Να εξεγερθούμε κατά των φόρων...

Η μεγάλη πλειονότητα των μαθητών που ετοιμάζονται να συμμετάσχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις σταματά τα μαθήματα «του υπουργείου» μετά τις εορτές του νέου έτους. Από τον Μάρτιο και μέχρι τις εξετάσεις, ούτε που πατούν στα σχολεία τους. Χρησιμοποιούν όλον τον διαθέσιμο χρόνο για να βελτιώσουν τη μηχανιστική προετοιμασία τους. Κυρίως όμως εντατικοποιούν φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα, αυξάνοντας τρομακτικά την οικονομική επιβάρυνση της οικογένειας.

Γονείς, καθηγητές και παράγοντες της Πολιτείας αποδέχονται τη σπατάλη και την υποκρισία του ετήσιου εγχειρήματος, πέραν όσων άλλων εκπαιδευτικής τάξεως ζητήματα θα μπορούσαμε να συζητήσουμε.

Γιατί πρέπει να πληρώνει ο πολίτης δύο φορές για το ίδιο αποτέλεσμα; Μία το σχολείο μέσω των φόρων και μία μέσω της ιδιωτικής καθηγητικής φροντίδας; Οσοι μάλιστα έχουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά λύκεια, πληρώνουν τρεις φορές!



Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πιο απλές λύσεις. Για παράδειγμα, το κράτος θα δίνει σε όλους μια επιταγή με το ίδιο ποσό. Αυτό που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός για το κόστος εκπαίδευσης της Γ΄ Λυκείου. Και θα αφήνει τον καθένα να επιλέξει την εκπαίδευση που επιθυμεί.

Οπως κάνω συνήθως, επιδιώκω να ανοίξω μια συζήτηση μαζί σας και με όσους συμμετέχουν στις πολλές πτυχές του κρατικού έργου. Στη μακρά μεταδικτατορική περίοδο, το κράτος καλύπτει ολοένα και περισσότερες ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας. Αποτέλεσε αυτό απαίτηση της κοινωνίας. Η προσπάθεια ήταν σπουδαία και απεδείκνυε πως η Ελλάδα έβγαινε από την καθυστέρηση. Το απαιτούσαν, με φωνή μεγάλη, οι πολίτες. Οι πολιτικοί έσπευσαν να ικανοποιήσουν τους ψηφοφόρους. Δανειζόμενοι βεβαίως τόσα κι άλλα τόσα.

Για τους πολιτικούς όχι μόνον είναι ευχάριστο να ικανοποιείς τα αιτήματα των ψηφοφόρων. Αλλά είναι είναι ακόμη πιο ευχάριστο όταν το κάνεις αυτό χωρίς να χρειάζεται να αυξήσεις τους φόρους!

Μέχρι που ήρθε η κρίση και μας έκοψαν τα δανεικά. Από εκείνη τη στιγμή, τον Μάιο του 2010, οι πολιτικοί δεν έπαυσαν να πιέζουν με νέους φόρους. Κι όσο δεν καταφέρνουν (ή μήπως δεν το επιδιώκουν όσο χρειάζεται;) να τα πάρουν επί των υψηλοτέρων εισοδημάτων τόσο πιέζουν τη μεσαία και ήδη κατώτερη εισοδηματική τάξη.

Οσο όμως το θηριώδες κράτος συντηρεί τις τρομακτικές δαπάνες του τόσο δεν θα επαρκούν οι ολοένα περισσότεροι φόροι. Η τελευταία «απάτη» που ετοιμάζουν μαζί με την τρόικα είναι να βάζουν μεγαλύτερο φόρο σε όσους πληρώνουν για να καλύπτουν όσα δεν κατορθώνουν να εισπράξουν από τους υπολοίπους. Μάλλον πλησιάζει η ώρα της επανάστασης όσων ιδιωτών συντηρούν το Δημόσιο, χωρίς μάλιστα να εισπράττουν έστω ένα ευχαριστώ!

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου από την Κ.