Ψηφοφόρους, ποσοστά, κανάλια, ραδιόφωνα, κρατική επιχορήγηση. Σχεδόν τα πάντα που συντηρούσαν αυτό το μαγαζί για χρόνια...
Τώρα, δυστυχώς, χάνει και την όποια ιδεολογική του αξιοπρέπεια.
Διότι το ΚΚΕ αν κάποιος το αγάπησε ήταν γιατί δεν είχε καμμία σχέση με το μπαχαλιστάν της υπόλοιπης Αριστεράς.
Ποιος, άλλωστε, δεν θυμάται ότι πάντα το κόμμα του Περισσού περιφρουρούσε τις πορείες του και δεν άφηνε αναρχικούς και ακραίους να παρεισφρήσουν στα μπλοκ τους; Ποιος δεν πήγε σε φεστιβάλ της ΚΝΕ γιατί υπήρχε μια πληθώρα πολιτικών σκέψεων και πολιτιστικών δράσεων που αμέσως ξυπνούσε τα πολιτικά ένστικτα που είχε κάποιος σαν έφηβος; Η ποιοτική διαφορά με τα άλλα κόμματα της Αριστεράς ήταν ότι υπήρχε ένα όριο στην πρακτική τους και την επιχειρηματολογία τους.
Τι άλλαξε, όμως, και πλέον το ΚΚΕ μοστράρεται σαν την εναλλακτική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ; Τα στοιχεία και οι αιτίες είναι άκρως πολιτικές. Η ίδια η γενική γραμματέας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, είχε τόσον καιρό αμφισβητηθεί από τη βάση του κόμματος. Την κατηγορούσαν για ανυπαρξία, για στασιμότητα. Εν ολίγοις, της έλεγαν ότι όλο το «παιχνίδι» στους «κοινωνικούς αγώνες» το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του.
Ακόμα και οι πρώην πασόκοι…
Η ίδια, που ξέρει ότι θα φύγει στο επόμενο συνέδριο του ΚΚΕ, έχει ορίσει για αντικαταστάτη της τον Θανάση Παφίλη, αλλά κάποιοι άλλοι αντιδρούν… Κάποιοι άλλοι λένε ότι ο κ. Μπογιόπουλος θα μπορούσε να είναι ο αντι-Τσίπρας που θα αναγεννήσει το ΚΚΕ από τις στάχτες του. Κανείς δεν ξέρει. Το σίγουρο είναι ότι η εισβολή του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας ήταν μια πολιτική πράξη σκηνοθετημένη προκειμένου να έχει όσον το δυνατόν πιο μεγάλη επικοινωνιακή διασπορά. Και εν μέρει πέτυχαν να μπουν στο κάδρο της επικαιρότητας, την οποία τόσο καλά μονοπωλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ…
Ακόμα, όμως, και αυτή η επικοινωνιακή πομφόλυγα έχει ημερομηνία λήξης.
Για δύο λόγους.
Πρώτον διότι ουδείς πιστεύει ότι το ΚΚΕ θα ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, καθώς οι περισσότεροι έχουν πειστεί ότι είναι πολιτικά ένα «νεκροταφείο ιδεών». Από την άλλη, ωστόσο, αυτό που έχουν συνειδητοποιήσει είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια λειτουργούσε σαν «μαγαζί». Λειτουργούσε πάντα καιροσκοπικά. Συντηρούσε, σαν οργανισμός, επιχειρήσεις που χρησίμευαν στην επιβίωση του. Αυτά που επέκρινε σαν κόμμα με ιδεολογία τα εφάρμοσε στους ίδιους τους εργάτες του. Κοινώς, μια καλοστημένη επιχείρηση που όταν έχασε την πλουσιοπάροχη επιχορήγηση του κράτους (βάσει του ποσοστού του) κατέρρευσε.
Όπως κάθε κρατικοδίαιτη επιχείρηση τα τελευταία 20-30 χρόνια που λειτούργησε στις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου και είχε και το μονοπώλιο. Τώρα, όμως, το παιχνίδι έχει αλλάξει και άλλοι παίχτες τρώνε το ψωμί τους (ΔΗΜ.ΑΡ., ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λ.π.)…
Και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω…
Του Σωτήρη Πίκουλα απο axiaplus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου