Οι δολοφόνοι της οικονομίας...

Μερικά από τα βασικά οικονομικά μεγέθη (πλεονασματικός προϋπολογισμός, σχεδόν ισοσκελισμένο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών για πρώτη ίσως φορά, μείωση της κρατικής σπατάλης και σημαντική προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς) επέτρεψαν να προσβλέπουμε πια σε έξοδο από τη δίνη που οδηγούσε στην επίσημη πτώχευση της χώρας. Καλό θα είναι λοιπόν να μιλήσουν και μερικοί επιμελώς αποκρυπτόμενοι αριθμοί που την έβαλαν σε αυτό το κατάντημα. Αριθμοί που συμπυκνώνουν μια πρώτη εκτίμηση του τι στοίχισαν το πάντοτε υπερπροστατευτικό πελατειακό κράτος και γενικά ο λατρευόμενος εξ αυτού του λόγου κρατισμός, ο υποστηρικτικός γι' αυτό λαϊκισμός και ο ασφυκτικός για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης προστατευτισμός. Δηλαδή η νομιμοποιημένη προστασία συντεχνιακών, συνδικαλιστικών και διαπλεκόμενων συμφερόντων που παλεύουν να παραμείνουν κυρίαρχα στη χώρα.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην «Εστία» ο μελετηρός συνάδελφος Αθ. Παπανδρόπουλος υπολόγισε και κατέγραψε το κόστος από τη δράση των δολοφόνων της οικονομίας μας. Θα περιορισθώ σε μερικές μόνο από τις επισημάνσεις του. Αντιγράφω:



«Κατά την περίοδο της Μεταπολιτεύσεως το κράτος αύξησε τη συμμετοχή του στο ΑΕΠ από 42% το 1973 σε 66% το 2010. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, από 210.000 άτομα, εκτινάχθηκαν στα 1.010.000, του ευρύτερου δημόσιου τομέα συμπεριλαμβανομένου. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των υπαλλήλων αυτών πραγματοποίησαν τα τελευταία τριάντα έτη 5.270 απεργίες - ρεκόρ παγκόσμιο και ακατάρριπτο για κάποιους αιώνες - υπολογιζόμενου κόστους 190 δισ. ευρώ! Αν στο ποσόν αυτό προσθέσουμε και το κόστος των δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων απουσιών από την εργασία, τότε φθάνουμε αισίως στο ύψος του συνολικού μας δημοσίου χρέους. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι οι απουσίες από την εργασία είναι οι υψηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ποσοστό τους ξεπερνά το 25%, όταν ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 6,26%! Σύμφωνα με εκτιμήσεις ευρωπαϊκών οργανισμών (Securex, ΟΟΣΑ), το ετήσιο κόστος αυτών των απουσιών φθάνει στην Ελλάδα τα 5 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι στο επίπεδο της 30ετίας το κόστος αυτό εγγίζει τα 150 δισ. ευρώ.

Στο ποσόν των περίπου 340 δισ. ευρώ, που είναι το κόστος των απεργιών και των απουσιών, πρέπει να προστεθεί και το κόστος της γραφειοκρατίας, το οποίο, κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αντικατοπτρίζει το 7% του ΑΕΠ και είναι υπερδιπλάσιο του κοινοτικού μέσου όρου. Συνεπώς τα τελευταία τριάντα χρόνια σωρευτικά έχουμε γραφειοκρατικό κόστος άλλα 120 δισ. ευρώ επιπλέον - ποσό ρεκόρ ακόμη και για τις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Αισίως λοιπόν ο κρατισμός κόστισε στη χώρα μισό τρισεκατομμύριο ευρώ, ήτοι μία και μισή φορά το συνολικό της χρέος!

Ασφαλώς δε στα ποσά αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι υπεξαιρέσεις, οι σπατάλες και οι κλοπές δημοσίου χρήματος, που εκτιμώνται στο 2% του ΑΕΠ. Μετατρέποντας π.χ. σε ευρώ μία από τις τελευταίες εκθέσεις του κ. Λ. Ρακιντζή, επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, φθάνουμε σε αστρονομικά ποσά, μπροστά στα οποία οι όποιες λέξεις για υποβρύχια και άλλους εξοπλισμούς είναι σταγόνες στον ωκεανό». Και το κακό δυστυχώς συνεχίζεται, έστω και χαλαρότερα.
Του Γ.Μαρίνου από το Βήμα της 04-05-14