Τι το ήθελες το Σύνταγμα (Αλέξηηηηηηη) ;;;

Στην πολιτική και στη ζωή γενικότερα, εκτός από ικανότητες, θα πρέπει να έχεις και λίγο τύχη. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ικανός και η τύχη του έχει χαμογελάσει αρκετές φορές. Για αυτό άλλωστε, αυτός και ο συνασπισμός που ηγείται, αποκόμισαν τεράστια πολιτικά οφέλη κερδοσκοπώντας από το οικονομικό και πολιτικό δράμα των τελευταίων χρόνων.

Η παρούσα κορύφωση της κυβερνητικής κρίσης, λόγω ΕΡΤ, πίστευε ότι του έδινε μια ακόμη ευκαιρία, αφενός να ξεπεράσει το πολύμηνο δημοσκοπικό βάλτωμα και κάμψη και αφετέρου να καταφέρει να μετατρέψει με λιγότερες τριβές την πολιτική συνομοσπονδία της οποίας ηγείται, σε ένα πιο ομοιογενές, τυπικά τουλάχιστον, μόρφωμα. Και όχι μόνον αυτά. Η πιθανή διάλυση του δυσλειτουργικού κυβερνητικού συνασπισμού, τον έκανε να οσμίζεται «νέα υψηλά» και διέγειραν το ένστικτο του για μια θεαματικότερη πολιτική κερδοσκοπία.  Εκλογές με στραπατσαρισμένους αντιπάλους και πρώτο κόμμα!


Η προγραμματισμένη ανοιχτή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα έμοιαζε να είναι μια θεόπεμπτη συνωμοσία καλοτυχίας, ώστε να ξεκινήσει δυναμικά τη νέα αυτή έφοδο. Την ίδια στιγμή, λίγα μέτρα πιο πάνω, οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα έσπαγαν ο ένας το κεφάλι του άλλου.

Του πήγαν όμως λίγο στραβά τα πράγματα του Αλέξη χθες βράδυ. Η συγκέντρωση δεν ήταν μια λαοσύναξη καταγγελίας και ανατροπής, αλλά μια αχαμνή κομματική σύναξη. Το χειρότερο, η προετοιμασμένη, για άλλου είδους και παλμού συγκέντρωσης, επιθετική ομιλία του («Τελειώσατε, καληνύχτα κύριε Σαμαρά, ο λαός μίλησε απόψε, η πλατεία συντάγματος στέλνει μήνυμα ανατροπής» και άλλα παρόμοια), ο μεγαλομανής αυτοπροσδιορισμός του ως πολιτικού κληρονόμου των γεγονότων του 1964,1974,1981 μάλλον θα προκάλεσαν αμήχανα χαμόγελα σε πολλούς οπαδούς του και έδωσαν λαβή για ειρωνικά σχόλια. Το «Τσιπρανδρέου» είναι ένα από τα πιο δημοφιλή. Πιστεύω, επειδή τον θεωρώ έξυπνο πολιτικό, ότι αν μπορούσε θα την άλλαζε.

Αν, όπως λένε οι σύγχρονοι «αναλυτές» των πολιτικών πραγμάτων, το twitter και τα σχόλια του είναι ένας αξιόπιστος δείκτης της απήχησης μιας πολιτικής ενέργειας, τότε η παραπάνω εικόνα επιβεβαιώνεται πλήρως. Δεν μιλάω μόνον για το πλήθος των σαρκαστικών και  ειρωνικών σχολίων -που στο κάτω –κάτω προέρχονται από πολιτικούς αντιπάλους, αλλά κυρίως, για την σχεδόν απόλυτη σιγή των υποστηρικτών του. Στο τέλος ήρθε και η επικαιρότητα με τα αποτελέσματα της συνάντησης των τριών αρχηγών και της απόφασης του ΣτΕ για την ΕΡΤ που απώθησαν τη φιλόδοξη συγκέντρωση στις γωνιές της επικαιρότητας. Βεβαίως η κρίση δεν έχει περάσει, αλλά τα πράγματα φαίνεται να είναι λίγο διαφορετικά από χθες.

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του να δώσουν διάφορες ανώδυνες εξηγήσεις για τη χθεσινή αναιμική συγκέντρωσή τους. Την «ατυχή συγκυρία» (που αρχικά φαινόταν ευτυχής) για παράδειγμα  ή το «μούδιασμα και τον φόβο του κόσμου», όπως έχουν ξαναπεί. Εγώ θέλω να πιστεύω σε κάτι διαφορετικό. Ότι οι οδυνηρές μας εμπειρίες μας απομακρύνουν, αργά αλλά σταθερά, από την αχαλίνωτη δημαγωγία.

Του Θανάση Σκόκου από το Protagon.gr