Τα στελέχη της τρόικας, όχι βεβαίως οι τρεις επικεφαλής, έχουν βρει τον δρόμο τους μέσα στον λαβύρινθο της ελληνικής φορολογικής νομοθεσίας. Ερωτούν παλαιότερους και νεότερους υπαλλήλους, καταγράφουν τις παρατηρήσεις τους, τις καθυστερήσεις στη διαδικασία, τα «κρυφά μονοπάτια» του χρήματος.
Δεν μένουν εκεί. Παίρνουν τις προτάσεις των υπηρεσιών, που συνήθως αγνοήθηκαν και με μία όχι και τόσο περίπλοκη επεξεργασία των προτάσεων αυτών, σε συνδυασμό με γνωστές και δοκιμασμένες μεθόδους εντοπισμού φορολογητέας ύλης, εμφανίζουν τις δικές τους προτάσεις.
Ευτυχώς, μέσα στην αναταραχή που προκάλεσε η αυξομείωση του αρχικώς αφορολογήτου ποσού, φαίνεται ότι θα γίνει και κάτι σωστό.
Θα καταργηθεί ο παλαιός Κώδικας Φορολογικών Στοιχείων, όπως εξάλλου έχει εγγραφεί στο Μνημόνιο 2. Ο νέος ΚΦΣ θα πρέπει να είναι έτοιμος το συντομότερο, ώστε οι επιχειρήσεις να γνωρίζουν τους λογιστικούς κανόνες που θα εφαρμόσουν από τον επόμενο χρόνο. Παρ’ όλο τον θόρυβο που γίνεται με το αφορολόγητο, η κεντρική φιλοσοφία στις αλλαγές που ετοιμάζονται είναι να υπάρξει ενιαία φορολόγηση των εισοδημάτων που προκύπτουν από το επιχειρείν και εξίσου ενιαία φορολογία για τα εισοδήματα από εξαρτημένη ή όποια άλλη μορφή εργασίας.
Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να καταργηθεί το αφορολόγητο. Αν όμως αποφασιστεί η χαμηλή φορολογία «από το πρώτο ευρώ», δεν είναι λογικό ούτε δίκαιο να εφαρμοστεί υψηλός συντελεστής μόνον για τους επαγγελματίες.
