Στην Ελλάδα υπήρξαμε ενθουσιώδεις Ευρωπαίοι, όταν ανακαλύψαμε πως η ΕΕ είναι μια τροφαντή αγελάδα από την οποία αρμέγαμε δωρεάν κονδύλια αδιαφορώντας για τον σκοπό για τον οποίο μάς χορηγούνταν, δηλαδή τον εκσυγχρονισμό, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, την αναδιάρθρωση της αγροτικής οικονομίας, τη σύγκλιση προς το κεκτημένο της Ενωσης. Με έντονη δυσανεξία αποδεχθήκαμε τους κοινούς κανόνες που τη διέπουν και που συνεπάγονται και μερική απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, πράγμα διόλου αυτονόητο για τους εθελοτυφλούντες Ελληνες.
Και μόλις σταμάτησε ο ξέφρενος δανεισμός, με προορισμό τη χωρίς όρια κατανάλωση, και η διάσωσή μας από τη βέβαιη χρεοκοπία διασφαλίστηκε με δανεισμό υπό όρους, αφυπνίστηκε το ιδεολόγημα ότι ο τράχηλος του Ελληνα ζυγό δεν υποφέρει. Ανακαλύψαμε τοκογλυφικές προθέσεις στους προσφερθέντες για λόγους κοινοτικής αλληλεγγύης να συνεχίσουν να μας στηρίζουν δανειακά, ενώ δεν σταμάτησαν να μας χαρίζουν δεκάδες δισεκατομμύρια. Αντιπαρερχόμαστε τον προφανή παραλογισμό να θεωρούμε τοκογλυφία τα επιτόκια του 2%-3% όταν προηγουμένως κάναμε ουρές για καταναλωτικά δάνεια από τις τράπεζές μας με επιτόκια ακόμη και πάνω από 20%.
Καθώς πλησιάζει η ώρα να ψηφίσουμε για το Ευρωκοινοβούλιο, θα ήταν χρήσιμο για όσους ακόμη γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση να πληροφορηθούν ή να ξαναθυμηθούν τι ακριβώς είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και ποια είναι η σημασία της ολοκλήρωσής της, πώς λειτουργούν οι θεσμοί της, ποια είναι τα δικαιώματα αλλά και οι υποχρεώσεις των πολιτών της, πού χωλαίνει το εγχείρημα, πού ξεστράτισε από το όραμα των ιδρυτών της.
Απλές, εύληπτες και αντικειμενικές απαντήσεις δίνει ο αγαπητός γείτονας της στήλης μου, διακεκριμένος συνάδελφος Γιώργος Ρωμαίος, στο τελευταίο βιβλίο του «Η Ευρώπη και η Ελλάδα, από την κρίση στην ελπίδα» (εκδόσεις Πατάκη), ο οποίος γνωρίζει και από μέσα τα πράγματα. Είναι καίριας σημασίας η διαπίστωσή του ότι «τα ελληνικά πολιτικά κόμματα χρησιμοποίησαν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση αποκλειστικά προς το πολιτικό τους όφελος», όπως άλλωστε πράττουν και τώρα εν όψει των ευρωεκλογών. Και υπενθυμίζει την προειδοποίηση του αρχιτέκτονα του οράματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης Ζαν Μονέ ότι «δεν θα υπάρξει ειρήνη στην Ευρώπη (και κατά συνέπεια θα χαθεί) αν τα κράτη αντισταθούν υπέρ της εθνικής κυριαρχίας». Αυτό δηλαδή που απερισκέπτως αντιπαρέρχονται ή επιδιώκουν οι ευρωσκεπτικιστές και οι πολέμιοι της ΕΕ, ανάμεσα στους οποίους και πολλοί που θα ψηφίσουν στις 25 Μαΐου. Δυστυχώς παίζουν στα ζάρια την Ευρώπη και την Ελλάδα.
Του Γ.Μαρίνου από το Βήμα της 11-05-14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου