Από την στιγμή που οι δανειστές σου κουνάνε με αυστηρότητα το δάκτυλο ακόμη και για κενά του προϋπολογισμού ύψους 900 εκατ. ευρώ και σε διατάσουνε να τα βρεις μέχρι το επόμενο ραντεβού έχεις μόνο ένα δρόμο. Να δεχτείς ότι δεν είσαι κυβέρνηση αλλά απλή νομαρχιακή υπηρεσία που λειτουργείς μόνο με εντολές.
Οι δικαιολογίες ότι αυτά συμβαίνουν μέσα σε κάθε διαπραγμάτευση και τελικά καλύπτονται «μπαλώνει» μεν την κατάσταση αλλά δεν την αλλάζει.
Απόδειξη ότι έχουμε φθάσει στο σημείο να υποχρεωνόμαστε να βεβαιώσουμε (ως κυβέρνηση) την Τρόικα ότι θα βρούμε μέχρι και τα 250 εκατ. ευρώ που έχασε ο προϋπολογισμός γιατί δεν μειώθηκαν οι μισθοί στους ένστολους!!!
Εκεί έχουμε φθάσει δυστυχώς. Και τι σημαίνουν όλα αυτά με απλά λόγια;
Ότι όσο μένει απλωμένο το χέρι για δανεικά και βοήθεια από τους δανειστές τα «ζοριλίκια» και τα «πολιτικά αντριλίκια» δεν είναι τίποτε άλλο από μια κακής ποιότητας θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση και συμπρωταγωνιστές τα κόμματα που την σχηματίζουν.
Όταν λοιπόν είσαι υποχρεωμένος να απαιτείς την έγκριση των δανειστών ακόμη και για να μειώσεις τον ΦΠΑ στα σουβλάκια και οι δανειστές σε αφήνουν στην αγωνία και (κυρίως) χωρίς απάντηση μέχρι να τους πεις πως θα μαζέψεις 1 δισ. ευρώ, το 2014, που έπρεπε να εξασφαλίσεις με χαράτσια στον τζίρο των επιχειρήσεων... τι νόημα έχουν οι θεατρινισμοί των διαβουλεύσεων... των πολιτικών αρχηγών δήθεν για να τα βρουν ή να μην τα βρουν με την ΕΡΤ και την διάλυση των άλλων Οργανισμών που θα ακολουθήσουν.
Μπορεί να ξεπεραστεί και αυτή η σύγκρουση με την Τρόικα για την τρύπα των περίπου 2 δισ. ευρώ του 2013-2014 (περιγράφεται αναλυτικά στο Capital.gr) αλλά μέχρι τότε η απειλή για πρόσθετα μέτρα θα είναι στον αέρα.
Με δεδομένα όλα αυτά οι παρεμβάσεις στην διάλυση Οργανισμών και επιχειρήσεων του κρατικού τομέα αλλά και οι αποκρατικοποιήσεις στους λεγόμενους (από τους κρατιστές και τους σοσιαλιστές) στρατηγικούς τομείς της οικονομίας (αναφέρθηκα αναλυτικά και στο χθεσινό μου σημείωμα) δεν είναι θέμα ύπαρξης ή όχι κυβερνητικής βούλησης.
Θα επιβληθούν γιατί υπάρχουν πολλοί λόγοι που το επιτάσσουν.
Στο κύκλωμα των πετρελαίων, της ενέργειας και του ορυκτού πλούτου οι αποφάσεις θα συνδυαστούν με την γενικότερη ευρωπαϊκή στρατηγική που θα διαμορφωθεί μετά τις γερμανικές εκλογές και την μάλλον βεβαία νίκη της κ. Μέρκελ.
Στην ΔΕΗ θα δούμε και θα «απολαύσουμε» το έργο «οι Γερμανοί ξανάρχονται...» και ας νόμιζαν οι Φωτόπουλοι της ΔΕΗ ότι τους είχαν πάρει με τις κλωτσιές την περίοδο του κ. Αθανασόπουλου...
Ο κύκλος αλλαγής συμφερόντων στο φυσικό αέριο από την προμήθειά του μέχρι τον τελικό καταναλωτή θα κλείσει μέχρι το τέλος του 2014 γιατί έτσι πρέπει να γίνει...
Έτσι το μόνο που μένει για τους πολιτικούς αρχηγούς είναι να παριστάνουν τους δυναμικούς «ήρωες» που αποφασίζουν για το μέλλον και την πρόοδο του τόπου...
Είναι λοιπόν μέγα λάθος να παρασυρόμαστε από την επικρατούσα σύγχυση ότι οι παρεμβάσεις και οι αλλαγές στην δομή της οικονομίας με υποχώρηση του κρατισμού θα μείνουν μόνο στα λόγια γιατί (όντως) έχουμε μια κυβέρνηση αναποφασιστικότητας, ατολμίας και περιορισμένων ικανοτήτων.
Σημειώστε ακόμη ότι η ενέργεια, η παραγωγή πετρελαίου και η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου είναι θέμα ευρωπαϊκών κατευθύνσεων και στρατηγικών που ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί. Και όταν ολοκληρωθούν δεν θα αφήσουν την Ελλάδα να επιβάλλει την μιζέρια της με τα πολιτικά συνθήματα περί εθνικής κυριαρχίας και άλλα που κατάντησαν, δυστυχώς, φτηνής κατανάλωσης.
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που θα μας κάνει να δούμε και την πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να πασχίζει για τρόπους πειθαρχίας και προσαρμογής στους δανειστές, καταπίνοντας βεβαίως όλα τα «εκδικητικά» ενάντια στα ξυπνοπούλια... τους επενδυτές και τους αγοραστές που τους έχει τάξει... ότι θα χάσουν τα λεφτά τους.
Είναι λοιπόν περισσότερο χρήσιμο και για την ίδια την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει με ρεαλισμό την κατάσταση και να αποφασίσει να μιλήσει ανοικτά για τις περιορισμένες ή και ανύπαρκτες δυνατότητές της να επιβάλλει την βούλησή της από εδώ και πέρα αντί να συντηρεί την σημερινή σύγχυση. Την σύγχυση που οδηγεί στο θέατρο των δήθεν διαφωνιών των κομμάτων της συγκυβέρνησης με συνέπεια το αρνητικό περιβάλλον στην οικονομία.
Οι επιχειρηματίες, οι πιθανοί επενδυτές και γενικά η αγορά που αντιλαμβάνεται πολύ καλά τα όρια μεταξύ της πολιτικής βούλησης και της επιβολής των όρων των δανειστών φοβάται ένα και μόνο ενδεχόμενο. Το πιθανό πολιτικό ατύχημα λόγω αδυναμίας των κομμάτων και των πολιτικών αρχηγών να φερθούν με ρεαλισμό και να δεχθούν με θάρρος την αλήθεια ότι όσο θα ζούμε με δανεικά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αύριο της χώρας από σήμερα και τουλάχιστον για μια δεκαετία.
Του Γιώργου Κράλογλου από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου