Ο πρωτάνθρωπος ...

Μπορεί ο Πολάκης (το κύριος δεν του αντιστοιχεί) να θέλει να αυτοπροβάλλεται σαν ατρόμητος, γενναίος, ευθύς και λαϊκός, αλλά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχει επίγνωση ούτε των λόγων του, ούτε των πράξεών του, περιφρονεί τον δοκιμαζόμενο λαό και τελικά δεν είναι παρά ένας θρασύδειλος. Γεννημένος από την ίδια μήτρα που γεννάει τους χρυσαυγίτες.

Γιατί οι φασίστες είναι εκείνοι που θεωρούν δικαίωμά τους να τραμπουκίζουν, προκειμένου να επιβάλουν αυτά που εκείνοι πιστεύουν ότι είναι δίκαια. Οι φασίστες πιστεύουν ότι υπέρτατος νόμος είναι ο φυσικός νόμος. Το φυσικό δίκαιο. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε κάποιον να θεωρεί ότι δίκαιο είναι ό,τι θεωρεί ο ίδιος δίκαιο και να θέλει να το επιβάλει με τη βία. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σ έναν που νόμισε ότι είναι θιγμένος να απειλήσει, να δείρει ή να σκοτώσει. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε μια οικογένεια να ξεκληρίσει μια άλλη για δέκα μέτρα γης. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε έναν αδερφό να σκοτώσει τον αγαπητικό της αδερφής. Αυτό που δίνει το δικαίωμα σε έναν φανατικό να τραμπουκίσει, να δείρει, να σκοτώσει όποιον νομίζει για αντίπαλο. Όλα αυτά είναι φασισμός. Και αρκετά απ αυτά είναι χαρακτηριστικά του Πολάκη.

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα του συνταγματικού τόξου ...

Τα όσα διαδραματίσθηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα με τις αποστασίες βουλευτών και τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις ώρες σχετικά με την αναθεώρηση του άρθρου 32 που αναφέρεται στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, αποδεικνύουν για μιαν ακόμα φορά πως ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται απροσχημάτιστα έξω από τα ακρότατα όρια του Συντάγματος μας.

Ως γνωστόν οι θεσμοί είναι αυτοί που διασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος. Ο σεβασμός τους είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να χαρακτηρισθεί ένα κόμμα πως είναι θεσμικό ή αντιθεσμικό.

Η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι μια κατ΄εξοχήν συναινετική διαδικασία. Για να τελεσφορήσει, το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει αυξημένες πλειοψηφίες και ενδιαμέσως εκλογές. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα της εθνικής συνεννόησης, του εθνικού διαλόγου. Είναι κόμμα της πόλωσης και του διχασμού. Έτσι ανήλθε στην εξουσία κι έτσι προσπαθεί να επιβιώσει.

Η Συμφωνία της Βάρκιζας, το ανεπούλωτο τραύμα της Αριστεράς ...

Σαν σήμερα, το 1945, υπογράφηκε η συμφωνία της Βάρκιζας. Έχουνε περάσει 74 χρόνια και το τραύμα για την Αριστερά δεν έχει κλείσει ακόμα. Όλοι αυτοί που αναφέρονται με θλίψη και καημό στην «επανάσταση που χάθηκε», θεωρούν πως αυτή η ημερομηνία συμβολίζει το τέλος μιας εποχής κυριαρχίας της Αριστεράς και των ιδεών της και την απαρχή των δεινών που επακολούθησαν. Η σκηνή με τους μαυροσκούφηδες του Βελουχιώτη να κλαίνε καθώς παραδίδουν τον οπλισμό τους, παραμένει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη και στην ψυχή των αριστερών.

Η συμφωνία της Βάρκιζας τους πόνεσε πιο πολύ από την οριστική ήττα στον Γράμμο και στο Βίτσι, τεσσεράμισι χρόνια μετά. Και είναι λογικό. Στην Βάρκιζα εγκατέλειψαν την εξουσία που κατείχαν σε όλην την Ελλάδα. Στον Γράμμο και στον Βίτσι, εγκατέλειψαν την εξουσία που είχαν στα κατσάβραχα.

Κάντε ψυχανάλυση, αφήστε την χώρα ήσυχη ...

Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πέσει θύματα του φανατισμού, του κομμουνισμού, του φασισμού, του σοσιαλισμού, του χριστιανισμού, του μουσουλμανισμού, του πατριωτισμού. Τελευταία το νέο συνολάκι που προτείνεται είναι αυτό του φιλελευθερισμού. Να με συγχωρείτε, αλλά δεν θα πάρω! Μισώ τους «ισμούς». Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε λάθος μονοπάτια και προσφέρονται για δράση σε ευκαιριακούς παίκτες…

Άλλοι πιστεύουν εις έναν Θεό, πατέρα Παντοκράτορα. Σέβομαι αυτούς που πιστεύουν. Σε έναν Θεό, σε πολλούς θεούς, σε κανέναν Θεό. Αρκεί να ερευνούν. Να είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν ανά πάσα στιγμή την θέση τους. Να ανησυχούν για την πιθανότητα να έχουν κάνει λάθος. Και μέσα σε όλα τα άλλα να αγαπούν τον άνθρωπο. Να προσπαθούν να γίνονται καθημερινά καλύτεροι άνθρωποι και να προσφέρουν στην κοινωνία. Δεν με ενδιαφέρει να αγαπούν τον σκοπό, τα σύμβολα. Ο άνθρωπος είναι το ζητούμενο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φιλελευθερισμός προσφέρει λύσεις στη σημερινή δοκιμαζόμενη Ελλάδα. Όλα τα άλλα έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει. Εκείνο που μένει είναι να εφαρμόσουμε φιλελεύθερες πολιτικές. Το ερώτημα είναι αν λέγοντας «φιλελεύθερες πολιτικές» καταλαβαίνουμε όλοι το ίδιο πράγμα.

Μπορεί να καταρρεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Μέχρι στιγμής όλες οι ενδείξεις φανερώνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει, αλλά δεν θα συντριβεί. Δηλαδή το ποσοστό του θα κινηθεί περίπου στο 25% ( συν-πλην). Οι αιτίες είναι πολλές, με κυριότερη πως εκπροσωπεί πλέον το αντιδεξιό σύνδρομο που διακατέχει ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, οριζόντια διαστρωματωμένο. Δευτερευόντως, όπως φάνηκε και από την τελευταία δημοσκόπηση, μια συγκεκριμένη, πολυπληθής κοινωνική κατηγορία, αυτή των ιδιωτικών υπαλλήλων, χρεώνει τα όσα υπέστη και εξακολουθεί να υφίσταται, στους εργοδότες και σε αυτούς που θεωρεί πολιτικούς εκπροσώπους τους.

Συνεπώς, μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ αντέχει.

Τι μπορεί να τον οδηγήσει στην κατάρρευση; Αναμφίβολα μια συντριπτική ήττα στις περιφερειακές εκλογές και στις ευρωεκλογές. Ας φανταστούμε τον χάρτη της Ελλάδος το βράδυ των εκλογών να κυριαρχείται από το μπλε χρώμα και ας αναλογιστούμε πώς θα είναι η επόμενη ημέρα για την κυβέρνηση.

Οι δηλωσίες, η Μακεδονία και η Θράκη ...

Ζούμε και πάλι μέρες ανωμαλίας. Πλην όμως ούτε αυτό είναι για να πέφτει κανείς από τα σύννεφα. Έξι βουλευτές, με δήλωσή τους, πανομοιότυπη καθότι υπαγορευμένη – και ενίοτε διανθισμένη για να… κάνουν δήθεν τη διαφορά – εκχώρησαν την ψήφο και την ελευθέρα βούλησή τους στον κ. Τσίπρα. Σε… συνέχεια, λέει, της εκ μέρους τους παραχωρηθείσας ψήφου εμπιστοσύνης.

Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί έδωσαν την εμπιστοσύνη τους μία και δια παντός και επομένως δεν χρειάζεται να ξαναπονοκεφαλιάσουν!

Οι δηλωσίες αυτοί, όμως, έπραξαν κάτι το αναμενόμενο!

Και οτιδήποτε και αν πράξουν στο μέλλον αναμενόμενο θα είναι!

Διότι το πρόβλημα του δηλωσία είναι πάντα η πρώτη δήλωση!

Έτσι και πάρει την απόφαση, κανείς και τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει. Μετά μπορεί να δηλώνει οτιδήποτε.

Στην προκειμένη περίπτωση, η δήλωση ήταν η ψήφος τους για την παράδοση της Μακεδονίας.

Ούτε ένας δεν βρέθηκε να υψώσει ανάστημα; Ούτε ένας!

Αυτό μου είπε ένας καλός μου φίλος γεμάτος αγανάκτηση για την κατάντια της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ένας δεν βρέθηκε να αρθρώσει μια λέξη για τα αίσχη που γίνονται αυτές τις ημέρες.

Ούτε ένας δεν βρέθηκε να διαμαρτυρηθεί για τις καραμπόλες βουλευτών και για τις, χωρίς αρχές, προσχωρήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικών που ουδεμία ιδεολογική συγγένεια έχουν μαζί του. Εδώ θα μου πείτε ανέχτηκαν αδιαμαρτύρητα επί τέσσερα χρόνια τον Καμμένο. Συνήθισαν.

Πού οφείλεται αυτός ο κομματικός πατριωτισμός;

Νέα πτώση οικονομικού κλίματος μετά πολλών επαίνων!

Ως γνωστόν στις 30 Ιανουαρίου ανακοινώθηκε μετά πολλών τυμπανοκρουσιών η έξοδός μας στις αγορές, από όπου αντλήθηκε το ποσό των 2,5 δις ευρώ με επιτόκιο 3,6%, δηλαδή επταπλάσιο από αυτό της Πορτογαλίας.

Την επομένη, όμως, ήλθαν τα στοιχεία από την Κομισιόν για το οικονομικό κλίμα στην Ελλάδα τον Ιανουάριο και τότε πληροφορηθήκαμε (λέμε τώρα) πως αυτό επιδεινώθηκε κατά 1,3 μονάδα σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2018. Ειδικά στις υπηρεσίες, η πτώση έφθασε τις 13 μονάδες!

«Λέμε τώρα», διότι από όσο γνωρίζω αυτό δεν το πληροφορήθηκε κανείς, ούτε αναφέρθηκε πουθενά!

Αν λάβετε υπόψη σας ότι τον Δεκέμβριο του 2018 το οικονομικό κλίμα (το οποίου πέφτει από μήνα σε μήνα ήδη από τον Σεπτέμβριο του περασμένου χρόνου) βρισκόταν στις 101,6 μονάδες, κάνοντας την αφαίρεση θα διαπιστώσουμε ότι τον Ιανουάριο το οικονομικό κλίμα έπεσε κάτω από το όριο των 100 μονάδων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται ...

Το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα εξαϋλώνεται. Δεν μπορούν να μαζέψουν σε έναν νομό ούτε καν 100 ανθρώπους για να κόψουν πρωτοχρονιάτικη πίτα. Κι είναι ακόμη κυβέρνηση. Και συνεχίζουν να διορίζουν στο δημόσιο κατά χιλιάδες. Δεν προκαλούν ενδιαφέρον ούτε καν τα πρωτοκλασάτα ονόματα των υπουργών που χρησιμοποιούνται σαν κράχτες. Δεν υπάρχουν! Κι αυτό ακριβώς είναι το επικίνδυνο. Δεν έχουν πλέον κάτι άλλο να χάσουν!

Πριν λίγες μέρες πήγε ο Νίκος ο Παππάς να κόψει την πίτα στη οργάνωση ενός μεγάλου δήμου της Αττικής. Η εκδήλωση ήταν για τις 7 η ώρα το βράδυ. Ψυχή δεν είχε πατήσει μέχρι εκείνη την ώρα. Μόνο ο Νίκος ήταν συνεπής στο ραντεβού του. Ούτε καν ο κλειδοκράτορας. Σαν να λέμε ότι η Εκκλησία έχει λειτουργία και δεν έχει φτάσει ακόμη ο καντηλανάφτης να ανοίξει τον ναό.

Από τα Σκόπια ως την Κύπρο ένας (αχρείαστος) ΣΥΡΙΖΑ δρόμος ...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Λευκωσία ιστορικά ευθυγραμμίζεται και συντονίζεται με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον, αυτό επιβάλλουν οι εθνικές αναγκαιότητες.

Ωστόσο, αυτή η ευθυγράμμιση αφορά στην υπεράσπιση των δικαίων του ελληνισμού και ουδέποτε μέχρι τώρα είχε συνδεθεί με συγκεκριμένες πολιτικές συγκεκριμένης κυβέρνησης – πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για σοβαρό εθνικό θέμα.

Γι’ αυτό και ήταν δυσάρεστη έκπληξη η πρόσφατη δήλωση του Κύπριου Προέδρου Ν. Αναστασιάδη κατά την επίσκεψη Τσίπρα στη μεγαλόνησο.

Εκεί, ο κ. Αναστασιάδης ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να υπογράψει και επικυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, μιλώντας μάλιστα για μια «αχρείαστη διαμάχη», υποστηρίζοντας ότι… διαγράφονται τα περί αλυτρωτισμού και δηλώνοντας ότι το όνομα είχε δοθεί από το 1992!

Τώρα πώς μπορεί να αποκληθεί «αχρείαστη διαμάχη» μια διαμάχη με συστηματικούς πλαστογράφους της Ιστορίας είναι απορίας άξιον.

Και πώς μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι διαγράφονται τα περί αλυτρωτισμού, όταν αυτός ενισχύεται δια της συστηματικής αναφοράς σε «μακεδονικό λαό», κι’ αυτό απορίας άξιον

Και πώς μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι το όνομα είχε δοθεί από το 1992, αυτό κι’ αν αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό!

Η Βενεζουέλα του Αλέξη ...

Πώς άραγε να είδαν στη Βενεζουέλα το βίντεο του δικτάτορα Μαδούρο όταν βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, στο εστιατόριο του γνωστού σεφ που κόβει τις μπριζόλες και τα παϊδάκια ως σαν να ήταν καμάκι της δεκαετίας του ‘80 που προσπαθεί να εντυπωσιάσει κάποια τουρίστρια;

Είμαι σίγουρος ότι στη Βενεζουέλα σχεδόν κανείς δεν θα πρόσεξε τις γελοιότητες του σεφ, τα μάτια θα ήταν καρφωμένα στις μπριζόλες και στα παϊδάκια. Κοντά το 65% του πληθυσμού στην Βενεζουέλα δηλώνει ότι έχει χάσει κατά μέσο όρο 11 κιλά. Οχι επειδή κάποια δίαιτα έγινε ξαφνικά πολύ πετυχημένη και διαδεδομένη, αλλά λόγω πείνας.

Ένας πρωθυπουργός που εκβιάζεται δεν μπορεί να κυβερνήσει ...

Η σχέση του Π.Καμμένου με τον Αλέξη Τσίπρα είναι γνωστή. Έζησαν μαζί μιαν ειδυλλιακή τετραετία, γεμάτη έρωτα, πολυτέλεια και χλιδή. Αυτά που τους ένωναν ήταν πολλά και σημαντικά και όλα έδειχναν πως η ανέφελη σχέση τους δεν θα διαταρασσόταν με τίποτα.

Ξαφνικά, αυτή η σχέση φαίνεται πως χάλασε. Άλλοι είπαν πως πρόκειται για εικονικό διαζύγιο. Πάντως, είτε έτσι είτε αλλιώς, η κατάσταση έχει ξεφύγει. Προφανώς ο πρωθυπουργός έκανε τους υπολογισμούς του και μεταξύ της συμφωνίας των Πρεσπών και του Καμμένου προτίμησε την συμφωνία των Πρεσπών, αφού πρώτα διέλυσε την κοινοβουλευτική ομάδα του Πάνου.

Η άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, αναμφίβολα έχει πολλές γκρίζες περιοχές, ακόμα και σε μια κυβέρνηση αγγέλων. Είναι η φύση της πολιτικής εξουσίας τέτοια. Φαντασθείτε τι συμβαίνει όταν κυβερνούν αδίστακτοι άνθρωποι που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Οι σκοτεινές πλευρές κυριαρχούν.

ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Ποτάμι Ε.Π.Ε

Η ΕΠΕ που έχουν συστήσει οι τρεις συνεταίροι δεν πρόκειται να λυθεί. Η εξουσία είναι γλυκιά και μοιράζει δώρα.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο υπουργός Επικρατείας Βερναρδάκης ήταν ξεκάθαροι χθες. Θα τροποποιήσουν τον κανονισμό της Βουλής για να μην χάσουν τα προνόμια της κοινοβουλευτικής ομάδας τα συνεταιράκια του ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Καμμένος και ο Στ. Θεοδωράκης. Είναι λογικό. Θα πρέπει να αμειφθούν και όχι να τιμωρηθούν για τις προσφερθείσες υπηρεσίες στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνον, και μάλιστα σε δύσκολες στιγμές.

Κομισάριοι, "οικονομισάριοι", πατριώτες και προδότες...

Η θέση της Ελλάδας το 2018 επιδεινώθηκε δραματικά στη διεθνή κατάταξη του δείκτη διαφάνειας που μετράει τη διαφθορά. Από την 59η θέση μεταξύ 180 χωρών βρεθήκαμε στην 67η.

Τούτο δεν αποτελεί έκπληξη για μια χώρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου αναγνωρίζεται από αριστερούς και δεξιούς σαν πολικός αναμορφωτής και το δεξί χέρι του Άκη Τσοχατζόπουλου σαν υπαρχηγός της κυβέρνησης που ήρθε να καθαρίσει το "παλιό"...

Υπενθυμίζω πως ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν ήταν πρωθυπουργός απέκτησε βίλα την οποία δεν μπορούσε να αιτιολογήσει το πόθεν έσχες του. Για να καλυφθεί τυπικά η "πομπή" εμφανίστηκαν 5-6 πρόσωπα τα οποία δήλωσαν πως του δάνεισαν τα χρήματα.

Στη συνέχεια ένας εξ αυτών έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας με πρόταση μάλιστα της Ν.Δ., ενώ έτερος "προξενολογούσε" πρόσφατα το ΚΙΝΑΛ στο ΣΥΡΙΖΑ κατά συνάθροιση στο σπίτι του λόγω ονομαστικής εορτής.

Ούτε το γεγονός πως επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που παρίσταναν τους αναμορφωτές και εκκαθαριστές του παλαιού και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος η θέση της χώρας σε ό,τι αφορά την διαφθορά επιδεινώθηκε αποτελεί έκπληξη.

Οι Παντελίδες και οι άλλοι ...

O ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει για να αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα το ερώτημα «μα πόσο χειρότερα να πάνε τα πράγματα» δεν έχει όρια, δεν υπόκειται σε κάποιους φυσικούς ή μεταφυσικούς περιορισμούς. Το βαρέλι δίχως πάτο περιγράφει επακριβώς την κατάσταση. Και εκεί που νόμιζες ότι η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ ήταν ο πάτος, ξαφνικά βγαίνει ότι και τις ελάχιστες και τυπικές διευθετήσεις που είχαν αναλάβει οι Σκοπιανοί δεν τις έχουν εφαρμόσει.

Και ενώ οι Σκοπιανοί είχαν ήδη αρχίσει τις παραβιάσεις σε μια συμφωνία που τους τα έδινε όλα, στην Ελλάδα μια πλειοψηφία εξαγορασμένων βουλευτών ήταν έτοιμη για να ψηφίσει μια παράδοση άνευ όρων, ως αν η Ελλάδα να είχε ηττηθεί ολοκληρωτικά σε έναν πόλεμο. Την ίδια ώρα στο Νταβός ο κ. Ζάεφ θα έχει συνάντηση με τον μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος, όπου θα έχουν αρχίσει να εορτάζουν την εύκολη νίκη επί της Ελλάδας.

Η αριστερή «ιντελλιγκέντσια» ξεψυχά ...

Στις παλιές καλές εποχές του 3% όλη η αφρόκρεμα της ανανεωτικής διανόησης είχε εκχωρήσει τις υπογραφές της στο κόμμα που τις εμφάνιζε κατά το δοκούν. Όταν διάβαζε κάποιος το πρώτο όνομα ήξερε και όλα τα υπόλοιπα. Μονοτονία.

Όλοι αυτοί πίστευαν πως η υπογραφή τους προσδίδει στο κείμενο ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς είχαν μιαν αίσθηση διανοητικής υπεροχής απέναντι στον κοινό νου. Πίστευαν πως η υπογραφές τους διαμορφώνουν την πολιτική πραγματικότητα. Όταν κάποιοι πιστεύουν πως αποτελούν την «φωτισμένη πρωτοπορία», παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα.

Οι καιροί παρήλθον, το κομματίδιο του 3% θέριεψε, έγινε κυβέρνηση και τότε αποκαλύφθηκε το σκοτεινό πρόσωπο της αριστερής διακυβέρνησης. Οι «διανοούμενοι» αυτού του χώρου, άλλοι εξαγοράσθηκαν και άλλοι σεμνά και ταπεινά—χωρίς εισαγωγικά—αποσύρθηκαν στην σιωπή τους.

Κάποιοι από αυτούς, οι περισσότεροι, τακτοποιήθηκαν σε κάποιες κρατικές θέσεις. Δικαιολογημένα, καθώς έτσι παίζεται το παιχνίδι στην Ελλάδα.

Γιατί χτυπούν τώρα -από μέσα- την Νέα Δημοκρατία;

Πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας της περιόδου 2012-14, μετά από τετραετή πολιτική αφάνεια, ξύπνησε όχι για να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να εξαγγείλει το πολιτικό μανιφέστο του με αφορμή την συζήτηση για την Μακεδονία μας. Μάλιστα, δεν αρκέστηκε σε αυτό. Έδωσε το πολιτικό στίγμα του, επιτιθέμενος, σε αυτούς που επί τέσσερα χρόνια μάχονται στην πρώτη γραμμή του πυρός της Νέας Δημοκρατίας.

Ας πάρουμε την υπόθεση από την αρχή. Τι είναι η Νέα Δημοκρατία; Είναι μια μεγάλη παράταξη, είναι το μεγαλύτερο και ιστορικότερο κόμμα του Μεταπολιτευτικού μας πολιτικού συστήματος. Είναι κόμμα πατριωτικό. Εδώ θα πρέπει να ορίσουμε επαρκώς, τι εννοούμε. Είναι ένα κόμμα που αναγνωρίζει την ύπαρξη των συνόρων, για την υπεράσπιση των οποίων αγωνίζεται. Είναι ένα κόμμα που τιμά την Ελληνική σημαία, όταν οι πολιτικοί του αντίπαλοι χαϊδεύουν αυτούς που την καίνε. Είναι ένα κόμμα που σέβεται τις αξίες και τις παραδόσεις με τις οποίες μεγάλωσαν και δημιούργησαν γενιές Ελλήνων. Είναι ένα σύγχρονο κόμμα που αφουγκράζεται τα μηνύματα της εποχής και τα αιτήματα των νέων ανθρώπων. Τέλος πιστεύει στην ελεύθερη αγορά, στον ανταγωνισμό και στον περιορισμό του Κράτους στο χαμηλότερο δυνατόν επίπεδο.

Αχ τους γλυκούς μας τους τροϊκανούς!

Η συναλλαγή της κυβέρνησης με τους δανειστές αποδείχθηκε την ίδια μέρα που στη Βουλή ψηφιζόταν η Συμφωνία των Πρεσπών.

Είχε προηγηθεί μια εξαιρετικά ταραγμένη εβδομάδα, την οποία ακριβώς είχαν επιλέξει οι εκπρόσωποι των δανειστών για να ξανακάνουν την εμφάνισή τους στην Αθήνα.

Ήταν κι’ αυτό ένα δώρο στον κ. Τσίπρα. Δεν ασχολήθηκε μαζί τους κανείς! Αχ τους γλυκούς μας τους τροϊκανούς!

Έτσι, την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019, αποφράδα ημέρα κατά την οποία επικράτησε το ψέμα και Τσίπρας και Καμμένος συμμάχησαν εις βάρος της Ελλάδας, μαζί με την υπερψήφιση της παράδοσης της Μακεδονίας, πληροφορηθήκαμε ότι η τρόικα αποχώρησε από την Αθήνα.

Αναχώρησαν ησύχως!

«Καινούργιο παπούτσι με παλιό δέρμα δεν γίνεται» ...

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μας πείσει πως η διακυβέρνηση της χώρας αρχίζει τώρα, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ—ρεταλιών—«προθύμων». Προσπαθεί να σβήσει από την μνήμη μας το πρώτο εξάμηνο του 2015 με το επιχείρημα πως τα όσα διεπράχθησαν τότε, συνεκτιμήθηκαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους.

Βέβαια, λησμονούν πως τα τρίτο και βαρύτατα μνημόνιο που επακολούθησε, ήταν αχρείαστο και αποτέλεσμα της πολιτικής Βαρουφάκη. Λάθος! Όπως έχω γράψει στο παρελθόν, δεν υπάρχει πολιτική Βαρουφάκη. Είναι υποκριτικό και βολικό να φορτώνουν τις ευθύνες σε έναν υπουργό ο οποίος επί τέσσερα χρόνια ( 2010-2014) περιέφερε τις εκκεντρικές απόψεις του στα κανάλια.

Όταν τον επέλεξε ο πρωθυπουργός για το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ήξερε ποιος ήταν. Άλλωστε, σε τελική ανάλυση, την πολιτική ευθύνη για τα πεπραγμένα μιας κυβέρνησης την φέρει πάντα ο εκάστοτε πρωθυπουργός.

Η στήριξη στον Μαδούρο, κίνδυνος και για τη δική μας δημοκρατία ...

Ενώ όλες οι δημοκρατικές χώρες αναγνώρισαν τον νέο πρόεδρο της Βενεζουέλας, ο ΣΥΡΙΖΑ, για μια ακόμα φορά, δήλωσε την στήριξη του στον δικτάτορα Μαδούρο.

Κάποιοι το αποδίδουν στην οικονομική ενίσχυση, που όπως ισχυρίζονται, λαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ από την Βενεζουέλα. Μέχρι στιγμής δεν έχουν βρεθεί στοιχεία που να το τεκμηριώνουν, αλλά πολύ πιθανόν να βρεθούμε μπροστά σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις αν καταρρεύσει το δικτατορικό καθεστώς.

Συνεπώς, αυτήν την εκδοχή την βάζω στην άκρη προς το παρόν. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής είναι η πιο ευνοϊκή για τον Α. Τσίπρα και την παρέα του, γιατί η άλλη εκδοχή είναι εφιαλτική, κυρίως, για την Ελλάδα.

Ποια είναι αυτή;