Ο συστηματικά μεγαλύτερος πληθωρισμός, έναντι εκείνου που επιτύγχαναν τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, υπήρξε θεμελιώδης αδυναμία από τότε που υιοθετήσαμε το κοινό νόμισμα. Το 1997, πριν προχωρήσουμε στην υποτίμηση που στήριξε την προσπάθεια του ευρώ, η μεταβολή των ελληνικών τιμών (χωρίς καύσιμα, τρόφιμα, ποτά και τσιγάρα) ήταν ταχύτερη κατά 5,1 εκατοστιαίες μονάδες από τον μέσο όρο των σημερινών 17 κρατών της Ζώνης. Το 2000, η διαφορά αυτή είχε μειωθεί στο 0,6%. Είχαμε ανταποκριθεί με επιτυχία στο βασικό κριτήριο του Μάαστριχτ. Ετσι κατορθώσαμε να απαλλαγούμε από το εξευτελισμένο, λόγω πληθωρισμού, εθνικό μας νόμισμα.
Δυστυχώς, από τον αμέσως επόμενο χρόνο, η ψαλίδα άνοιξε και πάλι. Μεταξύ 2001 και 2009, η ως άνω διαφορά είχε φτάσει, προσθετικά, στις 12 μονάδες. Δεν είναι καθόλου λίγο. Στην πρακτική του εμπορίου, η διαφορά αυτή βύθισε την ανταγωνιστικότητα τιμών των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, έναντι των υπολοίπων ευρωπαϊκών.
Η Ελλάδα έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια της και το μόνο που έβρισκαν να πούνε (και να κάνουν...) οι προπαγανδιστές της αυτοκαταστροφής ήταν ότι τα λεφτά των νοικοκυριών, των συνταξιούχων, των μεροκαματιάρηδων δεν έφταναν στο συνεχώς υψηλότερο επίπεδο τιμών.
Η καταστροφή ολοκληρώθηκε το 2010, την ίδια στιγμή που η χώρα σκόνταφτε στο τείχος του χρέους, ενώ είχε ήδη βυθιστεί στην άβυσσο των κρατικών ελλειμμάτων, λίγες μόνον στιγμές πριν σκάσει η φούσκα των τραπεζικών δανείων.
Η πολιτική λιτότητας έφερε έναν κατακλυσμό από φόρους τους οποίους πλήρωσε δύο φορές ο τίμιος φορολογούμενος. Πλήρωσε τους δικούς του, πλήρωσε και όλων εκείνων που πέρασαν στις τιμές «τους» το μεγαλύτερο βάρος των δικών «τους» φόρων.
Τον Αύγουστο ο πυρήνας του πληθωρισμού μειώθηκε με ετήσιο ρυθμό 3,5%. Επειδή στην Ευρωζώνη σημειώθηκε αύξηση κατά 1,1%, η Ελλάδα έκανε τις δικές της τιμές ανταγωνιστικότερες κατά 4,6%. Η βελτίωση είναι εξαιρετική!
Εδώ και μερικούς μήνες, ο καταναλωτής γίνεται ισχυρότερος από τον έμπορο προϊόντων και υπηρεσιών. Η εξέλιξη του πληθωρισμού επιβεβαιώνει ότι πρέπει να το κάνει με μεγαλύτερη επιμονή και να σκέφτεται προσεκτικά τη σχέση τιμής/ποιότητας. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, υπάρχει περιθώριο μεγαλύτερης πτώσης του τιμάριθμου. Προφανώς όχι στην πλευρά των μισθών, αλλά εκείνης των κερδών.
Του Μπάμπη Παπαδημητρίου από την Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου