Στο Ειδικό Δικαστήριο των Εκλογών...

Κεραυνός του Αλμούνια, αλλά στα ΜΜΕ της Διαπλοκής το θέμα εξαερώθηκε ή πέρασε στα ψιλά, μόνον ο Real FM χθες, η «Αυριανή» και οι εφημερίδες της Αριστεράς

του έδωσαν την προβολή που θα έπρεπε.

Απ’ όσα λοιπόν δήλωσε ο πρώην επίτροπος, οι χειρισμοί Παπακωνσταντίνου στην αριθμητική του ελλείμματος δεν έγιναν κάτω από κάποιον ευρωπαϊκό καταναγκασμό αλλά εξ ιδίας βουλήσεως του ανδρός-τόμπολα!

Εξ αυτού προκύπτουν δύο τινά: α) Το «δίδυμο της συμφοράς», Γιωργάκης και Παπακωνσταντίνου, διόγκωσαν επίτηδες το έλλειμμα που τους παρέδωσε η Ν.Δ., ώστε στη συνέχεια να φανεί ότι οι ίδιοι θα μπορούσαν να τομειώσουν δραστικά, ή β) το διόγκωσαν σκοπίμως,

ώστε η κρίση χρέους να μετατραπεί σε κρίση δανεισμού, η χώρα να οδηγηθεί εκτός αγορών (κι εντός φρενοκομείου) σε καθεστώς Κατοχής και συνεπώς λεηλασίας.

Στην πρώτη περίπτωση η Ελλάδα πληρώνει την κουτοπονηριά δύοβλακών. Στη δεύτερη, η Ελλάδα πάλι πληρώνει την (κουτο)πονηριά δύοβαλτών.

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο! Πάντως ο Ταλεϋράνδος για τέτοιες περιπτώσεις έλεγε ότι «αυτό είναι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος».

Σε μιαν ευνομούμενη χώρα το εν λόγω δίδυμο θα παραπεμπόταν στοΕιδικό Δικαστήριο. Αλλά όχι μόνον του. Θα το ακολουθούσαν

στο ίδιο εδώλιο

όλοι όσοι στη συνέχεια εξεβίασαν τους Έλληνες και τουςτρομοκράτησαν τόσο, ώστε να περάσουν (μάλιστα στα όρια της νομιμότητας) το Μνημόνιο 1 και το Μνημόνιο 2, με

όλα τα γνωστά αποτελέσματα που έχουν κάνει, ώς τώρα, την ΕλλάδαΖιμπάμπουε και την πάνε για Ανθυποτανζανία.

Λέει τώρα η κυρία Μέρκελ ότι η «Γερμανία δεν ξόδεψε ούτε ένα σέντσι για τη “διάσωση” (τα εισαγωγικά δικά μας) της Ελλάδας». Κι όχι μόνον αλλά ότι προσέτι έχει κερδίσει (πάντα η Γερμανία) γύρω στα 15 δισ. ευρώ, έως τώρα, απ’ την ίδια υπόθεση.

Θα έπρεπε να έχει γίνει σεισμός.

Κι όμως! Τα δύο εντολοδόχα κόμματα (αυτά που εκτελούν τιςεντολές της Τρόικας) μην έχοντας καμίαν απολύτως διαφορά μεταξύ τους (καιρό τώρα, αλλά επ’ εσχάτοις νυμφεύθησαν κιόλας εις σάρκαν μιαν) - μην

έχοντας λοιπόν ούτε διαφορές

ούτε καν προεκλογικό πρόγραμμα

προσανατολίζουν τη συζήτηση -σε προεκλογική περίοδο- σεμπαρούφες. Οπως η «απελευθέρωση» των ταξί απ’ τους ταξίτζηδες ή η δημιουργία «κλειστών εγκαταστάσεων» (ο ευφημισμός του Στρατοπέδου Συγκέντρωσης) καθ’ άπασαν την επικράτεια. Περί τα 30 σε 52 νομούς!

Μάλιστα, μετέρχονται τα ίδια μέσα για να εξαγοράσουν, να εκμαυλίσουν - τα λεφτά! Οπως έκαναν με τις αγροτικές επιδοτήσεις, τσάκισαν τη γεωργική παραγωγή κι απορφάνεψαν την ύπαιθρο. Το ίδιο και τώρα - μεβρώμικα λεφτά επιχειρούν

να εξαγοράσουν συνειδήσεις, να γεμίσουν τις επαρχίες μεκρατούμενους, δεσμοφύλακες, οργανωμένο έγκλημα, απανθρωπιά, ρατσισμό, διάλυση του κοινωνικού ιστού.

Το σχέδιο Χρυσοχοΐδη

-για μιαν ακόμα φορά ο μοιραίος αυτός άνθρωπος- εκτός απόπρόχειρο, απλώς προεκλογικό και ανεφάρμοστο, δεν είναι παρά ένα ακόμαχτύπημα στη συλλογική συνείδηση μιας κοινωνίας

που καθημερινώς πληγώνεται ο αυτοσεβασμός της, η αξιοπρέπειάτης και κάθε προσπάθεια να ξανασηκώσει κεφάλι προς λύσεις έντιμες, παραγωγικές, ελπιδοφόρες.

Η μιζέρια της διαχείρισης της ανθρώπινης μιζέριας από δεσμοφύλακες (μέσα) και μαφιόζους (έξω) - αυτό είναι το σχέδιο Χρυσοχοΐδη.

Και κατά τούτο μοιάζει και ταιριάζει με όλες τις λογικές και τιςπρακτικές που μας εξέφεραν ώς εδώ. Είτε από κουτοπόνηρους

είτε από εκτελεστές «συμβολαίων θανάτου».

Βρώμικα λεφτά για μίζες και από μίζες.

Βρώμικα λεφτά από επιδοτήσεις.

Βρώμικα λεφτά για φοροφυγάδες.

Βρώμικα λεφτά για Διαπλεκόμενους.

Βρώμικα λεφτά για Στρατόπεδα Συγκέντρωσης.

Βρώμικα λεφτά από πετσοκομμένους μισθούς, διπλοπετσοκομμένες συντάξεις και από ειδεχθώς επαχθείς φορολογήσεις.

Βρώμικα λεφτά για ένα παράνομο κι ανήθικο χρέος.

Βρώμικα λεφτά από μια σκλαβωμένη, «ευέλικτη» κι ατιμασμένη εργασία.

Βρώμικα λεφτά απ’ το ξεπούλημα και τη λεηλασία της πατρίδας.

Πολλή βρώμα, ρε παιδιά! ακόμα και ο Βεσπασιανός που δεν του μύριζαν τα χρήματα, θα πλάνταζε, θα πάθαινε ασφυξία.

Κυρίες και κύριοι, όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε τι συμβαίνει (κι όχι μόνον τι έχει συμβεί) στη χώρα μας. Εν πρώτοις Ειδικό Δικαστήριο.

ας γίνουν οι εκλογές.

Υστερα, βλέπουμε...

Από τον Στάθη στον eniko