Παράδειγμα πρώτο, το γάλα. Διάβασα τα επιχειρήματα Χατζηδάκη , συνομίλησα και με Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ από την περιφέρεια που αντιδρά και το συμπέρασμα είναι ότι έχει δίκιο ο Χατζηδάκης. Οι Βουλευτές εκλέγονται για να υπηρετούν τον λαό στο σύνολο του , όχι να προστατεύουν επιμέρους ομάδες συμφερόντων . Στην προκειμένη περίπτωση κανείς Βουλευτής δεν μας εξήγησε γιατί διαφωνεί να πληρώνουν λιγότερα ευρώ για γάλα οι Έλληνες όπως οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι και οι Τούρκοι .<< Θα επωφεληθούν τρεις μεγάλοι εισαγωγείς από την ρύθμιση >> μου εξήγησε ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. << Αν οι εκλογείς σου έχουν πρόσβαση σε φθηνότερες τιμές, τι πρόβλημα έχεις ; >> ρώτησα αλλά απάντηση δεν πήρα. Το ωραίο είναι πως την ώρα που αυτοί οι Βουλευτές δίνουν την μάχη της εθνικής παραγωγής και τα κόμματα τους κανακεύουν λόγω ευαισθησίας στην Περιφέρεια, οι μεγάλες ελληνικές γαλακτοβιομηχανίες ήδη προσαρμόζονται σιωπηρώς και παρέχουν στους καταναλωτές γάλα 5-10 ημερών.
Η υπόθεση με τους Βουλευτές Περιφέρειας οι οποίοι δίνουν μάχη για τα συμφέροντα των οπαδών τους είναι η πολλοστή που καταγράφεται . Από το κοινό του λεκανοπεδίου γίνεται αντιληπτή ως << διάκριση >>. Την μία οι αγρότες κερδίζουν την μάχη για να μην τηρούν βιβλία, την άλλη αυτό , στο τέλος τι μένει ; Η αίσθηση ότι η κυβέρνηση εξαιρεί από τις θυσίες την ύπαιθρο. Ιδού το πρώτο ρήγμα . Ρήγμα μέσα στο αστικό μέτωπο . Παράδειγμα δεύτερο, το ζήτημα της απέλασης λαθρομεταναστών που δυσφημούν την χώρα. Κανείς δεν κατάλαβε ότι η ρύθμιση συνετάχθη επειδή οι Πακιστανοί που έφτασαν λάθρα στο Φαρμακονήσι είπαν ψεύδη . Τι πρέπει να κάνει ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του όταν κατηγορηθούν ψευδώς άνδρες του Λιμενικού του ότι έπνιξαν μικρά παιδιά ; Να πει << περάστε>> ; Το μόνο που έμεινε όμως είναι αν ο Μπαλτάκος είναι αντικομμουνιστής !
Εκτός από το αστικό κοινό όμως η κυβέρνηση έχει πρόβλημα και στο λαικό . Όλες οι μεταρρυθμίσεις τις τρόικα χτυπούν τα μικρά καρτέλ ( φαρμακεία, γάλα, δικηγόροι, βενδινάδικα, φορτηγά, ταξί, φούρνοι κλπ ) , όχι όμως και τα μεγάλα καρτέλ. Των μεγαλοεργολάβων, των τραπεζιτών , των διακινητών της ενέργειας . Αυτά όχι μόνο είναι εκτός μεταρρυθμίσεων αλλά ο κόσμος έχει έντονη την αίσθηση της μεγάλης διευθέτησης. Θέλει φθηνότερο γάλα αλλά και φθηνότερη βενζίνη. Να πληρώσει ο αγελαδοτρόφος την προσαρμογή αλλά και ο πετρελαιάς. Θέλει φθηνότερο κόμιστρο αλλά και φθηνότερο διόδιο. Την ίδια πρόσβαση στο τραπεζικό χρήμα με τον παραπαίοντα μιντιάρχη . Όσο δεν βλέπει δικαιοσύνη . τόσο θα βαθαίνει και το ρήγμα. Ειδικώς στο λεκανοπέδιο που είναι κυρίαρχη η αίσθηση ότι οι μεταρρυθμίσεις αφορούν μόνο τα μικρά ψάρια , όχι τα μεγάλα . Ταύτα και κάντε τους λογαριασμούς σας.
Του Μανώλη Κοττάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου