Αλλά οι εξέδρες της πολιτικής «αρένας» είναι ακόμη γεμάτες από τους θεατές των εκλογών.
Και επειδή το θέαμα χρειάζεται πλέον και «άρτο», για να μην αρχίσουν οι προβληματισμοί και οι αποχωρήσεις, πέφτουν τα πρώτα πολιτικά ξεροκόμματα.
Ο κ. Τσίπρας που έχει να ταΐσει το λαό του με ανατροπές και κόκκινες κυβερνήσεις ξεκίνησε πρώτος. Πήγε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να τρέχουν από πίσω τα κανάλια και να αποδίδουν την μοναδική σημασία... στην επίσκεψη. Γιατί ούτε άλλος λόγος υπήρχε ούτε κάποιο απρόβλεπτο αποτέλεσμα. Προκαλεί, επίσης άνευ σημασίας, θορύβους και φασαρία με «παρεμβάσεις» σε πρόσωπα και πράγματα της οικονομίας όπως στην αντικατάσταση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος λες και αυτό είναι που κόφτει τον άνεργο, ή το θύμα των ομαδικών απολύσεων (από τον Ιούλιο και μετά) ή τον μικρομεσαίο που τον βγάζει από το σπίτι του ο ΟΑΕΕ.
Και οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος μέχρι να βρουν πως θα μοιράσουν την πίτα της εξουσίας ώστε να ξαναγίνουν οι εγγυητές της σταθερότητας και μετά τις προεδρικές εκλογές... αρχίζουν να πετάνε στην «αρένα» των «λεόντων» όποιον τους έρχεται ευκολότερα.
Πρώτος ο ευκολόπεπτος κ. Θεοχάρης που δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί έστω και κτηνοτρόφος των κορυφών της Πίνδου να διερωτηθεί γιατί φαγώθηκε.
Τώρα θυμήθηκαν να τον φάνε και όχι τότε που έδωσε εντολή να μπουν στην φυλακή και οι «κεφαλαιούχοι» επαγγελματίες που χρωστάνε πρόστιμα 5.000 ευρώ.
Τώρα θυμήθηκαν να τον φάνε και όχι τότε που δεν έβρισκε λύση στον συμψηφισμό χρεών με σπίτια αλλά στην αντικειμενική τους αξία και όχι μια και έξω.
Αλλά είπαμε οι θεατές στις εξέδρες της «αρένας» χρειάζονται άρτο και λαμβάνουν ξεροκόμματα... Τέλος πάντων κάτι είναι και αυτό.
Μόλις τελειώσουν οι πρώτες μπουκιές του ξεροκόμματου θα αρχίσουν να πέφτουν και τα καρβέλια...
Ο ανασχηματισμός θα γίνει (συντομότατα) «σαπουνόπερα» όχι μόνο πριν την ανακοίνωσή του αλλά και μετά.
Θα δούμε «ειδικά επεισόδια» με χοντρό, με βλακώδες αλλά και με συνωμοσιολογικό παρασκήνιο.
Αμέσως μετά θα έχουμε σχεδιασμούς και εντυπωσιακές ανακοινώσεις για την ανάπτυξη που θα «εγγυώνται» οι νέοι «σοφοί» που θα διαδεχθούν τους προηγούμενους ώστε να κερδηθεί χρόνος χωρίς διορθώσεις στην οικονομία και αποκαταστάσεις αδικιών που έχουν τον «κίνδυνο» να επηρεάσουν την πορεία του πλεονάσματος και να προκαλέσουν πρόωρες συζητήσεις με τους δανειστές για ενδεχόμενο δημοσιονομικού κενού του 2015 που θα δημιουργήσει η διαχείριση του 2014.
Αφού λοιπόν στα νούμερα τόσο του πλεονάσματος όσο και των προοπτικών για το 2015 μπορεί να τα βρει η κυβέρνηση με την Τρόικα θα είναι ευκολότερο (έτσι υπολογίζουν) και το παζάρεμα με τις μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις που βεβαίως και θα παγώσουν μέχρι τον Μάρτιο του 2015.
Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου προκύψει από την προεδρολογία...
Όταν λοιπόν οι μεταρρυθμίσεις, που έχουν να κάνουν με το άνοιγμα της αγοράς, την συρρίκνωση του κράτους (έστω και μόνο με διάλυση άχρηστων Οργανισμών) με την πραγματική απλοποίηση των διαδικασιών για επενδύσεις και με το οριστικό πλέγμα των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού, θα περάσουν άλλη μία φορά στο χρονοντούλαπο ξεχάστε την ανάπτυξη εκτός από τα νούμερα της στατιστικής.
Συνεπώς μαζί με τις μεταρρυθμίσεις αποχαιρετήστε και τα πολυδιαφημισμένα σχέδια ανάπτυξης και αλλαγής του μοντέλου της οικονομίας.
Γιατί αυτή την φορά και η ανάπτυξη αλλά και τα διαφημισμένα σχέδιά της επιβάλλουν αφενός να αλλάξει η παραγωγική βάση στην οικονομία και αφετέρου να στηριχθεί σε μακρόχρονη σταθερότητα τουλάχιστον του πλέγματος της φορολογικής πολιτικής.
Αυτά όμως δεν μπορούν να συμβούν όταν οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους έχουν ως όραμα μόνο τις εκλογές και την εξυπηρέτηση των στόχων τους στην πίτα της εξουσίας με αντίστοιχες εξυπηρετήσεις και προνομιακές παροχές σε επαγγελματικές και άλλες συντεχνίες.
Ανάπτυξη δεν έρχεται στον τόπο με μαγικά ραβδιά, με μελέτες, με κινέζικους μισθούς και ανοίγματα σε ομαδικές απολύσεις. Αυτό το κράτος δεν θα αναπτυχθεί γιατί οι πολιτικοί του δεν ρισκάρουν το πελατειακό σύστημα. Εάν θέλαμε ανάπτυξη οι μεταρρυθμίσεις έπρεπε να ξεκινήσουν χθες αρχίζοντας από το νοικοκυριό του κράτους και την διάλυση όλων των συντεχνιακών προνομίων. Πράγματα δηλαδή που μπορούν να γίνουν μόνο σε μία νύχτα. Αλλά δυστυχώς κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν. Όλοι τους.
Του Γιώργου Κράλογλου από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου