Χρειάστηκε να περάσουν 25 χρόνια για να ανακαλύψει επιτέλους ένας υπουργός αυτή την παθογένεια του συνδικαλιστικού μας κινήματος, που κυριαρχείται από τους χιλιάδες συνδικαλιστές του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ο ακόμη απρόσβλητος από τη νόσο της πελατειακής σχέσης κομμάτων και συνδικαλιστών κ. Κυριάκος Μητσοτάκης διαπίστωσε κατάπληκτος ότι οι περισσότεροι συνδικαλιστές νομίμως αλλά και παρανόμως δεν εργάζονται.
Αντίθετα, μισθοδοτούνται κανονικά, προάγονται παίρνοντας και πλασματικές υπερωρίες, και «καταλήγουν», συνήθως, σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Επείγονται, βλέπετε, να εμπλουτίσουν με τις δεξιότητές τους το πολιτικό σύστημα με ανάδειξή τους σε θέσεις υπουργών, βουλευτών, ευρωβουλευτών ή επικεφαλής υψηλόβαθμων διοικητικών θέσεων σε δημόσιους οργανισμούς ή ΔΕΚΟ. Φιλοδοξία τους κατά κανόνα είναι να υπηρετήσουν και ως πολιτευόμενοι τις συντεχνίες, στις οποίες μεγαλούργησαν συνδικαλιζόμενοι, και να διευρύνουν την προσφορά τους στο κόμμα, στους πελάτες ψηφοφόρους και στα συγγενικά και φιλικά τους πρόσωπα, τα οποία, με τη γενναιοδωρία που χαρακτηρίζουν όσους διαχειρίζονται ξένα χρήματα, φροντίζουν να φιλοδωρούν με θέσεις εργασίας ή αργομισθίες και άλλα ποικίλα οφέλη. «Το κράτος» είπε ο κ. Μητσοτάκης «υπήρξε αρκετά γενναιόδωρο στις συνδικαλιστικές άδειες. Οι συνθήκες ωρίμασαν και ήλθε η ώρα να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος, καθώς η σημερινή κατάσταση απηχεί αντιλήψεις άλλων εποχών. Για τον λόγο αυτόν θα κατατεθούν προσεχώς νέες νομοθετικές προτάσεις για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου». Αν τον αφήσουν.
Να υπενθυμίσω με μελαγχολία ότι το άγος των συνδικαλιστικών αδειών που εξελίχθηκε σε πλήρη αποχή από την εργασία όλων σχεδόν των συνδικαλιστών του ευρύτερου δημόσιου τομέα καταγγέλλω εδώ και 30 χρόνια από τις στήλες του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» και του «Βήματος», χαρακτηρίζοντάς τους γι' αυτόν τον λόγο «στρατό κατοχής». Γιατί, όπως για τα στρατεύματα κατοχής ήταν υποχρεωμένη η Πολιτεία να πληρώνει το κόστος παρουσίας τους στην κατεχόμενη Ελλάδα για να την κρατούν δέσμια, έτσι και τους συνδικαλιστές των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικάτων, ιδιαίτερα του δημόσιου τομέα, τους πληρώνουμε για να μην εργάζονται και να μας καταδυναστεύουν με τις αλλεπάλληλες απεργίες και τις διαδηλώσεις τους που έχουν νεκρώσει το κέντρο της Αθήνας. Με απλή δήλωση ότι θα απουσιάσουν με συνδικαλιστική άδεια μπορούν να απέχουν από τα καθήκοντά τους ακόμη και χρόνια! Λείπουν επί καιρό χωρίς να υπάρχει κανένας έλεγχος. Δεν μπορεί κάποιος ούτε να τους ρωτήσει πού πάνε, γιατί απλώς επικαλούνται τη συνδικαλιστική τους ιδιότητα, χωρίς άλλες εξηγήσεις. («Τα Νέα», 2/11).
Οι ανακοινώσεις αυτές του κ. Μητσοτάκη δεν δημοσιεύθηκαν σε όλες τις εφημερίδες, πέρασαν ασχολίαστες από τα διυλίζοντα τον κώνωπα τηλεοπτικά κέντρα εξουσίας και ξεχάστηκαν αμέσως. Ελπίζω όχι και από τον κ. Μητσοτάκη.
Του Μεγάλου Γ. Μαρίνου από το Βήμα (24-11-13)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου