Προφανώς ο τίτλος «ταλαιπωρεί» την έκκληση του περίφημου επαναστάτη Τσε Γκεβάρα, με την οποία καλούσε τους καταπιεσμένους λαούς να δημιουργήσουν το δικό τους «Βιετνάμ». Από το 1967 και το τραγούδι του Σαββόπουλου για το ίδιο, περίπου, θέμα, που σίγουρα είχε τραγουδήσει και ο Γιώργος Παπανδρέου έχουν πολλά αλλάξει στον πλανήτη και στην πατρίδα.
Αποτελεί λοιπόν τον τέλειο αναχρονισμό η εμμονή του πρωθυπουργού στη δημιουργία εξεταστικών επιτροπών της Βουλής για κάθε ζήτημα που απασχόλησε τους (συμ) πολίτες του, στη διάρκεια των ετών «π. Γ. Π.» (διαβάζεται «προ Γιώργου Παπανδρέου»). Αλλωστε, τον ίδιο μήνα που τα έλεγε αυτά ο Τσε, τον Απρίλιο 1967, στην Ελλάδα καταργήθηκε το ίδιο το Κοινοβούλιο, εν μέρει επειδή οι πολιτικοί μας το είχαν παρακάνει με τους κομματικούς πολέμους, το κυνήγι μαγισσών, τη δουλικότητα προς ξένα κέντρα, την κακοποίηση του πολιτεύματος, την αδιαφορία για τις ανάγκες ενίσχυσης και διάχυσης της οικονομικής προόδου, ακόμη τελικά και για την κοινή λογική.
Το πρόβλημα με τις εξεταστικές επιτροπές είναι ότι, λίγο καιρό μετά την ίδρυσή τους, κανείς δεν θυμάται γιατί συγκροτήθηκαν. Οι εξεταστικές, αν και κοστίζουν ένα σκασμό χρήματα στους πολίτες, δεν καταφέρνουν να δικαιολογήσουν τον ρόλο που τους ανατίθεται. Συμβαίνει αυτό επειδή οι επιτροπές δεν λειτουργούν με πνεύμα εποικοδομητικό και γόνιμο. Επικρατεί συγχορδία κομματικών επιδιώξεων και πολιτικάντικων σκοπιμοτήτων.
Δυστυχώς, οι πολίτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι από τη λειτουργία των εξεταστικών δεν αποκτάται πολύτιμη εμπειρία, με εκ των υστέρων κριτική ανάγνωση των γεγονότων και ανάλογων πράξεων της διοίκησης. Οι εξεταστικές μάλλον δεν «καίγονται» να κατανοήσουν «τι πήγε στραβά» ούτε να βγάλουν οδηγίες «πώς να μη συμβεί ξανά». Μόνος λόγος που μια πλειοψηφία της Βουλής ψηφίζει εξεταστικές είναι για «να στριμώξει» τη μειοψηφούσα, πλέον, αντίπαλη παράταξη. Αποτέλεσμα, οι εξεταστικές επιτροπές αποτελούν μια σοβαρή εκτροπή από τη δημοκρατική τάξη.
Γιατί κανείς πολίτης δεν θυμάται μια, έστω μια, έκθεση εξεταστικής επιτροπής; Διότι καμία, πρακτικώς καμία, δεν έκανε κάτι τόσο σημαντικό, σωστό και εθνικώς ωφέλιμο, ώστε να αξίζει να τη θυμόμαστε. Και αυτό οφείλεται στο πολύ απλό γεγονός ότι οι βουλευτές των εξεταστικών δεν εξετάζουν τίποτε για το καλό του έθνους, του κράτους και των πολιτών. Προσπαθούν να ταιριάξουν τα υπό εξέταση, ώστε να βλάψουν τους αντιπάλους τους. Η υπόθεση με τις εξεταστικές μετατράπηκε, με άμεση ευθύνη των δύο μεγάλων κομμάτων, σε μια τυπική σαδομαζοχιστική ανωμαλία των δημοκρατικών διαδικασιών.
Στο μυαλό των περισοτέρων, μια εξεταστική επιτροπή δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά ένας προθάλαμος της προανακριτικής, η οποία, προφανώς, θα «κάνει πάσα» στη δικαιοσύνη, αφού προηγουμένως «δέσει» τους υπό εξέταση πολιτικούς στην κατάλληλη και σύμφωνη με τη νεοελληνική παράδοση «κόλλα χαρτιού». Σε μια χώρα όπου αρκεί να κατηγορηθεί κάποιος για να κριθεί «μάλλον ένοχος», τουλάχιστον από την κοινή γνώμη, που ενεργεί με τυπικά «δημοσιογραφικά» κριτήρια, ακόμη και η κλήση σε ακρόαση από μια επιτροπή της Βουλής εξομοιώνεται με «κακουργηματική» συμπεριφορά.
Αυτό είναι άλλωστε το πραγματικό πρόβλημα πίσω από την εμμονή του πρωθυπουργού με τις εξεταστικές. Θα περίμενε κανείς από τον Γιώργο Παπανδρέου να έχει μια διαφορετική ματιά στα πράγματα. Η αφορμή με την οικονομία είναι κατάλληλη. Θα αποτελούσε προφανές καθήκον της Μόνιμης Επιτροπής Οικονομικών Θεμάτων να ζητήσει από το προεδρείο της Βουλής τη σύσταση ειδικής επιτροπής. Είναι προφανές πως όταν η Ελλάδα γελοιοποιείται (και μάλιστα όχι για πρώτη φορά!) επειδή δεν μπορεί η Στατιστική της, το Γενικό Λογιστήριο του Κρατικού Ταμείου (δηλαδή του υπουργείου Οικονομικών), οι Αποθήκες των Νοσοκομείων, οι Επιτροπές Παραλαβής Δημοσίων Εργων και Πολεμικών Προμηθειών, όπως και όλοι οι άλλοι παρεμφερείς (όσο και πολυπληθείς) οργανισμοί να κάνουν με στοιχειώδη επάρκεια και υπευθυνότητα τη δουλειά τους, κάποια εξήγηση μας οφείλουν.
Πηγή : Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου