Το πρώτο διάστημα όμως , όσο μάλιστα οι καταστάσεις πίεζαν , η στήριξη στην κυβέρνηση από την ΝΔ ήταν σχεδόν καθολική . Σιγά-σιγά όμως, άρχισαν οι διαφοροποιήσεις. Και αυτό γιατί τα μετρά που έπαιρνε, έστω και αν ήταν αναγκαστικά, δεν ήταν αυτά που είχε υποσχεθεί στην βάση της ΝΔ. Μια βάση που είχε καλλιεργηθεί «αντιμνημονιακα».
Έτσι, οι διαμαρτυρίες ήταν πολλές ενώ παράλληλα , κινήσεις που δεν είχαν καμία σχέση με την φιλελεύθερη ιδεολογία, απομάκρυναν όλο και περισσότερο στελέχη , αλλά και ψηφοφόρους του «μεσαίου» χώρου.
Η αυστηρή περιχαράκωση των στελεχών που βρισκόταν κοντά στον α Σαμαρά, η επιλογή προσώπων σε κρατικές θέσεις είτε της επιλογής του στενού περιβάλλοντος Σαμαρά, συνήθως χωρίς κριτήρια ικανότητας αλλά φιλίας ή «υποταγής» σε συγκεκριμένες ομάδες στελεχών που βρισκόταν γύρω από τον πρωθυπουργό, προκάλεσε τις πρώτες έντυνες αντιδράσεις.
Αντιδράσεις και μέσα στο εσωτερικό της ΝΔ , αλλά και ευρύτερα σε έναν κεντρώο χώρο που είχε πιστέψει σε ένα όραμα που ο κ Σαμαράς προσέφερε το 2012.
Οι λανθασμένες επιλογές, οδήγησαν και σε σειρά λανθασμένων αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα με αποτελέσματα πολλές φορέα απογοητευτικά για πολλούς πολίτες, που άρχισαν να διαμαρτύρονται για τα όσα γινόταν.
Οι επιλογές προσώπων, με περίεργα κριτήρια, άρχισαν να προκαλούν αντιδράσεις τόσο μέσα στον ίδιο τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ (γιατί κυρίως δεν ήταν κομματικά στελέχη) όσο και γενικότερα μια και δεν ήταν «και οι πιο ικανοί»…
Παράλληλα , κυβερνητικές παρεμβάσεις σε σειρά πραγμάτων , απογοήτευσαν ακόμα και τους πιο έτοιμους να υπερασπιστούν την κυβέρνηση Σαμαρά.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη (ίσως και αρνητική) επικοινωνιακή πολιτική του Μ Μαξίμου ,. Οδήγησαν τα πράγματα στο σημείο μηδέν , ένα χρόνο μετά τις εκλογές.
Η τραγική, άνευ προετοιμασίας και αψυχολόγητη κίνηση για κλείσιμο της ΕΡΤ , ήταν απλώς η αφορμή που οδήγησε την ΔΗΜΑΡ εκτός κυβέρνησης και έκλεισε περισσότερο το περιβάλλον Σαμαρά στον εαυτό του.
Από την στιγμή εκείνη και μετά, στον μεν επικοινωνιακό τομέα, το επιτελείο Μαξίμου σήκωσε τα χεριά ψηλά και ασχολήθηκε μόνον με «τακτοποίησης υμετέρων» ενώ κυριάρχησε το ΠΑΣΟΚ, κάτι που απομάκρυνε από την ηγεσία της ΝΔ ακόμα και τους τελευταίους νεοδημοκράτες που της είχαν απομείνει στον χώρο.
Από εκείνη την χρονική στιγμή και μετά, το ένα λάθος διαδεχτεί το άλλο, σε όλα τα επίπεδα. Λάθη τραγικά, λάθη που προσέθεταν ένα ακόμα λιθαράκι στην κακή εικόνα της κυβέρνησης η οποία δεν μπορούσε να προωθήσει στον μέσο πολίτη , ούτε και τις θετικές αποφάσεις που έπαιρνε.
Οι υπουργοί άρχισαν να ασχολούνται μόνον με τον εαυτό τους και την προσωπική τους πολιτική διάσωση, ενώ δεν υπήρχε ούτε συνοχή , ούτε συνολικός σχεδιασμός.
Μόνον συζήτηση για το θέμα της οικονομίας και τίποτε άλλο.
Η κατάσταση αυτή οδήγησε τον Σύριζα να πάρει στα χεριά του τα πράγματα και να επιβάλλει την δική του ατζέντα θεμάτων , έστω και αν τα περισσότερα ήταν σε λάθος κατεύθυνση.
Και όμως η κυβέρνηση, με το ανύπαρκτο επικοινωνιακό επιτελείο και την ανυπαρξία όχι μόνον τακτικής αλλά και στρατηγικής, σύρθηκε σε αυτό το παιχνίδι.
Και σύρθηκε ως της ευρωεκλογές του 2014, όποτε και υπέστη την ήττα , που όπως αποδεικνύεται τώρα ήταν το συντριπτικό χτύπημα στην ύπαρξη της.
Ένα χτύπημα που όπως φαίνεται ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν κατάλαβε πόσο δυνατό και συντριπτικό ήταν…
Σχετ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου