- Και τι είστε;
- Είμαστε ότι αρέσει σε εσάς!Αρκεί στα λόγια μας να βρείτε κάτι για να σας αρέσει...
Παρακολούθησα και τις προγραμματικές δηλώσεις του κ.Θεοδωράκη κι έμεινα έκπληκτη από την απουσία πολιτικού λόγου και συγκεκριμένων θέσεων. Γενικολογίες, ευχολόγια, καλές προθέσεις,"σωτηρολογία", συμπάθεια, άσκηση γοητείας και συναίσθημα.
Να, μερικά από τα χαρακτηριστικά του νέου κινήματος που φτάνει στα όρια του κυνισμού αφού σήμερα, το 2014 διεκδικεί τη ψήφο του λαού με μοναδική παρακαταθήκη την επίκληση του
...θυμικού των ψηφοφόρων.
Θα μου πείτε, αφού είμαστε τόσο ανώριμοι κι ύστερα από πέντε χρόνια κρίσης δεν γίναμε σοφότεροι για να θέτουμε (και να διαθέτουμε) υψηλά στάνταρ, ώστε να απαιτούμε από την πολιτική να κατευθύνει λύσεις και δράσεις, τότε λογικό είναι ...αναγνωρίσιμοι (και για ορισμένους καιροσκόποι) να σπεύδουν να καλύψουν κενά προκειμένου να γεμίσουν με... σιλικόνη ότι στερείται πολιτικής ουσίας.
Εννοείται ότι φταίνε όσοι διαχειρίστηκαν και (διαχειρίζονται) πολιτικά το χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς οι οποίοι κατακερματισμένοι, ανήμποροι και μοιραίοι, παρακολουθούν ως ουραγοί των εξελίξεων την αποδόμηση της ιδεολογίας τους.
Ο χώρος της κεντροαριστεράς δεν είναι μόνο πολιτικός αντίπαλος, αλλά και απαραίτητος εταίρος για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος όχι στη χώρα μας, αλλά σε κάθε πολιτισμένη δημοκρατία.
Πολιτική είναι η διαχείριση της πραγματικότητας, είναι οι πρακτικές λύσεις, είναι η δράση ενάντια σε συμφέροντα, είναι η ρήξη με νοοτροπίες και συνήθειες. Έχουμε βαρεθεί πλέον από τους συμπερασματολόγους,τους αναλυτές και όσους κάνουν σωστές επισημάνσεις.
Θέλουμε προτάσεις λύσεων και δράσεων. Αναζητούμε ανθρώπους να σχεδιάσουν νέα εργοστάσια, να βρούνε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της οικονομίας και τα προϊόντα που οι επιχειρηματίες θα παράγουν για να αυξηθεί το ΑΕΠ.
Το εμπόριο, η μετάπραξη, ο τουρισμός, οι υπηρεσίες διψούν για κίνητρα,για χρηματοδότηση, για πρακτικά αποτελέσματα.
Έχουμε κουρασθεί πλέον με τις γενικεύσεις, τις πολιτικολογίες και τις ατέρμονες συζητήσεις ενώ κατακλυζόμαστε από χιλιάδες πρακτικά προβλήματα, με την κακοποίηση των πολιτών από τη γραφειοκρατία που δημιουργεί η ανίκανη δημόσια διοίκηση.
Τώρα, μας προέκυψε και η συμπάθεια και η άσκηση γοητείας.
Το νέο κόμμα του Θεοδωράκη, μοιάζει με την έφηβη που σταύρωσε τα πόδια της μπροστά στην κάμερα και με ένα γλυκό χαμόγελο νομίζει πώς μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο. Θα μου πείτε...ένα γλυκό χαμόγελο κερδίζει όλο τον κόσμο!
Μμμ...ναι, θα συμφωνήσω, αλλά όχι στην πολιτική.
Εκεί χρειάζονται ...μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές.
της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου