Ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων είχε ξεχάσει να φέρει μαζί το κομπολόι του και τώρα δεν ήξερε τι να κάνει με τη νευρικότητα που ένιωθε. Ο φοβερός και τρομερός Τζορτζ Σόρος τον είχε προσκαλέσει στην σουίτα του ξενοδοχείου του και, από το ύφος του συνεργάτη του Σόρος στο τηλέφωνο, ο πρόεδρος είχε μείνει με την εντύπωση ότι ο σκοπός της συνάντησης θα ήταν επαγγελματικός - ίσως για να διαπιστώσει ο Σόρος από τον κατ’ εξοχήν ενδιαφερόμενο για τα συμφέροντα των μαθητών τις άλλες ανάγκες του σχολείου, εκτός από τη θέρμανση.
Ομως, η ατμόσφαιρα εκεί μέσα ήταν πολύ ύποπτη και δεν τον προϊδέαζε καθόλου για τον επαγγελματικό χαρακτήρα της συνάντησης. Ο χαμηλός φωτισμός, η ρομαντική μουσική, το ποτό που του έφερε ο μπάτλερ χωρίς εκείνος να το έχει ζητήσει («θα σας βοηθήσει να χαλαρώσετε», του είπε προσφέροντάς το), το ότι αμέσως μετά αποσύρθηκε κλειδώνοντας πίσω του την πόρτα. Κάτι ύποπτο έπαιζε εκεί μέσα. Τι ήθελε να βρίσκεται εκεί μέσα; Αλλά και τι άλλο θα μπορούσε να είχε κάνει; Πώς να αρνηθεί την πρόσκληση του ανθρώπου που είχε προσφέρει δωρεάν πετρέλαιο για να ζεσταθούν τα παιδιά στο σχολείο. Τώρα οδός διαφυγής δεν υπήρχε. Τις σκέψεις του διέκοψε απότομα η εμφάνιση του Σόρος από το υπνοδωμάτιο. Φορούσε μια μεταξωτή ρόμπα, ανοιχτή μέχρι χαμηλά στην κοιλιά και το χαμόγελο του είχε κάτι το διεστραμμένο. Ο πρόεδρος κατάλαβε αμέσως τι τον περίμενε. Ξεροκατάπιε και ψέλλισε: «Τουλάχιστον, κύριε Τζορτζ, να είστε καλός μαζί μου». Επειτα έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε στη μοίρα του...
Η σκηνή αυτή δεν συνέβη ποτέ - τη φαντάστηκα. Κι αν η φαντασία μου εξετράπη προς το γελοίο, είναι επειδή ανταποκρίθηκε στη φύση του ερεθίσματος. Διότι η γενική συνέλευση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της Νάουσας αρνήθηκε την προσφορά πετρελαίου από το Open Society Foundation του Τζορτζ Σόρος. Αρνήθηκαν επειδή τους προκάλεσε «εύλογες (sic) υποψίες» το ενδιαφέρον του Σόρος, είπε ένας εκπρόσωπός τους, κι έπειτα σκέφθηκαν ότι, δεν μπορεί, «από αυτή την «ευεργεσία» ο κ. Σόρος αναμένει ανταλλάγματα». Μα τι ανταλλάγματα μπορεί να αναμένει ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο από ανθρώπους που κάνουν τη γονεϊκή τους ιδιότητα αφορμή για φτηνό συνδικαλισμό; Τι έχουν αυτοί που δεν το έχει ο Σόρος και το θέλει τόσο πολύ ώστε να τους προσφέρει είκοσι τόνους πετρέλαιο θέρμανσης για να το αποκτήσει;
Μήπως την περηφάνια τους; Πολύ αμφιβάλλω. Διότι ο Σόρος είναι πλούσιος και, συνεπώς, εξ ορισμού κακός. (Γιατί πώς πλουτίζει κάποιος αν δεν ρουφάει το αίμα της λαϊκής οικογένειας με το μπουρί της σόμπας; Αφήστε, δε, ότι είναι και Εβραίος - πού το βάζετε αυτό;). Αν, συνεπώς, ο σκοπός του ήταν να αφαιρέσει την περηφάνια των ανθρώπων που έλαβαν μια τέτοια απόφαση εις βάρος των παιδιών τους μάλλον καλό θα τους έκανε, όχι κακό. Γιατί τόση περηφάνια πια σε τι χρησιμεύει και, τέλος πάντων, σε τι διαφέρει από τη βλακεία; Επομένως, άλλη εκδοχή δεν βλέπω να υπάρχει: ο Σόρος ήθελε το κορμί τους...
Να σοβαρευτώ όμως. Τα κίνητρα της συγκεκριμένης (αχαρακτήριστης) απόφασης είναι προφανώς πολιτικά. Διότι, ανάμεσα στα άλλα που ειπώθηκαν εκ μέρους των Συλλόγων, ήταν και το ότι εξέλαβαν τη δωρεά του ιδρύματος ως απειλή κατά του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας. Η ανοησία να πριονίζεις το κλαδί στο οποίο κάθεσαι είναι μέσα στη «λογική» της Αριστεράς. Η βλάβη που επιφέρεις στον εαυτό σου θεωρείται «αγώνας», καθώς μέσω της παρακμής του συστήματος και της τελικής διάλυσής του υποτίθεται ότι επισπεύδεται η «νομοτέλεια» του σοσιαλισμού. Αυτή, εν ολίγοις, είναι η θεωρία πίσω από μια τόσο καταφανή ανοησία.
Σαρκάζουμε τη στάση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της Νάουσας - και δικαίως, αφού τα καθέκαστα του συγκεκριμένου περιστατικού επιτρέπουν στη γελοιότητά της να αναδειχθεί. Η καταστροφική νοοτροπία που την υπαγορεύει, όμως, είναι διάχυτη στην κοινωνία και την ανεχόμαστε. Η ίδια νοοτροπία βρίσκεται πίσω από την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του Καποδιστριακού, πίσω από την αδιαφορία, που έδειξε επί μακρόν η πολιτική ηγεσία του υπουργείου και, κυρίως, πίσω από την υποστήριξη του πρύτανη, ο οποίος εξαρχής δήλωσε ότι δεν πειράζει να χαθεί μια χρονιά, προκειμένου να μη χαθεί το πανεπιστήμιο. Τελικά, αυτή η νοοτροπία υπερισχύει. Ακόμη και εκείνοι που βλάπτονται ευθέως από αυτήν, όπως οι φοιτητές του ΕΚΠΑ και οι γονείς τους, τη σέβονται και υποτάσσονται σε αυτήν. Οπότε ας μη γελάμε με τους γονείς-συνδικαλιστές της Νάουσας, γιατί το γέλιο είναι εις βάρος μας. Αφού υποτασσόμαστε, ας είμαστε τουλάχιστον σοβαροί και περήφανοι. Ηλιθιότητα και περηφάνια πάνε καλύτερα μαζί...
Si non e vero...
Στη φορολογική του δήλωση, στο ερώτημα πόσα άτομα τον επιβαρύνουν, ένας Βρετανός έγραψε την εξής απάντηση: 2,1 εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες, 4,4 εκατομμύρια άνεργοι, 900.000 εγκληματίες σε 85 φυλακές, 650 ηλίθιοι στο κοινοβούλιο, όλοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η εφορία του επέστρεψε τη δήλωση ως απαράδεκτη και εκείνος επανήλθε με το ερώτημα: γιατί, ξέχασα κανέναν; Κατά πάσα πιθανότητα αυτό δεν συνέβη στην πραγματικότητα, αν και με τους Βρετανούς ποτέ δεν ξέρεις...
Του Στέφανου Κασιμάτη από την Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου