Ο ΕΝΦΙΑ, με τα απαράδεκτα λάθη που παρουσίασε στην πρώτη του φάση, αλλά και με την πλήρη αδυναμία της ιδίας της κυβέρνησης και του επικοινωνιακού της μηχανισμού να παρουσιάσει την πραγματική εικόνα, μηδένισε και τις τελευταίες πιθανότητες των αισιόδοξων στην κυβέρνηση για ανάστροφη του κλίματος.
Πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών που ανήκουν στην μεσαία τάξη, έχοντας απογοητευθεί πλήρως απ την μη προώθηση των μεταρρυθμίσεων, αλλά και από την λαϊκιστική στροφή της κυβέρνησης, την εγκατέλειψαν μετά το θέμα ΕΝΦΙΑ.
Η φράση «αντί να μας πάρουν οι κομμουνιστές τα σπίτια όπως έλεγαν παλιά μας τα παίρνει η δεξιά», ακούστηκε πολλές φόρες και μάλιστα όσοι την έλεγαν την εννοούσαν.
Το πλήγμα τότε ήταν το κυριότερο και όμως ούτε αυτό κατάλαβαν στην κυβέρνηση.
Και αυτό, παρά το ότι πολλοί, παρά πολλοί βουλευτές από την επαρχία και (αλλά και από την Αττική), το επισήμαιναν σε ορισμένα στελέχη του Μ Μάξιμου. Δεν ήθελαν να δουν την πραγματικότητα.
Προφανώς πίστευαν πως «αν δεν μας αρέσει η πραγματικότητα, δεν πρέπει να αλλάξουμε εμείς αλλά …να αλλάξουμε την πραγματικότητα»… Μόνον που αυτό ιστορικά δεν έγινε ποτέ και δεν πρόκειται να γίνει….
Αντί λοιπόν να δουν την πραγματικότητα που …ερχόταν με φόρα κατά πάνω τους, τα στελέχη του Μ. Μαξίμου και οσοι είχαν μείνει στην Λ Συγγρού, επινόησαν ένα ακόμα «τρυκ» στην προσπάθεια τους να αποφύγουν την πραγματικότητα.
Ενώ η επιχείρηση «λαϊκισμός» συνεχιζόταν, ξεκίνησε και η άλλη (αποτυχημένη όπως αποδείχθηκε) επιχείρηση «success story».
To νέο αυτό σχέδιο που ξεκίνησε εσπευσμένα, χωρίς σχέδιο, χωρίς να έχει υπάρξει καμία συνεννόηση με τους δανειστές (οι όποιοι και εξεπλάγησαν) και κυρίως χωρίς να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της στιγμής.
Έτσι και αυτό το σχέδιο «έπεσε στο ποτάμι» και αντί να αλλάξει την ατζέντα, ή να βοηθήσει την εικόνα της κυβέρνησης όπως πίστευαν κάποιοι στο Μ Μαξίμου έκανε το ακριβώς αντίθετο.
Προκάλεσε ενόχληση στον μέσο πολίτη που ενώ δεν έβλεπε τίποτα στην καθημερινότητα του παρουσιαζόταν μια «άλλη εικόνα». Θεωρήθηκε και αυτό ένα ακόμα παιχνίδι προπαγάνδας…
Αλλά συνέβη και κάτι πολύ χειρότερο.
Η όλη αυτή συμπεριφορά σε συνδυασμό με την καθυστέρηση της υλοποίησης μεταρρυθμίσεων που επιδεινώθηκε μετά τον λαϊκιστικό ανασχηματισμό του καλοκαιριού , δημιούργησε μεγάλα ερωτηματικά στους εταίρους και δανειστές για την διάθεση της κυβέρνησης Αλλά και για την δυνατότητα της να προχωρήσει τις αλλαγές.
Έτσι, ξεκίνησε αργά αλλά σταθερά η πίεση σε όλα τα μέτωπα και η καθυστέρηση της αξιολόγησης , της τελευταίας, από την οποία θα λαμβάναμε και την τελευταία δόση και «θα βγαίναμε από τα μνημόνια». Και αυτό το τελευταίο θα ήταν το βασικό προεκλογικό επιχείρημα Σαμαρά (και Βενιζέλου).
Αυτό ήταν ένα «χτύπημα» που όπως φαίνεται δεν περίμεναν στην κυβέρνηση. Είχαν εκτιμήσει λάθος τα πράγματα και θεωρούσαν πως οι εταίροι θα τους στήριζαν όποιες και αν ήταν οι δικές τους κινήσεις και ανακοινώσεις. Ακόμα και αν δεν είχαν ενημερώσει και κανέναν άλλον γι αυτές.
Έκαναν και εδώ άλλο ένα τεράστιο λάθος, σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή και για την πορεία του προγράμματος και για την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και για την εσωτερική πολιτική κατάσταση.
Έτσι οδηγηθήκαμε στην «χωρίς σχεδιασμό», «βιαστική και υπό πίεση» (κατά δήλωση υπουργού της τότε κυβέρνησης) κίνηση για εσπευσμένη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Του Π. Τρουπώτη από το Χρηματιστήριο
Σχετ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου