Η κυβέρνηση, ως όφειλε, διαβίβασε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου το σύνολο των υποθέσεων που σχετίζονται με τη Χ.Α. μετά τη δολοφονία του Φύσσα. Αν δεν το έκανε, αν δεν επιδίωκε κάτι περισσότερο από την ως τώρα αντιμετώπιση, θα την κατηγορούσαν όλοι για ολιγωρία. Επιλήφθηκε, λοιπόν, η Δικαιοσύνη. Ο αρμόδιος εισαγγελέας έκρινε ότι υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις και άσκησε διώξεις, ενώ εξεδόθησαν εντάλματα σύλληψης. Η Χ.Α. αντέδρασε με κατηγορίες για συμπαιγνία κυβέρνησης και Δικαιοσύνης, σκευωρία και πολιτική δίωξη.
Οταν στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι οι τρεις βουλευτές, με σωρευτικά όλους τους περιοριστικούς όρους που προβλέπει ο νόμος, η Χ.Α. ξέχασε τη σκευωρία κι άρχισε τους διθυράμβους για τη Δικαιοσύνη, την «κατάρρευση της συνωμοσίας» των… Εβραίων, κατά προτίμηση, τα ζήτω στον ανακριτή κι απάνω τούρλα. Αντιστοίχως, οι σκιντζήδες αναλυτές αρχίσανε να εκφράζουν «οργή», «έκπληξη» και τρία αβγά Τουρκίας. Εκστρατεία με υπονοούμενα για τον ανακριτή, ευθείες βολές κατά της Δικαιοσύνης, κατηγορίες κατά της κυβέρνησης για προχειρότητα και μερικοί μερακλήδες ζητούσαν για μεζέ το κεφάλι του Δένδια και του Αθανασίου, προφανώς γιατί δεν… παρενέβησαν στο έργο της Δικαιοσύνης, ώστε να ικανοποιηθούν η… «Αυγή» κι ο όχλος. Αστε που επειδή προφανώς γι’ αυτούς «το μέγεθος μετράει», σε μερικούς φαινόταν… μικρό το πόρισμα του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Την επομένη ο ανακριτής προφυλακίζει τον Μιχαλολιάκο και τον Παππά, οπότε η Χ.Α. ξαναβάζει τους δικαστές στο κάδρο της σκευωρίας κι άιντε πάλι όλοι όργανα των ακατανόμαστων, που κλέβουν παιδάκια και τα σκοτώνουν για να ζυμώσουν τα άζυμα με το αίμα τους.
Στο μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία επισήμως είπε να αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της. Ο Νταβανέλος όμως, μέλος της Κ.Ε., που έχει πιάσει αράχνες έξω από τα Χειμερινά Ανάκτορα να περιμένει τον Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρόνσταϊν («Τρότσκι»), όπως και διάφοροι αναλυτές του απευθυσμένου, το πρωί της Πέμπτης στον ΣΚΑΪ άφησε τα υπονοούμενά του για τη Δικαιοσύνη, λόγω της μη προφυλάκισης των τριών. Η Κουμουνδούρου βέβαια, όπως και για τους απολογητές κουκουλοφόρων και τρομοκρατών στις τάξεις της, θα το ρίξει στις προσωπικές απόψεις.
Το αποτέλεσμα απ’ όλο αυτό το καφριλίκι ήταν φυσικά η παραπληροφόρηση του λαού και η υπονόμευση της εμπιστοσύνης των πολιτών στη Δικαιοσύνη. Σε αυτό βοηθούσαν ακόμη και συνάδελφοι, που θα φύγω από τον μάταιο αυτό κόσμο με την απορία πώς μπορούν να σχολιάζουν υποθέσεις στις οποίες δεν συμμετέχουν ως παράγοντες, δικογραφίες που δεν έχουν διαβάσει και δεν έχουν δει ούτε με κιάλια.
Η απλή αλήθεια είναι η εξής: Για να ασκηθεί ποινική δίωξη, αρκούν επαρκείς (αποχρώσες) ενδείξεις. Ο εισαγγελέας λοιπόν έκρινε ότι ήταν επαρκείς, κι είναι άσχετο αν το πόρισμα είναι εννιά κι όχι 15 ή 20 σελίδες. Το πόρισμα δεν είναι το κατηγορητήριο, δεν είναι η δικογραφία, η οποία τώρα συλλέγεται και θα είναι ογκώδης. Αυτή είναι η δουλειά του ανακριτή.
Για να προφυλακιστείς, πρέπει να θεωρήσουν ανακριτής κι εισαγγελέας ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι είσαι επικίνδυνος να ξανακάνεις εγκλήματα και να 'σαι ύποπτος φυγής, και για να καταδικαστείς χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη πυκνότητα αποδείξεων, ήτοι βεβαιότητα χωρίς ούτε ελάχιστες αμφιβολίες. Οταν όμως το πλαίσιο ποινής που απειλείται είναι κάθειρξη πέντε έως 10 έτη, όπως στους τρεις βουλευτές που κατηγορούνται για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, τότε η επικινδυνότητα προϋποθέτει προηγούμενες αμετάκλητες καταδίκες και το «ύποπτος φυγής» να σ’ έχουν πιάσει να προσπαθείς να την κοπανήσεις, να προετοιμάζεσαι με πράξεις για τη φυγή σου. Στους τρεις βουλευτές δεν υπήρχαν αυτές οι ρητές προϋποθέσεις, άρα ο ανακριτής ΔΕΝ μπορούσε και δεν έπρεπε να τους προφυλακίσει. Θα ήταν παράνομο.
Τα δε περί δεμένης ή μη δεμένης δικογραφίας είναι άλλο ένα ηλίθιο συμπέρασμα. Μα η επιβολή περιοριστικών όρων προϋποθέτει τη σύμφωνη κρίση ανακριτή κι εισαγγελέα ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως τέλεσες την πράξη. Αλλιώς δεν θα έβαζε όλους του περιοριστικούς όρους του νόμου. Στην πράξη μπορεί να αφεθείς ελεύθερος με όρους και μετά να καταδικαστείς. Μπορεί να προφυλακιστείς και στην πορεία να αθωωθείς. Κανείς δεν ξέρει και δεν μπορεί να προκαθορίσει. Ανάλογα με την ελεύθερη κι ανεξάρτητη κρίση των δικαστών, που καλά θα κάνουν όλοι να το βουλώσουν και να τους αφήσουν ήσυχους. Τους φτάνουν οι ελλείψεις σε πόρους και μέσα, οι περικοπές στις αποδοχές τους. Δεν χρειάζονται και τον κάθε ανόητο από πάνω να τους λοιδορεί και συκοφαντεί. Γι’ αυτό και πρέπει να επανέλθει το αδίκημα της «περιύβρισης Αρχής», όσο κι αν χοροπηδάει ωρυόμενη για το αντίθετο η Αριστερά.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης - Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου