«Μια εισφορά επί του κεφαλαίου, ανταποκρίνεται στην αρχή της εθνικής ευθύνης, σύμφωνα με την οποία οι φορολογούμενοι είναι υπεύθυνοι για τις υποχρεώσεις της κυβέρνησής τους πριν απαιτηθεί η αλληλεγγύη από άλλα κράτη» αναφέρει η Bundesbank στη μηνιαία έκθεσή της.
Και για να έχουμε ένα δείγμα πως βλέπουν την «γενοκτονία» μας οι Γερμανοί, προκειμένου να ησυχάσουν από την Ελλάδα (το «μαύρο πρόβατο» όπως μας αποκαλούν οι ίδιοι, οι Ολλανδοί και η γνωστή Βόρεια παρέα τους) τα δημοσιεύματα μας παραπέμπουν έμμεσα στο «σοφό» Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικής Έρευνας που υπολόγισε, το 2012, ότι στη Γερμανία ένας φόρος 10% σε μια φορολογική βάση καθοριζόμενη από προσωπικό εισόδημα 250.000 ευρώ (μετρητά, καταθέσεις και ακίνητα) θα προσέθετε περίπου 230 δισεκατομμύρια ευρώ.
Στον «δεξιό ψαλμό» των Γερμανών ας θυμηθούμε και τον «πλάγιο ήχο» του ΔΝΤ, τον περασμένο Οκτώβριο, ότι «...η μείωση της αναλογίας του χρέους στα επίπεδα του τέλους 2007 σε ένα δείγμα 15 χωρών της Ευρωζώνης θα απαιτούσε την επιβολή ενός φόρου περίπου 10% στα νοικοκυριά με θετικό καθαρό πλούτο.»
Αυτά λένε οι φίλοι και «σωτήρες» μας Γερμανοί και το ΔΝΤ, προσφέροντας γερμανικό βούτυρο στο ψωμί της ελληνικής Σοβιετίας καθώς με μια πιθανή απόφαση-εντολή των δανειστών τα χρέη του κράτους θα τα πληρώσουμε εμείς οι χαχόλοι είτε είμαστε μνημονικοί είτε αντιμνημονιακοί.
Βεβαίως χρειάζεται συζήτηση το που θα βρουν εισοδήματα στην Ελλάδα του λουκέτου και της ανεργίας.
Αυτά όμως είναι παιχνιδάκι για τους κρατιστές-πολιτικούς μας που ξέρουν να φορολογούν μέχρι και τους πεθαμένους...
Και εδώ ίσως να «δένει» το... καλά να πάθουμε αφού λυσσάξαμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωζώνη και το αναθεματισμένο το ευρώ... όπως λέει το ΚΚΕ, ο παπα-Σούρας και η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Έλα όμως που ειδικά για την Ελλάδα δεν μπορεί να είναι έτσι;
Γιατί στην Ελλάδα οι πολιτικοί, οι κομματικοί, οι οπαδοί και οι μαυραγορίτες νομισμάτων και προϊόντων συνδέουν (σκόπιμα οι περισσότεροι) την έξοδό μας από την Ε.Ε. και το ευρώ με τους «πρώην παραδείσους» του Χότζα και του Τσαουσέσκου ή με τις πολιτείες «υπόδειγμα» της Αργεντινής και της Βολιβίας.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Να καταλάβουμε, αρχικά, ότι απέναντί μας έχουμε μόνο τους δανειστές και τις γερμανικές καταστροφικές «εξυπνάδες» και όχι τους μνημονιακούς ή τους αντιμνημονιακούς.
Να ανησυχήσουμε που ακόμη δεν είμαστε σε θέση να βγούμε στις αγορές.
Να αντιληφθούμε ότι ο διχασμός και οι ιδεολογίες είναι βραδυφλεγείς κοινωνικές και οικονομικές βόμβες που μπορούν να αφοπλισθούν με πολιτική συναίνεση και θεαματικές πολιτικές συμμαχίες.
Να εμπεδώσουμε επιτέλους ότι το «νοικοκυριό» με διαφθορά και ο εύκολος πλουτισμός της αρπαχτής ούτε οδήγησε πουθενά από το 1974 μέχρι και το 2008 ούτε μπορεί να οδηγήσει κάπου αλλού εκτός από την πλήρη και οριστική απώλεια της οικονομικής και της εθνικής κυριαρχίας.
Και αφού συνειδητοποιήσουμε αυτά που όντως μπορούμε να κάνουμε με ευθύνη και ρεαλισμό ας κοιταχτούμε (όλοι μας) στον καθρέφτη.
Μια άριστη πρώτη εικόνα καθρεφτίζεται (κατά την γνώμη) στο εξαιρετικό σχόλιο του σχολιαστή «private sector» στο χθεσινό μου σημείωμα. Μεταφέρω ευχαρίστως βασικά του σημεία με τα οποία ασφαλώς και συμφωνώ και δεν έχω να προσθέσω ούτε λέξη.
«Οι ψηφοφόροι βρίσκονται σε σύγχυση, μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα, μερικές δε φορές και εντελώς αντιθέτου ιδεολογίας. Αυτό σημαίνει ότι (και ας δυσαρεστήσω τους φίλους μας τους αριστερούς) ότι ιδεολογίες αριστερές και δεξιές δεν υπάρχουν, ή έστω δεν έχουν νόημα πια.
Για τους αριστερούς η Ελλάδα είναι μια Καπιταλιστική Χώρα και για τους δεξιούς είναι μια Σοβιετική Χώρα. Ποιός έχει δίκιο;
Κανένας.
Η Ελλάδα είναι μάλλον μια Χώρα με Σοβιετική Δομή σε Καπιταλιστικό Περιβάλλον.
Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ότι οι δήθεν ιδεολογίες είναι οικονομικά και όχι πολιτικά μοντέλα (γιατί κανένας δεν έχει τα μονοπώλια της ισότητας, της κοινωνικής ευαισθησίας και της δικαιοσύνης, που όλοι επικαλούνται και όλοι είναι τόσο εγωιστές που δεν το αναγνωρίζουν στους άλλους), τόσο καλύτερα για όλους μας.
Τότε θα μπορέσουμε να απαλλαχτούμε από τις ιδεοληψίες και να επιλέξουμε το σωστό οικονομικό μοντέλο που θα φτιάξει την Οικονομία μας έτσι ώστε να ευημερήσουμε.
Εγώ πάντως είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρουμε (περνώντας βέβαια στιγμιαία από την κόλαση), βλέπω τους γνωστούς μου να ωριμάζουν πολιτικά και βέβαια τους επισημαίνω ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα έχει κανένα νόημα, ας ψηφίσουν ότι θέλουν, γιατί οι εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί από μόνες τους, ελλείψει χρημάτων και μόνον».
Του Γιώργου Κράλογλου από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου