Πρώτον, ότι τα λεφτά που μας έδωσαν δεν φτάνουν. Από τον Ιανουάριο 2011 ως τον Μάιο 2013, όταν θα πάρουμε την τελευταία δόση του μνημονίου και αν δεχτούμε ότι όλα ως τότε έχουν δουλέψει ρολόι, η χώρα έχει περίπου 140 δισ. δανειακές υποχρεώσεις. Συνεπώς τα ογδόντα κάτι δισ. που έχουν μείνει από τα 110 δισ. του μνημονίου δεν φτάνουν. Πρέπει να βρούμε λεφτά και από αλλού.
Δεύτερον, πού θα βρούμε τα λεφτά που λείπουν. Προφανώς από τις αγορές. Οι οποίες θα πρέπει να μας δώσουν περίπου 55 δισ. ως το 2013 και άλλα 147,5 δισ. το 2014 και το 2015.
Σύνολο; Διακόσια δισ. και έχω κόψει τα ψιλά.
Τρίτον, πού θα βρούμε τα κορόιδα που θα δώσουν τα λεφτά. Διότι τον Μάιο 2013, όταν ολοκληρώνεται το μνημόνιο, η χώρα ή θα έχει ήδη χρεοκοπήσει ή θα χρωστά περίπου 440-450 δισ.- δηλαδή πάνω από το 140% του ΑΕΠ. Ξέρετε κανέναν που να δανείσει άλλα διακόσια δισ. σε μια τέτοια χώρα;
Το συμπέρασμα είναι εξαιρετικά απλό: η χώρα μπήκε στο μνημόνιο επειδή είχε σοβαρό πρόβλημα δανεισμού και θα βγει από το μνημόνιο με ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα δανεισμού. Θα βρεθεί στα πρόθυρα της επόμενης χρεοκοπίας.
Λέει τώρα ο Ντομινίκ Στρος-Καν να κάνει ευκολίες αποπληρωμής. Οχι για να μας επιβραβεύσει φυσικά αλλά επειδή αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο που έχουμε μπει.
Καλοδεχούμενη, λοιπόν, η επιμήκυνση (αν προκύψει...) αλλά μην έχετε αυταπάτες, ο Ντομινίκ και η Μέρκελ δεν είναι... Κωτσόβολος! Η επέκταση της αποπληρωμής θα συνοδευτεί από παράταση της επιτήρησης και από νέο μνημόνιο- ακόμη και αν δεν το ονομάσουμε έτσι! Χωρίς αυτό, φυσικά, να λύνει το πρόβλημα.
Για όλους αυτούς τους λόγους η πολιτική που επελέγη δεν είναι μόνο άδικη ή σκληρή. Είναι κυρίως αδιέξοδη. Αν δεν στραφεί φανατικά στην ανάπτυξη, οδηγεί απλώς στην επόμενη χρεοκοπία. Και όλα τα άλλα είναι καλαμπούρια.
Πηγη: Το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου