Κατά το ΔΝΤ, η βελτίωση της φορολογικής διοίκησης παραμένει πολύ απογοητευτική, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν η ελληνική κυβέρνηση θέλει να αποφύγει νέες οριζόντιες περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις συντάξεις, θα πρέπει να βελτιωθεί η απόδοση των εισπρακτικών μηχανισμών.
Κατ΄ αρχάς δεν ξέρω αν υπάρχει ιδιωτικός φοροεισπρακτικός μηχανισμός σε κάποια άλλη χώρα, άλλα είναι ίσως το πιο γελοίο πράγμα που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό, διότι ουσιαστικά σημαίνει ότι δεν έχεις κράτος.
Αλλά το γεγονός ότι δεν έχουμε κράτος ήδη το ξέρουμε. Είναι άλλωστε κοινό μυστικό ότι οι δημόσιες υπηρεσίες της χώρας μας δεν είναι ό,τι καλύτερο. Έχω όμως ένα ερώτημα. Αφού οι δημόσιες υπηρεσίες αυτής της χώρας είναι τόσο χαλιά (και νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε σε αυτό), τι μας λέει ότι οι οικονομολόγοι στο υπουργείο Οικονόμων είναι καλύτεροι;
Χωρίς δηλαδή να θέλω να θίξω κανέναν, τι είναι αυτό που κάνει τους πάντες σε αυτή τη χώρα να πιστεύουν την πολιτική ηγεσία, ότι έχουμε τα επίπεδα φοροδιαφυγής που όλοι ονειρεύονται, όταν εξ ορισμού οι περισσότερες υπηρεσίες δεν δουλεύουν σωστά εξαρχής;
Το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υπενθυμίσω δεν έχουν δικά τους στοιχεία να αντλήσουν για την Ελλάδα και βασίζονται σε αυτά που τους δίνει η ελληνική γραφειοκρατία. Γιατί όμως όλοι παίρνουν αυτά τα δεδομένα της μετριότητας, όταν όλοι παραδεχόμαστε ότι η δημόσια αυτή διοίκηση είναι ανίκανη και ανεπαρκής σε όλα τα άλλα; Διότι έτσι όπως μας το παρουσιάζουν, οι φόροι είναι τόσοι πολλοί που φυτρώνουν στα δέντρα, αλλά εμείς δεν έχουμε σκάλα να ανέβουμε για να τους μαζέψουμε.
Διότι αν πραγματικά υπάρχουν τόσοι πολλοί φόροι και φυτρώνουν στα δέντρα και εμείς απλά είμαστε ανίκανοι τα τους συλλέξουμε, τότε δεν είμαστε απλά ανίκανοι, αλλά η ανεπάρκεια είναι στο άπειρο και ακόμα πάρα πέρα (και πράγματι είναι).
Βέβαια η άποψη της στήλης είναι ότι οι φόροι δεν φυτρώνουν στα δέντρα και ούτε έχουμε τους φόρους που η ελληνική γραφειοκρατία υποστηρίζει ότι έχουμε. Κατά την άποψή μου, αυτά που οι γραφειοκράτες πανταχού του κόσμου όλου βλέπουν ως φόρους στα δέντρα, στην πραγματικότητα είναι μια οφθαλμαπάτη. Σαν να είσαι στην έρημο δηλαδή και να πεθαίνεις της δίψας και ξαφνικά βλέπεις νερό μπροστά σου. Οι γραφειοκράτες διψούν για χρήματα να σπαταλήσουν, και βλέπουν φόρους παντού.
Στη συνέχεια όμως τίθεται ένα άλλο θέμα. Αν πράγματι τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λέω (και πιστεύω πως είναι), μήπως η ελληνική γραφειοκρατία θα πρέπει να πάει σε έναν καλό οφθαλμίατρο και να μετρήσει τα ματάκια της και να πάρει ένα κάλο ζευγάρι γυαλιά, για να διαπιστώσει ότι η χώρα δεν είναι παραγωγικός προορισμός δημιουργίας πλούτου και ότι στην τελική, αυτά που νομίζει ότι είναι λεφτά στα δέντρα, δεν είναι χρήματα αλλά απλά διάφοροι καρποί;
Του Γιώργου Καισάριου
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου