'Αβολες αλήθειες για την "χρυσή αυγή"

Δέχτηκα αρκετά μηνύματα για το κείμενο της προηγούμενης Κυριακής που είχε ως αντικείμενο την αποτυχία των φιλελευθέρων ελίτ της πατρίδας μας να μεταμορφωθούν σε ισχυρό πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα μέσα στους κόλπους της ευρύτερης κεντροδεξιάς. 
Μεταξύ αυτών τον καθηγητή του πανεπιστημίου Πειραιώς Νίκου Κοτζιά και της ευρωβουλευτού Μαρι­έττας Γιαννάκου. Ήταν τόσο ενδιαφέρουσες οι επισημάνσεις τους, ώστε σήμερα θα πάω λίγο πιο πέρα και ακόμη πιο αιρετικά τη συζήτηση σε επίπεδο ιδεών. 

Ξέρετε ποιο είναι το παράδοξο της εποχής; Ότι ενώ ο φιλελευθερισμός με πατριωτικό πρόσημο είναι από τη φύση τον ριζοσπαστικός και συνεπάγεται ρήξεις και συγκρούσεις -επικεφαλής των οποίων πρέπει να είναι όμως αξιόπιστα πρόσωπα- αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο στην πατρίδα μας είναι το εξής: με αφορμή την κρίση τον πολιτικού συστήματος, τον ριζοσπαστισμό στον χώρο της εν ευρεία εννοία δεξιάς και στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα διεκδικεί η «χρυσή αυγή»(ΧΑ). Εκείνη καθορίζει την πολιτική ατζέντα, όσο κι αν σε κάποιους δεν είναι ευχάριστο να το ακούν. 

Μαντεύω ήδη τις πρώτες αντιδράσεις σας: «πώς τολμάς να συγκρίνεις τα άκρα με τους φιλελευθέρους;». Η απάντησή μου θα είναι ευθεία: 

• Όποιος δεν κατέβει από το ιδεολογικό καλάμι που έχει ανέβει, δεν κοιτάξει γύρω τον τι συμβαίνει στην κοινωνία και τι πιστεύει εκείνη για συγκεκριμένα ζητήματα ελλείψει φιλελεύθερου πειστικού αντιλόγου, θα ξυπνήσει μια μέρα και θα δει τα ποσοστά τον κόμματος Μιχαλολιάκου υπερδιπλασιασμένα.
• Όποιος κάνει το λάθος να παρακολουθεί τις διεργασίες που συντελούνται στο επίπεδο της ευρύτερης κοινωνίας με μπλαζέ ύφος, κάποια στιγμή θα τρίβει τα μάτια του.
• Όποιος εξακολουθεί να αντιμετωπίζει αυτόν τον πολιτικό φορέα με νόρμες τον παρελθόντος και επιμένει να τον αποκλείει από τη δημόσια συζήτηση και τη θεσμική εκπροσώπηση που του αντιστοιχεί με την κατηγορία του ναζισμού, θα έρθει η στιγμή που θα καταλάβει ότι ο κόσμος τον έχει προσπεράσει. Ότι με τη στρατηγική του αποκλεισμού από τα θεσμικά όργανα της πολιτείας μάλλον ενισχύει παρά αποδυναμώνει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα αυτού του κόμματος.

Ο ρυθμός της μελλοντικής αύξησης της επιρροής της ΧΑ στην κοινωνία αποτελεί συνάρτηση των εξελίξεων γύρω από την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ αλλά και τον βαθμού αντίδρασης-κατάθεσης πειστικής αντιπρότασης­-δράσης των φιλελεύθερων πατριωτικών δυνάμεων, πού είναι διάσπαρτες μέσα στη ΝΔ και σε άλλα κόμματα. 

Η επιτυχία της ΧΑ μέχρι σήμερα οφείλεται: 

• Στον κινηματικό χαρακτήρα της. Κανένα κόμμα μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να επιστρέψει στους πολίτες το δημόσιο χρήμα πού εισπράττει μέσω της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι χρυσαυγίτες το έκαναν, αγοράζοντας και μοιράζοντας τρόφιμα σε ευπαθείς ομάδες. Κανένα κόμμα δεν αξιοποίησε την απουσία τον κράτους για να δώσει λύσεις με αυτοδικία.
• Στη διείσδυσή της στη νεολαία (μέσω κατασκηνώσεων), στον αθλητισμό (η περίπτωση της Παπαχρήστου ενδεικτική), στον χώρο των πανεπιστημίων (φοιτητές αναπτύσσουν στα γραπτά τους παρεμφερείς απόψεις), στα social media (όσον ένας ολόκληρος στρατός εθελοντών ποστάρει αφοσιωμένα υπέρ των θέσεών της), στην ανάδειξη των απόψεών της στην τηλεόραση με τη στρατηγική της πρόκλησης.
• Στην αντισυστημικότητα και τον ριζοσπαστισμό που επιδεικνύει, καταφερόμενη συνεχώς κατά τον πολιτικού συστήματος σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης. Η παρουσία πυρήνων της σε τοπικές επετείους, όπως στην Κόρινθο, όπου αποδοκίμασαν όλους τους πολιτικούς, αποτελεί μια πρόγευση για το τι θα επακολουθήσει τον χειμώνα.

Ξέρω ότι αυτές μου οι διαπιστώσεις, που είναι προϊόν μακράς παρατήρησης, δεν θα αρέσουν σε πολλούς, ειδικά σε εκείνους που έμαθαν να κάνουν ψευτοπολιτική από τους καναπέδες τους την τελευταία εικοσαετία. Είμαι όμως υποχρεωμένος να τις κάνω, όπως τις έκανα και στις αρχές Ιανουαρίου, όταν έβλεπα καθαρά ότι αντίπαλος της ΝΔ είναι η ΧΑ και ο Τσίπρας και το έγραφα. Το έγραφα και εισέπραττα γκριμάτσες συγκατάβασης, στην καλύτερη περίπτωση... 

Σήμερα, παρατηρώντας τις διεργασίες στον χώρο της δεξιάς αλλά και της αριστεράς, ρισκάρω και πάλι την πρόβλεψη ότι η δύναμη της ΧΑ αυξάνεται και ότι αυτή μπορεί υπό προϋποθέσεις να είναι -δεν ξέρω σε πόσα χρόνια- η βασική αντίπαλος τον λάιτ ριζοσπάστη Τσί­πρα. Έχουμε μπει σε συντηρητικούς καιρούς και δεν βρισκόμαστε παρά στην αρχή τον νέου πολιτικού κύκλου. 

Φυσικά θα ρωτάτε τι κάνει το φιλελεύθερο πατριωτικό μπλοκ σ' αυτήν την περίπτωση. Απάντηση: ότι κάνει σε αρκετές περιπτώσεις και η ΧΑ, κάνοντας όμως με ευελιξία χρήση των κανόνων της δημοκρατίας. Στη χαλυβουργία ο Σαμαράς με στιβαρότητα έσπασε την απεργία σε χρόνο ρεκόρ, κάνοντας σωστή χρήση των κανόνων λειτουργίας τον συντεταγμένου κράτους. Στην αυτοδιοίκηση η ανάπτυξη των δικτύων κατά της φτώχειας, που εγκαινίασε πρώτος το 2006 με τα «κοινωνικά παντοπωλεία» ο Νικήτας Κακλαμάνης, είναι η απάντηση. 

Στο πολιτικό σύστημα η απάντηση είναι η κατάργηση όλων των προνομίων της κοινοβουλευτικής ελίτ. Αν το κράτος και η πολιτική δεν παίξουν τον ριζοσπάστη υπέρ της κοινωνίας και εναντίον του ίδιου τους του εαυτού, τότε αυτόν, σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, θα τον κατοχυρώσει η ΧΑ. Αρέσει δεν αρέσει...του Μανώλη Κοττάκη
Αναδημοσίευση από τη "Δημοκρατία"