Έτσι, «διάβασε» θετικά το αποτέλεσμα και βεβαίως από την λάθος, την πιο ανώδυνη πλευρά. Οδήγησε τον πρωθυπουργό από την μια σε ένα εφησυχασμό και από την άλλη σε ανασχηματισμό που αντί να δώσει «αέρα» και «δύναμη ανανέωσης προς το κέντρο» στην κυβέρνηση, έδωσε βαθύ λαϊκιστικό χρώμα.
Κάποιοι θεώρησαν πως οδηγώντας την κυβέρνηση στα μονοπάτια που κινείτο ο Σύριζα και στα θολά νερά που ψάρευε, θα μπορούσε η ΝΔ να ανακάμψει.
Έτσι, έφυγαν από την κυβέρνηση υπουργοί που είχαν «πέραση» στην μεσαία τάξη και στα αντίστοιχα κοινωνικά στρωματά , όπως ο κ Χατζιδάκις και μπήκαν εκπρόσωποι της λαϊκής δεξιάς, όπως ο Αργυρής Ντινόπουλος. Μάλιστα την θέση της εκπροσώπου της κυβέρνησης ανέλαβε η Σοφία Βούλτεψη, που αν και δημοσιογράφος δεν κατάφερε όχι να αποκαταστήσει τις σχέσεις της κυβέρνησης με τους δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης (σχέσεις που είχαν διαρραγεί) αλλά αντίθετα προκάλεσε μεγαλύτερα προβλήματα, και απομάκρυνε ακόμα και όσους έβλεπαν την κυβέρνηση με κριτικό αλλά θετικό μάτι.
Παράλληλα η τελευταία, αντί να φέρει έναν νέο συναινετικό κυβερνητικό λόγο, έδειξε έναν απίστευτο λαϊκισμό (στην προσπάθεια να κατοχυρώσει την θέση της ως βουλευτού στην Β Αθηνών) ενώ οι απαντήσεις της στον ΣΥΡΙΖΑ θύμιζαν πολλές φορές (ακόμα και στις εκφράσεις) αντιδράσεις εκπροσώπου της προδικτατορικής ΕΡΕ. Πλήρης αποτυχία δηλαδή και πάλι στο μέτωπο της επικοινωνίας.
Από την στιγμή του σε εντελώς λάθος κατεύθυνση ανασχηματισμού, είχε κριθεί η τύχη της κυβέρνησης. Ιδίως όταν αντί να γίνονται βήματα για να πλησιάσει η κυβέρνηση την μεσαία τάξη και να δείξει την αποφασιστικότητα της για μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στην ανάκαμψη, άρχισαν να γίνονται λαϊκίστικες κινήσεις. Υποσχέσεις κάθε είδους, «κλείσιμο του ματιού» σε κάθε είδους συντεχνίες με αιτήματα, καθυστέρηση ιδιωτικοποιήσεων και καλλιέργεια μιας αισιοδοξίας, που όμως από πουθενά δεν προέκυπτε. Τουλάχιστον στα μάτια των πολιτών.
Αποφάσισε δηλαδή να αντιπαρατεθεί στον Σύριζα σε ένα πεδίο που ήταν προνομιακό για την τότε αξιωματική αντιπολίτευση. Το πεδίο του λαϊκισμού.
Ο Σύριζα μπορούσε να υπόσχεται τα πάντα στους πάντες. Μπορούσε να δηλώνει ότι η κυβέρνηση του θα έφερνε τα πάνω κάτω στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ευρισκόμενος έκτος εξουσίας , μπορούσε στα λόγια, να «κινεί γη και ουρανό».
Αντίθετα η ευρισκόμενη στην εξουσία ΝΔ, δεν μπορούσε ούτε καν να περπατήσει σημειωτόν στο «γκρίζο μονοπάτι του λαϊκισμού». Κάθε υπόσχεση της, αντιμετωπιζόταν όχι μόνον με σκεπτικισμό, αλλά και με αμφιβολία ενώ ορισμένες φορές η αντιμετώπιση ήταν ειρωνική. « Γιατί δεν τα κάνατε όλα αυτά τόσο καιρό, τα υπόσχεστε τώρα επειδή χάσατε τις εκλογές, ήταν μια φράση που άκουσε υπουργός από τα πρώτα ονόματα της τότε κυβέρνησης σε καλοκαιρινή επίσκεψη του σε νησί των Κυκλάδων. Και όντως αυτό το κλίμα υπήρχε τότε. Η κυβέρνηση όχι μόνον δεν έπειθε, αλλά αντίθετα , με κάθε λαϊκιστική κίνηση που έκανε «βυθιζόταν όλο και πιο πολύ στην αναξιοπιστία». Η ήττα ήταν φανερή. Οι μονοί που δεν την έβλεπαν , ήταν οι συνεργάτες του πρωθυπουργού στο Μ Μαξίμου.
Προφανώς γιατί δεν ήθελαν να την δουν.
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστηριο.
Σχετ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου