Τα ΑΕΙ όπως οι περισσότερες «περιοχές» στο ελληνικό δημόσιο, αυτοδιοίκητες και μη, διοικούνται από τοπικές βαρονίες με γνώμονα τα πελατειακά συμφέροντα των διοικούντων και όχι το γενικό συμφέρον...
Στα ΑΕΙ, αυτοδιοίκητο δεν σημαίνει ανεξάρτητη λειτουργία της πανεπιστημιακής κοινότητας από την εκάστοτε εξουσία, αλλά διανομή των κρατικών επιχορηγήσεων σε ημετέρους μέσω διορισμών των παιδιών και των ανεψιών των τοπικών «βαρόνων»...
Τα κριτήρια πρόσληψης δεν ήταν αξιοκρατικά, με βάση τις ανάγκες του πανεπιστημίου, αλλά με βάση το βόλεμα των ημετέρων.
Πάνω από 300 άτομα σε σύνολο 1.300 στο Καποδιστριακό είχαν ίδιο επίθετο. Από το σύνολο οι προσληφθέντες μέσω ΑΣΕΠ μετρούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Ανάλογη είναι η εικόνα σε όλα τα πανεπιστήμια. Τα πανεπιστήμια λειτουργούν και συντηρούνται με τους φόρους των Ελλήνων πολιτών. Άρα, όλοι έχουν δικαίωμα πρόσβασης και εργασίας σ΄ αυτά και ως εκ τούτου η επιλογή πρέπει να γίνεται με αυστηρή αξιολόγηση. Όποιος παραβιάζει αυτόν τον κανόνα παρανομεί. Παρανομεί κι αυτός που προσλαμβάνει και αυτός που προσλαμβάνεται.
Η τρόικα ζήτησε τη διαθεσιμότητα πλεονάζοντος προσωπικού. Η κυβέρνηση συνέχιζε να πληρώνει μισθούς σε απεργούς που προσελήφθησαν με αμφίβολα κριτήρια. Ο υπουργός Παιδείας εκτός του ό,τι έδειξε χαρακτηριστική αδυναμία να μεθοδεύσει την υλοποίηση της απόφασης, επεδίωξε να διαφυλάξει πελατειακές δουλειές δικές του και του κομματικού συστήματος...
Οι αποσπασμένοι στις αυλές των κομμάτων εξαιρέθηκαν της διαθεσιμότητας. Αντί να επιδιώξει την αξιολόγηση και την κατανομή του διοικητικού προσωπικού με βάση τις ανάγκες των σχολών, την τελευταία στιγμή επέλεγε σχεδόν με κλήρωση...
Οι πρυτανικές αρχές σε βασικές σχολές συμπεριφέρθηκαν σαν στρατός κατοχής, αλλά είναι δουλειά του Υπουργείου να μεθοδεύσει με τρόπο που θα προκύπτει επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η άτακτη υποχώρηση της Κυβέρνησης πέρα από την ανικανότητά της, επιβεβαιώνει την αδυναμία αυτής της χώρας να κυβερνηθεί.
Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πελατειακή «ενδογαμία» στα ΑΕΙ δύσκολα μπορεί να μεταρρυθμίσει μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει.
Ο ΟΟΣΑ εντόπισε περί τα 500 σημεία που συμβάλουν σε αυτή τη χώρα στο να πληρώνουμε υψηλές τιμές και να έχουμε χαμηλούς μισθούς. 500 σημεία σημαίνει άμεσα ή έμμεσα συμφέροντα για 1.500 συντεχνίες...
Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις την «ενδογαμία» στα πανεπιστήμια και τα τελευταία μοιάζουν μέσα και έξω με δημόσια αποχωρητήρια στο Σουδάν, πως μπορείς να κρατήσεις αυτή τη χώρα στο ευρώ και κοντά στην Ευρώπη;
Ο δρόμος που έχουμε επιλέξει δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση, αλλά στη δημιουργία ενός προτεκτοράτου χαμηλών αμοιβών και υψηλών τιμών που θα φυτοζωεί με τα ΕΣΠΑ και την αλληλεγγύη των βορείων.
Εδώ και πολύ καιρό εξελισσόμαστε σε μια χώρα που οι πλέον χρήσιμοι και ικανοί θα μεταναστεύουν και θα δημιουργούν πλούτο και πρόοδο σε άλλες χώρες που είναι πιο δεκτικές στις μεταρρυθμίσεις.
Δυστυχώς το τελευταίο σοβιετικού τύπου καθεστώς νότια της Ευρώπης και βόρεια της Αφρικής δεν μεταρρυθμίζεται ούτε με 144 μνημόνια, αφού η πολιτική ηγεσία σε κάθε κρίσιμο σημείο προτιμά την πολιτική διαπραγμάτευση και όχι την μεταρρύθμιση στις σάρκες εκ της σαρκός της...
Κατά συνέπεια: Συλλυπητήρια Αντώνη να τη θυμόμαστε, την Ελλάδα...
Του Κ. Στούπα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου