Η υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Ερατώ Μαρκουλλή, που την Δευτέρα επισκέφθηκε τα Σκόπια στο πλαίσιο των επαφών της προεδρίας για την διεύρυνση της ΕΕ, προέβη σε μια φοβερή αποκάλυψη, η οποία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Μιλώντας στο εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό των Σκοπίων «Γκράγκιανσκι», αναφέρθηκε μεν στην αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας ως κομβικό σημείο για την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ, είπε διάφορα περί ενημέρωσής της για την «προσέγγιση της ΠΓΔΜ στη διαπραγματευτική διαδικασία για το θέμα του ονόματος που διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ» και – προφανώς απευθυνόμενη στο σκοπιανό ακροατήριο και αδιαφορώντας για το ελληνικό – μας ενημέρωσε για κάτι το απίστευτο:
Αναφερόμενη για την πορεία των συνομιλιών μεταξύ Λευκωσίας και Σκοπίων για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών αποκάλυψε ότι πρόσφατα έκανε και… πρόταση στους Σκοπιανούς.
Μια πρόταση που ουδεμία σχέση έχει με τις ελληνικές θέσεις για μία κοινά αποδεκτή ονομασία.
Δήλωσε επί λέξει η κ. Μαρκουλλή:
«Στις 28 Ιουνίου, κατέθεσα στον υπουργό κ. Πόποσκι μια συγκεκριμένη πρόταση για σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών μας. Συγκεκριμένα, και αυτή είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι σε αυτό δημόσια, πρότεινα η σύναψη των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών μας να ακολουθεί ένα modus operandi όπου η πλευρά μας θα χρησιμοποιούσε την προσωρινή ονομασία με την οποία η χώρα σας κατέστη μέλος του ΟΗΕ το 1993, ενώ η πλευρά σας θα χρησιμοποιούσε το συνταγματικό της όνομα. Ήμουν πεπεισμένη και εξακολουθώ να πιστεύω ότι η εν λόγω πρόταση, η οποία βασίστηκε πάνω σε μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων της χώρας σας με άλλα κράτη - μέλη της Ε.Ε. (όπως η Ισπανία και η Γαλλία), θα μπορούσε να καθησυχάσει τις ανησυχίες και τις ευαισθησίες τόσο των Σκοπίων όσο και της Λευκωσίας και θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τον κοινό μας στόχο για πρόοδο των σχέσεών μας σε ένα θεσμοθετημένο διμερές πλαίσιο. Δυστυχώς, δεν κατέστη εφικτό να προχωρήσουμε με την πρόταση. Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω ότι αυτό το ατυχές αδιέξοδο, από το οποίο ελπίζω ότι θα βρούμε τρόπο να βγούμε, δεν είχε καμία επίδραση και δεν θα έχει καμία επίδραση στην εκπεφρασμένη πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας για αμερόληπτη και εξισορροπημένη Προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. αναφορικά με την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας σας, την οποία υποστηρίζουμε πλήρως».
Δηλαδή… ευτυχώς που δεν δέχθηκαν οι Σκοπιανοί. Διαφορετικά η Κύπρος δεν είχε κανένα πρόβλημα με τη διπλή ονομασία!
Και μάλιστα, σε μια έκρηξη μικρομεγαλισμού, η κ. Μαρκουλλή μας είπε πως η Κύπρος μπορεί μια χαρά να ακολουθήσει τα βήματα της… Γαλλίας.
Μας είπε δηλαδή κατάμουτρα πως η Κύπρος είναι δυνατόν να αντιμετωπίζει το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας όπως μια οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα – δηλαδή με εξίσου περιορισμένο βαθμό ευαισθησίας!
Από την πλευρά του, ο κ. Χριστόφιας επιμένει να αποδίδει την είσοδο της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης αποκλειστικά στην έκθεση των κυπριακών τραπεζών στο ελληνικό χρέος – κάτι που είναι γεγονός, αλλά δεν είναι ο μόνος λόγος.
«Αν δεν γινόταν η ληστεία των τραπεζών δεν θα υπήρχε θέμα ένταξης της Κύπρου στον Μηχανισμό Στήριξης και θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα με την λήψη κάποιων διαρθρωτικών μέτρων», είπε την Κυριακή.
Η αλήθεια, όμως, είναι πως η Κύπρος έχει πολύ σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα και είναι γνωστό ότι το ΔΝΤ ζητεί τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού κατά τρόπο ώστε το σχέδιο συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων να συνάδει με εκείνο του ιδιωτικού τομέα, την αναδιάρθρωση του τομέα της Υγείας, αποκρατικοποιήσεις, μείωση των δημοσίων δαπανών, βελτίωση της φοροσυλλεκτικής ικανότητας, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και γενικά έλεγχο του δημοσίου χρέους.
Και γι’ αυτά δεν της φταίνε οι «αφέντες», στους οποίους τον περασμένο Ιούλιο, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο κ. Χριστόφιας προσέθεσε και την… Ελλάδα (για να το μαζέψει μετά, λέγοντας πως αναφερόταν στην εποχή της… χούντας!).
Όταν είσαι όμηρος των συντεχνιών και χρειάζεται να φθάσεις στο παραπέντε για να κόψεις τις τριπλές συντάξεις και να σταματήσεις τους διορισμούς, δεν σου φταίει κανείς.
Όταν χρειάζεται να δώσεις μάχη για να πας από το 2,5% στο 3% τις συνταξιοδοτικές κρατήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, δεν σου φταίει κανείς.
Όταν οι βουλευτές του κόμματός σου δεν ψηφίζουν τα μέτρα σου, δεν σου φταίει κανείς.
Όταν καλείς τους αρχηγούς και συμφωνείς και μετά υπαναχωρείς από τη συμφωνία (όπως έγινε τον Αύγουστο του 2011) υποκύπτοντας στις συντεχνίες και πάλι δεν σου φταίει κανείς.
Αρκεί να σκεφθεί κανείς πως μία από τις υπαναχωρήσεις αφορούσε στην συμφωνία για υπολογισμό της σύνταξης με βάση τον μέσο όρο των μισθών των τελευταίων 30 μηνών αντί του τελευταίου μισθού.
Αρκούσε δηλαδή να δοθεί ένας τελευταίος μεγάλος μισθός, για να λάβει κάποιος την ανάλογη σύνταξη – και χωρίς βεβαίως να έχει καταβάλει τις ανάλογες εισφορές.
Και επιτέλους, η κυπριακή κυβέρνηση μπορεί να ρυθμίζει τα του μνημονίου της όπως της αρέσει.
Αλλά δεν μπορεί να λαμβάνει πρωτοβουλίες σχετικά με το πώς θα ρυθμίζει τις διπλωματικές της σχέσεις με τα Σκόπια χωρίς αυτές να συμβαδίζουν με τις θέσεις της Ελλάδας.
Κάτι τέτοιο δεν θα διανοείτο να πράξει ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος.
Διότι εκείνος γνώριζε πως χωρίς την Ελλάδα, η Κύπρος δεν θα έβλεπε την ΕΕ ούτε με το κιάλι!
Ας σταματήσει, λοιπόν, η κ. Μαρκουλλή να παριστάνει τον θηλυκό Ταλεϋράνδο υποβάλλοντας στα Σκόπια διάφορες αντεθνικές προτάσεις.
1 σχόλιο:
τι περίμενες Σοφία Βούλτεψη από κομμουνίστρια? ε?
Δημοσίευση σχολίου