α) Ασταθές φορολογικό περιβάλλον. Υποτίθεται πως βρισκόμαστε σε κρίση χρεοκοπίας και όμως τα τρία χρόνια έχουν ψηφιστεί στη Βουλή πάνω από μια ντουζίνα φορολογικά νομοσχέδια. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας νόμος απλός και φιλικός ο οποίος θα είναι αποδεκτός από τα δυο - τρία μεγάλα κόμματα προκειμένου να δημιουργεί το απαραίτητο αίσθημα ασφάλειας πως δεν θα αλλάξει τα επόμενα 5-10 χρόνια. Αυτό όμως υπό το παρόν πολιτικό σκηνικό μοιάζει αδύνατο... Το παρακράτος συνδικαλιστών και πελατών αν δημιουργηθεί ένα σαφές σταθερό περιβάλλον θα χάσει την εξουσία και τα οφέλη του. Τα κόμματα είναι όμηροί του.
Επιπλέον, το κράτος όταν δεν μπορεί να πληρώσει τους πελάτες των κομμάτων που απασχολεί φορολογεί αυθαίρετα όποιον θέλει και απειλεί με κατασχέσεις ακόμη και όσους δεν μπορούν να πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές σε ένα σύστημα που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να τους πληρώσει συντάξεις...
β) Ασταθές πολιτικό περιβάλλον που ορίζεται από οριακές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και χαώδεις διαφορές στον προσανατολισμό και τις επιδιώξεις των τριών μεγάλων πολιτικών κομμάτων (τουλάχιστον στα λεγόμενά τους). Ένα πελατειακό κεντροδεξιό-κεντροαριστερό σύμφυρμα που ευθύνεται κυρίως για την οικονομική και ηθική χρεοκοπία. Ένα «παλαβό» αριστερό συνονθύλευμα πρώην πελατών και οπαδών του Στάλιν και του Μάο μεταξύ άλλων, που προσπαθεί να εμφανίσει σοσιαλδημοκρατικό προφίλ αλλά δεν έχει αποβάλει τη μηδενιστική ρητορική και τον Παπανδρεϊσμό να υπόσχεται σε όλους τα πάντα. Και ένα το ίδιο εφιαλτικό (με τους σταλινικούς) φιλοναζιστικό μόρφωμα με έντονα δημαγωγικά επίσης χαρακτηριστικά. Αυτή είναι η δομή της χώρας αυτή την περίοδο, μετά την διάρρηξη του υμένα της ευημερίας με δανεικά.
Η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση, όσο είναι αντιπολίτευση απειλεί πως θα ακυρώσει τις συμφωνίες της προηγούμενης κυβέρνησης όταν έρθει στα πράγματα κλπ. Όσο ο ελληνικός λαός δεν θα συνθέτει μια πολιτική πλειοψηφία που θα εξασφαλίζει σταθερότητα, επενδύσεις δεν θα γίνονται με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για θέσεις εργασίας, βιοτικό επίπεδο...
γ) Η Ελλάδα διαθέτει επίσης γραφειοκρατία και διαφθορά υψηλότερη από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και ανταγωνίζεται τα επίπεδα της Ρωσίας και άλλων τριτοκοσμικών χωρών. Δυστυχώς η μη εφαρμογή των μνημονίων σε τομείς πέραν των εισπρακτικών μέτρων, δεν έχει βελτιώσει την κατάσταση... Ελπίζουμε να αφυπνισθούμε πριν εξαντληθεί η υπομονή των εταίρων...
Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα είναι σε καλύτερη θέση από τη χώρα του κυρίου Πούτιν, χάρη στη σταθερότητα που της εξασφαλίζει η συμμετοχή της στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Επιπλέον, η σταθερότητα και η ευημερία (για την ολιγαρχία και κρατική γραφειοκρατία) που εμφανίζει την τελευταία δεκαετία η Ρωσία στηρίζεται στην άνοδο της τιμής του πετρελαίου και η πιθανή πτώση της, λόγων σχιστολιθικής εξόρυξης και άλλων εξελίξεων, σε λίγα χρόνια θα την επαναφέρει σε καταστάσεις παρόμοιες με τη χρεοκοπία του 1998.
Ο κύριος Πούτιν δεν μας είπε πράγματα που δεν γνωρίζουμε, αλλά η σημειολογία των δηλώσεών του έχει την αξία της. Σπάνια ένας πολιτικός μιλά προσβλητικά για μια μη εχθρική χώρα χωρίς λόγο, ακόμη και όταν αυτά που λέει είναι αλήθεια...
Τα κίνητρα αυτών των δηλώσεων έχουν να κάνουν με τους παρακάτω λόγους: Έχει ξεκινήσει μια διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης των τιμών στις οποίες προμηθεύεται φυσικό αέριο η Ελλάδα από τη Ρωσία. Η Ελλάδα εξελίσσεται σε πύλη εισόδου του ανταγωνιστικού αζέρικου φυσικού αερίου στην ΕΕ. Η αποσταθεροποίηση της Ελλάδας (αν αποτύχει η μεταρρύθμιση και δεν προσελκυθούν επενδύσεις) με πιθανή εγκατάλειψή της από την Ευρωζώνη δημιουργεί ευκαιρίες αύξησης της επιρροής της Ρωσίας σε αυτή. Στη Συρία μετά την αποκάλυψη της χρήσης χημικών αερίων από το καθεστώς Ασάντ αυξάνονται οι πιθανότητες η Ρωσία να χάσει την επιρροή της και έτσι την παρουσία στην κομβική ενεργειακά Ν.Α. Μεσόγειο.
Οι παραπάνω εκτιμήσεις αν συνδυαστούν με τις πληροφορίες της στήλης πως τους τελευταίους έξι μήνες έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από πολλά ξένα κεφάλαια για το ενδεχόμενο να επενδύσουν στην Ελλάδα (το ενδιαφέρον μέχρι στιγμής εξαντλείται στο πρώτο επίπεδο καθώς όταν προχωρούν στο δεύτερο συναντούν το τείχος των προβλημάτων που προαναφέραμε) συμπληρώνουν το κίνητρο των δηλώσεων του Ρώσου προέδρου. Η Ελλάδα είναι εν δυνάμει ανταγωνιστής της Ρωσίας στην προσέλκυση επενδύσεων οι οποίες θα είναι εκ ίσου απαραίτητες αν και όταν πέσουν οι τιμές των υδρογονανθράκων.
Του Κ. Στούπα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου