Οι κατά καιρούς σχετικές επισημάνσεις της στήλης αυτής ενοχλούν κάποιους από τους αναγνώστες μου, πράγμα που με βάζει συχνά στον πειρασμό να συμπεράνω ότι όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται. Γι' αυτό αισθάνομαι πιο άνετα επανερχόμενος, και μάλιστα αναλυτικότερα, αφού τα κείμενα που θα φιλοξενήσω τα αντλώ από μια έρευνα-σχόλιο που δημοσιεύθηκε στην έγκυρη «Εφημερίδα του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών» (φύλλο Ιουνίου 2012) με την υπογραφή Λ. Εύδοξος.
Η έρευνα αυτή ξεκινά (και ξεκινώ κι εγώ τα θερινά σημειώματά μου) με το προ καιρού αποκαλυφθέν και γρήγορα λησμονηθέν, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία επί σειρά ετών κατέβαλλαν συντάξεις σε 23.550 υπεραιωνόβιους. Δηλαδή σύμφωνα με τον αριθμό αυτόν στην Ελλάδα ζούσαν 23.550 θαλεροί γέροντες και γερόντισσες, που ήταν πάνω από 100 ετών έκαστος και εκάστη!
Επειτα από έλεγχο διαπιστώθηκε ότι οι 16.000 από αυτούς, μεταξύ των οποίων και ένας 124 ετών, δεν υπήρχαν εν ζωή και απολάμβαναν παρανόμως τις συντάξεις τους οι απατεώνες συγγενείς τους με προφανώς ψευδή πιστοποιητικά. Να λοιπόν μια αφανής μαύρη τρύπα, στην οποία κατέληγαν τα λεφτά των νομοταγών φορολογουμένων και των πράγματι ζώντων εργαζομένων και ασφαλισμένων συμπολιτών μας.
Τι στοίχισε στο κράτος και εμμέσως στην κοινωνία, το υπολογίζει ως εξής ο ερευνητής του ΚΣΜ:
«Αν υποτεθεί ότι για τον καθένα τους το ασφαλιστικό του ταμείο κατέβαλλε τη μηδαμινή μηνιαία σύνταξη των 600 ευρώ, το ετήσιο κόστος για τον καθένα θα ανερχόταν στα (600x14=) 8.400 ευρώ τον χρόνο και για όλους μαζί στα (8.400x16.000=) 134.400.000 ευρώ σε σημερινές τιμές. Ναι, πάνω από 134 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Αν πάλι υποτεθεί ότι με μια μετριοπαθή εκτίμηση αυτή η οικονομική αιμορραγία διαρκούσε περίπου 20 χρόνια κατά μέσον όρο για τον καθένα, τότε η «κομπίνα» κόστισε στα ασφαλιστικά ταμεία (134.400.000x20=) 2.688.000.000 ευρώ, δηλαδή πολλαπλάσια από την κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση των μεγάλων έργων που σταμάτησαν και έριξαν στην ανεργία χιλιάδες εργαζομένους!
Στην πραγματικότητα η «κομπίνα» κόστισε πολύ περισσότερο, τόσο γιατί δεν μπορεί να ήταν μικροσυνταξιούχοι όλα τα «ζόμπι» της κοινωνικής ασφάλισης όσο και γιατί το πιθανότερο είναι η 20ετία του υπολογισμού να υπολείπεται σημαντικά της πραγματικής διάρκειας της εικονικής παράτασης της ζωής των «συγχωρεμένων».
Επιπροσθέτως, όλο και κάποια φάρμακα θα γράφονταν στα βιβλιάρια υγείας τους και όλο και κάποια κουπόνια κοινωνικού τουρισμού, εισιτήρια θεάτρων κτλ. θα μοιράζονταν στο όνομά τους. Χώρια το διοικητικό κόστος των υποθέσεών τους!
Με άλλα λόγια, μόνο στη συγκεκριμένη κομπίνα οφείλεται με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς πάνω από το 1% του «προ κρίσεως» δημοσίου χρέους.
Χώρια οι τόκοι! Γιατί όλα τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ελλειμματικά και, ως γνωστόν, τα ελλείμματά τους τα καλύπτει το Δημόσιο, το οποίο, με τη σειρά του, ποτέ δεν είχε πλεόνασμα και δανείζεται για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Αν συνυπολογισθεί το κόστος των επιδομάτων σε «μαϊμού» ανάπηρους, τυφλούς κ.ά. και των λοιπών κρουσμάτων εκμετάλλευσης της διάλυσης του κράτους, γίνεται εύκολα αντιληπτό πώς έφτασε η χώρα εκεί που έφτασε και το πόσοι πολλοί συμμετείχαν στο «φαγοπότι».
Μόλις πρόσφατα, προσθέτω, αποκαλύφθηκαν και άλλες εκατοντάδες «τυφλοί» σε Χίο και Αρκαδία, πέραν των Ζακυνθινών, και έπεται συνέχεια. Προφανώς έτσι το προαναφερθέν κόστος σε βάρος του Δημοσίου επαυξάνεται γεωμετρικά.
Του (ΜΕΓΑΛΟΥ) Γ. Μαρίνου από το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου