνιστών ανέλαβε και την ευθύνη για την επίθεση κατά του Γερμανού πρέσβη.
Τελευταίο χτύπημα του Επαναστατικού Αγώνα και του Νίκου Μαζιώτη αυτό στις 10 Απρίλιου του 2014 εναντίον της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής, όπου στεγάζεται και ο μόνιμος αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα Ουές Μακ Γκρου. Η επίθεση έγινε με παγιδευμένο αυτοκίνητο και προκάλεσε ζημιές στην ίδια περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου