Μακάρι να ήταν μόνο οι Γερμανοί που καβγαδίζοντας τώρα για τις καρέκλες της εξουσίας έχουν πολλούς λόγους να μπερδεύουν μέσα σε όλα και την ελληνική οικονομική κρίση μπας και ξεσηκώσουν αυτούς που θέλουν εναντίον εκείνων που δεν θέλουν...
Μακάρι να ήταν αυτό μόνο το πρόβλημά μας.
Άλλωστε δεν είναι μόνο οι Γερμανοί και η γνωστή «βόρεια παρέα» που τους ακολουθεί πιστά σε ό,τι αποφασίσουν για την Ελλάδα και γενικότερα τον ευρωπαϊκό νότο.
Είναι και όλοι εκείνοι που ετοιμάζουν χρηματοοικονομικά παιχνίδια στην Ευρώπη και φοβούνται ότι θα τους τα χαλάσουν οι οικονομικές αδυναμίες χωρών όπως η Ελλάδα για την οποία συνιστούν, ήδη στους ηγέτες-δανειστές να μας «συμβουλεύουν» την αποχώρησή μας από το ευρώ.
Βεβαίως οι μεγάλες εκκρεμότητες στην πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης σε συνδυασμό με τα ενεργειακά παιχνίδια που βασίζονται στην ενεργειακή ανασφάλεια της Ευρώπης καθώς και με τις βλέψεις κυριαρχίας που βρίσκονται σε δυναμική εξέλιξη δεν επιτρέπουν την αλλαγή του σημερινού σκηνικού.
Έτσι το «θρίλερ» και με την Ελλάδα θα παρατείνεται μέχρι να βρεθεί «φόρμουλα» (κυριολεκτικού) ελέγχου της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τους είναι και προτιμότερη...
Μακάρι όμως το πρόβλημά μας να ήταν μόνο η επιλογή του ευρώ ή της δραχμής.
Γιατί το μέγεθος των επιπτώσεων σε ό,τι αφορά την φτώχεια και τα χρόνια που θα μας περιβάλλει είναι γνωστό από σήμερα και στην περίπτωση της τραγωδίας της επιστροφής στην δραχμή και ως ταλαιπωρία ανταγωνισμού μέσα στο ευρώ.
Δυστυχώς όμως το πρόβλημα μας δεν εστιάζεται τόσο στο θέμα του νομίσματος όσο στην πολιτική αναξιοπιστία εντός της Ελλάδος και εντός της Ευρώπης που έχει ήδη προκαλέσει σοβαρή απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας.
Το πρόβλημά μας είναι ο πολιτικός νανισμός όλων των παρατάξεων που αδυνατούν να ξεπεράσουν τον μικροκομματισμό τους και την άρρηκτη σχέση της πολιτικής με την οικονομία σε όλα τα μεγέθη και όλα τα επίπεδα. Όταν χρηματοδοτούμε την οικονομία βγάζουμε από το συρτάρι την διαπλοκή. Και όταν φορολογούμε βασικά κριτήρια είναι η αρπαχτή και η ανισότητα.
Το πρόβλημά μας είναι η αναξιοπιστία των κυβερνήσεων από το 2007 που πήραν τα πρώτα μηνύματα των Ευρωπαίων για το διαφαινόμενο πρόβλημα της οικονομίας και απαντούσαν με νούμερα που έδειχναν ρυθμούς ανάπτυξης...
Το πρόβλημά μας είναι η δουλικότητα των κυβερνήσεων από το 2009 και μετά όχι μόνο στην διαπραγμάτευση του χρέους αλλά και στην αντίδραση στους τόνους λάσπης που σκόπιμα συνόδευσαν τις προτάσεις για την δανειακή συμφωνία. Ας μην ξεχνάμε ότι η περιβόητη λίστα Λαγκάρντ μας δόθηκε μαζί με πολλές επισημάνσεις για την φοροδιαφυγή και τις ελληνικές καταθέσεις εξωτερικού. Και εμείς ως κυβέρνηση μετατρέψαμε την λίστα σε λίστα γάμου του καραγκιόζη... Μόνο αυτό είμαστε ικανοί να κάνουμε.
Να γινόμαστε οι καραγκιόζηδες της Ευρώπης.
Το πρόβλημά μας είναι τα πολιτικά πισωγυρίσματα, και οι ψευδείς διαβεβαιώσεις όχι μόνο στους εξαθλιωμένους πολίτες αλλά ακόμη και στους δανειστές για εφαρμογή των δανειακών συμβάσεων.
Το πρόβλημά μας είναι ότι οδηγήσαμε τα πράγματα σε προετοιμασία εμφυλίου μεταξύ μνημονικών και αντιμνημονιακών για την εφαρμογή νομοθετημάτων που έχουν ήδη εγκριθεί από χρόνια και δεν τα εφαρμόζουμε!!!
Η ίδια η σημερινή κυβέρνηση έχει ανακαλύψει ανεφάρμοστες διατάξεις και νόμους που προέβλεπαν φορολογικά μέτρα, ανατροπές στην γραφειοκρατία, μέτρα νοικοκυριού στο κράτος, μέτρα περιορισμού της σπατάλης που βρίσκονται από χρόνια στο συρτάρι και τώρα καλούμαστε να τα εφαρμόσουμε ως προαπαιτούμενα της Τρόικας!!!
Το πρόβλημά μας είναι ότι πολιτικοί και κόμματα της χώρας που διεκδικούν την εξουσία πρόδωσαν και προδίδουν ιδεολογίες που διακηρύσσουν μόνο για να συγκεντρώσουν την συγκεκριμένη εκλογική πελατεία που θα τους φέρει στην εξουσία. Στη συνέχεια δε μας φταίνε μόνο οι κακές «ξένες δυνάμεις» που δεν μας αφήνουν να προκόψουμε. Πότε οι αμερικανοί ρίχνουν τις κυβερνήσεις γιατί φλερτάραμε με τον Πούτιν.
Πότε οι Ευρωπαίοι μας στραβοκοιτάνε γιατί «παίζουμε» με τους Κινέζους ή τους Άραβες.
Και πότε οι Ρώσοι μας ρίχνουν στο φυσικό αέριο.
Αυτό που δεν μας φταίει καθόλου είναι η πολιτική ανικανότητα, το ψεύδος, τα πισωγυρίσματα και η αγκίστρωσή μας στον κρατισμό και στον σοβιετισμό που έχουμε στο πετσί μας. Τι μπορεί λοιπόν να αλλάξει σε αυτό το χάλι μας είτε περάσουμε την τραγωδία της δραχμής είτε συνεχίσουμε στην ταλαιπωρία του ευρώ;
Του Γιώργου Κράλογλου από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου