Άλλο ενδυματολογικό κώδικα επιλέγουμε όταν πάμε κάπου αναζητώντας ερωτικό σύντροφο και άλλο αναζητώντας εργασία ή μια επιχειρηματική συμφωνία...
Αν δεν τα αποσαφηνίσουμε κινδυνεύουμε να αναμείξουμε τα προσωπικά μας με τα εργασιακά με αποτελέσματα συνήθως μακροπρόθεσμα (αλλά βραχυπρόθεσμα ενίοτε) δυσάρεστα τόσο για τον προσωπικό βίο όσο και για τον εργασιακό.
Ο πρόεδρος Μάο, ο πλέον αιμοσταγής των δικτατόρων του περασμένου αιώνα με βάση τον αριθμό των θυμάτων, είχε αναγκάσει τους Κινέζους να φορούν ομοιόμορφες άκομψες στολές σε μια επιδερμική προσπάθεια εξίσωσης δια ομογενοποιήσεως ανόμοιων υποστάσεων, όπως είναι οι άνθρωποι. Το συμβολικό μήνυμα που ήθελε να περάσει ο Μάο ήταν η κατάργηση των τάξεων με βάση τον διαφορετικό ενδυματολογικό κώδικα.
Οι εκκλησίες γενικότερα, η αφοσίωση στην αιώνια ζωή και η επίδειξη αδιαφορίας για τα εγκόσμια αποτυπώνεται από τους πνευματικούς καθοδηγητές της θρησκείας (μοναχούς) με το φθηνό ράσο που είναι όμοιο για όλους και ικανό να κρύβει τις περισσότερες καμπύλες του ανθρώπινου σώματος που θα μπορούσαν να εγείρουν ενδιαφέρον για το μάταιο τούτο κόσμο.
Κατά μια φροϋδική εκδοχή σε αμφότερα τα συστήματα, η αγάπη του θανάτου ως διεξόδου πίεσης που προκαλεί η αποστροφή προς τη ζωή είναι εμφανής ως συμβολισμός. Ο Βίλχεμ Ράιχ, θα το εντόπιζε σαν απαρχή της συναισθηματικής πανούκλας...
Πριν από μερικά χρόνια ο επί μισό αιώνα δικτάτορας της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, έβγαλε τη στρατιωτική στολή του κομαντάτε, η οποία αποτελεί συρμό για τον ενδυματολογικό κώδικα των ανά την υφήλιο οπαδών του, και φόρεσε κοστούμι Αρμάνι για να συναντήσει τον Πάπα, σε μια προσπάθεια να βγάλει την λιμοκτονούσα χώρα τους από τη διεθνή απομόνωση και να προσελκύσει ξένες επενδύσεις.
Μια λαϊκή παροιμία όμως λέει πως τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά, υπονοώντας προφανώς πως πολλάκις οι άνθρωποι προσπαθούν να δώσουν ψεύτικα μηνύματα για τις προθέσεις τους μέσω του ενδυματολογικού κώδικα.
Για τους καθημερινούς ανθρώπους τα ρούχα έχουν αξία χρήσης, αλλά και αξία επίδειξης. Τα ενδύματα διαθέτουν αξία επίδειξης κοινωνικής θέσης όταν η τιμή τους είναι πολύ υψηλότερη από το κόστος παραγωγής τους και αξία επίδειξης ακολουθίας κάποιου κοινωνικού συρμού (μόδας) ως αντίδρασης στο φόβο και τις ανάγκες της μοναξιάς.
Υπάρχουν ενδύματα και ενδυματολογικοί κώδικες που απευθύνονται σε διανοούμενους, τύπους της περιπέτειας, νεόπλουτους, φίλους της λιτής διαβίωσης, μελαγχολικούς, χαρούμενους ή χαζοχαρούμενους κλπ.
Η επιλογή από τον Κάστρο ενός ακριβού επώνυμου κοστουμιού και όχι ενός καφέ πολυεστέρ από αυτά που παρήγαγαν μαζικά τα σοβιετικά εργοστάσια για την κομματική γραφειοκρατία, εμπεριείχε το μήνυμα μην με φοβάστε και εγώ ένας από εσάς τους πλούσιους είμαι, οι στολές και τα αμπέχονα δεν είναι παρά σύμβολα που έχουν αξία χρήσης στο εσωτερικό για να κρατούν το σύστημα σε τάξη και του στρατιώτες της επανάστασης σε παράταξη...
Στο ζωικό βασίλειο χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι κυνηγοί της πάπιας παραπλανούν τα θηράματά τους. Κρύβονται στις καλαμιές και μιμούνται το κελάηδημα του πτηνού, έτσι που αυτό να νομίσει πως κάποιος δικός του κρύβεται εκεί κοντά και να πλησιάσει...
Η επιλογή του κ. Τσίπρα στις κινητοποιήσεις των πάση φύσεως «δεν πληρώνω», αλλά απαιτώ το κράτος να συνεχίσει να καταβάλλει τους προ κρίσεως μισθούς και συντάξεις της ευημερίας με δανεικά, έστω και αν τώρα δεν υπάρχουν δανεικά, προφανώς ήταν προσπάθεια εκπομπής ενός μηνύματος.
Ίσως το μήνυμα αυτό να εμπεριείχε περισσότερες αρνητικές σημειολογικές αντιδράσεις, παρά θετικές, καθώς επέλεξε ένα σύμβολο που έγινε μόδα την περίοδο της ευημερίας με δανεικά που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.
Ενδεχομένως οι ενδυματολόγοι του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βλέπουν μακρύτερα από εμάς, υπό την έννοια ότι ο ενδυματολογικός κώδικας αποτελεί ένα μήνυμα στην πελατειακή βάση του ΠΑΣΟΚ που αποτέλεσε και τη μόνη ανερχόμενη οικονομικά δύναμη τις τελευταίες δεκαετίες. Το κρυφό μήνυμα ίσως κρύβεται στο γεγονός πως ο εμπορικός εκπρόσωπος του ενδύματος συμβόλου και ο πιο σκληρός του μεταπολιτευτικού σοσιαλισμού ο Λάκης και ο Άκης μοιράστηκαν διπλανά κελιά κατά την περίοδο της «κατοχής» από τους δανειστές και τα μνημόνια.
Ίσως πάλι η φαντασία μας να καλπάζει και ο μήνυμα να μην είναι παρά μια γροθιά στο μαλακό υπογάστριο του καπιταλισμού, καθώς το επίμαχο πουκάμισο είναι από καλάθι της οδού Αθηνάς, προϊόν κινέζικης πειρατείας που δεν αποδίδει δικαιώματα υπεραξίας στο βρετανικό οίκο που λάνσαρε την καπαρντίνα. Μια καθαρά επαναστατική πράξη δηλαδή...
Όπως και νάχει η επιλογή ενός ακριβού Burberry σε μια διαδήλωση εναντία στην απώλεια μικρομεσαίων προνομίων όπου πλειοδοτούν τα φθηνά μακό με τη στάμπα του Τσε προκάλεσε σύγχυση. Η προσπάθεια διεύρυνσης του ακροατηρίου μέσω του ενδυματολογικού κώδικα στην ταξιαρχία της κοινωνικής ελαφρότητας των ποικίλων celebrities (άλλα λέει στο στόμα, αλλά η γλώσσα του σώματος μέσω ενδυματολογικού κώδικα) αποτελεί μια θεμελιώδη αντίφαση της καταναλωτικής εποχής που ζούμε. Ο πρόεδρος Καρατζαφέρης προς ετών είχε προσπαθήσει να διευρύνει το ακροατήριο με την προσπάθεια να συμπεριλάβει τον κύριο Ψινάκη στα ψηφοδέλτια και κάποιους άλλους με παρόμοια συμβολική χροιά. Το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε...
Η προσπάθεια διεύρυνσης σε άλλους χώρους μαζικής ελαφρότητας είχε σαν συνέπεια διάφορες παραδοξότητες όπως ο έλεγχος του πληθυσμού δια των ψεκασμών να περάσει απ[ό το περιθώριο στο επίκεντρο.
Του Κ. Στούπα από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου