Πιστεύω, βάσιμα, ότι τελικά τα κόμματα θα περιοριστούν να εισπράξουν τα πολύμορφα έως χοντροκομμένα μηνύματα του εκλογικού σώματος στις Ευρωεκλογές και κυρίως στις Δημοτικές και μετά, βάζοντας την ουρά στα σκέλια, θα επιδιώξουν (αν τα καταφέρουν) να ανακτήσουν το σίγουρα χαμένο έδαφος της αξιοπιστίας τους και ως παρατάξεις και ως ιδεολογίες.
Ας δούμε βασικούς λόγους μεταξύ άλλων (εντός και εκτός Ελλάδος) που απομακρύνουν εξ ανάγκης τις σκέψεις και τις εισηγήσεις (όντως υπάρχουν εδώ και μήνες) για εκλογές μέσα στο 2013.
Ας ξεκινήσουμε από την κυβέρνηση η οποία με την επίσκεψη του κ. Α. Σαμαρά στον αμερικανό πρόεδρο εξήντλησε όλα τα οφέλη των πολιτικών κινήσεων μέσα από την εξωτερική της πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης στην οικονομία.
Ο «πρώιμος χειμώνας» που την περιμένει από τον Σεπτέμβριο με τα προαπαιτούμενα και τις μεσοβέζικες λύσεις στις υποχρεώσεις της (για να εξασφαλίσει τις επόμενες δόσεις) δεν της επιτρέπει να «το σκάσει» με πρόωρες εκλογές όπως έκανε το 2009 ο Κ. Καραμανλής για να προστατέψει (έτσι νόμιζε) την υστεροφημία του.
Ο κ. Σαμαράς δεν εξυπηρετείται, καταφεύγοντας στη «λύση» των εκλογών, καθώς θα χάσει τον χρόνο που χρειάζεται να πείσει (αν πείσει τελικά) έστω και ότι τα βήματα που έκανε στην οικονομία ήταν προς την σωστή κατεύθυνση.
Μην ξεχνάμε ότι κρίνεται ήδη αυστηρά από τους άνεργους αλλά και από τους επιχειρηματίες που θα προσκαλέσει και από την ΔΕΘ για να του λύσουν το μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα.
Αυτές οι προσκλήσεις δεν μπορούν να γίνουν με επίκληση του δήθεν ευνοϊκού διεθνούς κλίματος.
Οι επενδύσεις θέλουν κεφάλαια και τα κεφάλαια πρέπει να εξυπηρετούνται και να αποδίδουν.
Μην ξεχνάμε ότι τα αυγά βάφονται μόνο με χρώμα...
Ο κ. Βενιζέλος, τώρα, έχει τους δικούς τους λόγους να βλέπει ως προγραμματισμένη ωρολογιακή βόμβα για την πολιτική του πορεία τις εκλογές.
Συνεπώς οι εισηγήσεις όλων των «πτερύγων» της Ν.Δ. για εκλογές είναι μάλλον υπονομευτικές (ακόμη και από οικονομικούς παράγοντες) προς τον κ. Σαμαρά και πολλοί λένε ότι το έχει αντιληφθεί.
Και ας περάσουμε στην αντιπολίτευση και τους λεγόμενους αριστερούς και εθνικιστές που έχουν πρόβλημα καθώς δεν τους βγαίνει μόνο το σύνθημα «αντιμνημονιακοί» όπως βγήκε, για το ΠΑΣΟΚ του 1980, το «Αλλαγή» του Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι έλληνες ψηφοφόροι έχουν αποδειχθεί συναισθηματικοί μέχρι ανοησίας αλλά τα βλακώδη συνθήματα όπως «μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί» τα χρησιμοποιούν μόνο στα καφενεία για να πειράζονται μεταξύ τους...
Ευτυχώς κανείς δεν τα παίρνει στα σοβαρά και τα συνθήματα και τους ινστρούχτορες που τα προωθούν εκτός εκείνων που έχουν κομματικά συμφέροντα και προσωπικούς λόγους.
Συνεπώς το μικρό ποσοστό εκείνων που τα παπαγαλίζουν (όπως οι Πασόκοι του 1980 που παπαγάλιζαν την «αλλαγή») δεν μεταβάλει την ουσία του θέματος.
Άρα αν οι αριστεροί και οι δήθεν εθνικιστές πρέπει να αναζητήσουν και άλλους λόγους που να πείθουν, κατ΄ αρχήν, τους μονίμως μετακινούμενους αριστερούς του ΠΑΣΟΚ που αναζητούν προστασία στο κρατικό χάος της λοβιτούρας και της λούφας.
Και ακολούθως τους δικαίως αγανακτισμένους ψηφοφόρους του δικομματισμού που δεν έχουν να χάσουν τίποτε δοκιμάζοντας ακόμη και τον «Δούρειο Ίππο» του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε ουδείς εξ εκείνων που μετακινούνται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύουν ότι ψηφίζουν αριστερή κυβέρνηση αλλά μια κυβέρνηση τέλος πάντων που δεν έχουν λόγο να μην την δοκιμάσουν.
Απόδειξη και η μεγάλη και εμφανέστατη στροφή της επιχειρηματικής κοινωνίας προσωπικά προς τον κ. Αλέξη Τσίπρα με την προσδοκία ότι πολύ πιθανό η «αριστερή» κυβέρνησή του να προχωρήσει σε μέτρα που ενώ δεν μπορούν να πάρουν (για να μην χαλάσουν το αριστερό προφίλ τους) τα σημερινά κόμματα της ΝΔ. και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν και την άνεση να τα πολεμήσουν για να αποφύγουν την αντίφαση με όσα υποστηρίζουν ιδεολογικά.
Συνεπώς είναι αναγκαίος και για τον κ. Τσίπρα ο χρόνος για να ολοκληρωθεί και να ισχυροποιηθεί η προσωπική του συμβολή στην μετατροπή του σημερινού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κόμμα εξουσίας.
Οι εκτιμήσεις και οι σχεδιασμοί των ΑΝΕΛ και της Χ.Α. (έστω και ως τρίτο κόμμα) ούτε μετράνε στην πολιτική σκακιέρα ούτε κανείς τις λαμβάνει υπόψη του όποτε και δεν έχει αξία η ανάλυσή τους.
Βεβαίως τίποτε δεν μπορεί να αποκλείσει το πολιτικό ατύχημα που (είμαι βέβαιος) δεν θα είναι ιδιαίτερα σχεδιασμένο αλλά αποτέλεσμα πρωτοβουλιών συγκεκριμένων ατόμων που δεν έχουν να χάσουν τίποτε αλλά ίσως και ανόητων ομάδων που ονειρεύονται και επιθυμούν πολιτικό και οικονομικό πλιάτσικο στην ήδη καταρρέουσα Ελλάδα.
Του Γιώργου Κράλογλου από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου