Επίσης το ίδιο όργανο αναγνώρισε αφορολόγητο στους δικαστές ανάλογο με αυτό των βουλευτών αφού το Σύνταγμα επιβάλλει την ισοτιμία ανάμεσα στις τρεις κρατικές λειτουργίες (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική).
Επίσης προχθές η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε πως οι περικοπές των αποδοχών των ενστόλων όλων των Σωμάτων (στρατιωτικών, αστυνομικών, λιμενικών, κ.λπ.), που έγιναν σε εφαρμογή του μνημονίου (2012) αντιμετωπίζουν συνταγματικά προβλήματα.
Η απόφαση ενδεχομένως ανοίγει το δρόμο για ακύρωση των περικοπών και προσφυγές για αναδρομικά.
Επί της ουσίας πρόκειται για την επιλεκτική εφαρμογή προς ίδιον όφελος (στην πρώτη περίπτωση) της δημαγωγικής συνθηματολογίας του κ. Τσίπρα επιστροφή στα προ χρεοκοπίας επίπεδα συντάξεων και μισθών με ένα άρθρο και ένα νόμο.
Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία για τη νομιμότητα των αποφάσεων. Το ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει αυτές τις αυξήσεις ή τις όποιες άλλες κριθούν νόμιμες;
Αν είχαμε δραχμή τα προβλήματα που δημιουργούν τέτοιες αποφάσεις θα ήταν μικρότερα. Το εθνικό νομισματοκοπείο θα τύπωνε περισσότερες δραχμές και όσοι κατάφερναν να πάρουν τις φρεσκοτυπωμένες δραχμές αρκετά νωρίς ώστε η αξία τους να μην έχει προλάβει να πληθωριστεί μέχρι να πάρουν τις αυξήσεις οι πληβείοι του μεροκάματου και της αυτοαπασχόλησης θα έβγαιναν κερδισμένοι...
Στην ουσία είναι ένα παιγνίδι βύθισης στο νερό που όσοι κάθονται στο σβέρκο των άλλων έχουν τη ψευδαίσθηση πως διατηρούν το κεφάλι έξω από την επιφάνεια. Π.χ. οι δικαστές και οι βουλευτές στη Βουλγαρία λαμβάνουν καλύτερες αμοιβές από τον μέσο εργαζόμενο εκεί, αυτό όμως δεν σημαίνει πως αμείβονται περισσότερο από ένα κλάσμα αυτών που λαμβάνουν οι δικαστές μας με τις περικοπές που ακύρωσαν (ενδεχομένως θα αμείβονταν λιγότερο και με τετραπλάσιες μνημονιακές περικοπές...).
Δεν έχουμε δραχμή, όμως και είμαστε εκτός αγορών, δηλαδή κανένας δεν μας δανείζει γιατί δεν μας εμπιστεύεται πως είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε τα δανεικά. Άρα, τα χρήματα των περικοπών που ακυρώθηκαν θα πρέπει να αφαιρεθούν από άλλους συμπολίτες μας...
Αν όλοι έχουν χάσει κατά μέσο όρο το 30% του προ κρίσης εισοδήματος δεν θα είναι αδικία να υποστούν και άλλη μείωση για να μην υποστούν ανάλογες οι δικαστές, οι ένστολοι, οι βουλευτές και γενικά όσες κατηγορίες πολιτών βρίσκονται κοντά στα κέντρα των αποφάσεων;
Η ουσία του συντάγματος που θέτει τους δικαστές, τους βουλευτές και τους ένστολους κοντά στα κέντρα των αποφάσεων, το κάνει προκειμένου να αλληλοεξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και σε βάρος της κοινωνίας όταν χρειάζεται;
Χρειάζεται να είναι νομπελίστας οικονομολόγος κάποιος για να καταλάβει πως έχουμε διαβεί το σημείο φορολογικής ισορροπίας όπου η φοροδοτική ικανότητα μειώνεται και η περαιτέρω αύξηση των φόρων δεν αυξάνει αλλά μειώνει τα έσοδα;
Είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος πως αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, όσο εξαντλούνται οι καταθέσεις, η ολοσχερής κατάρρευση της οικονομίας και της κοινωνίας πλησιάζει αντί να απομακρύνεται;
Η επιστροφή στη δραχμή δεν θα επιβληθεί από την Ευρωζώνη αλλά από την ολοσχερή κατάρρευση της οικονομίας όταν εξαντληθούν τα ευρώ των αποταμιεύσεων τα οποία φεύγουν με τις εισαγωγές προϊόντων. Δηλαδή, από την ανάγκη του κράτους να πληρώσει δικαστές και αστυνομικούς ενώ θα έχει άδεια ταμεία...
Λιγότερα ευρώ ή μισθός σε νόμισμα «κονφετί» είναι το δίλημμα που τίθεται...
Η επιστροφή στη δραχμή θα είναι πράξη απόγνωσης και οι συνέπειες θα είναι επιστροφή στη πραγματικότητα των βαλκανίων.
Αν ανώτερα σώματα της ελληνικής δικαιοσύνης νοιάζονταν όπως νοιάζονται για τους μισθούς, για το χρόνο και την απόδοση της δικαιοσύνης, η χώρα αυτή θα είχε καλύτερη τύχη και μαζί με τη χώρα και οι ίδιοι.
Όταν μια υπόθεση για να τελεσιδικήσει χρειάζεται 4-8 χρόνια σημαίνει πως στην πράξη δεν υπάρχει δικαιοσύνη στη χώρα. Όταν δεν υπάρχει αποτελεσματική δικαιοσύνη, οι μοναδικές οικονομικές δραστηριότητες που ευδοκιμούν είναι αυτές που παρακάμπτουν τη δικαιοσύνη.
Οι τελευταίες εξελίξεις συμπληρώνουν το παζλ της εικόνας της βαθιάς σήψης που κατατρώει τη χώρα από την κορυφή μέχρι τα νύχια του κοινωνικού σώματος. Κατά το μαζί τα φάγαμε όλοι μαζί σαπίζουμε.
Αυτή η πολιτική, δικαστική και οικονομική ελίτ και αυτή η κοινωνία που την διατηρεί με την εμπιστοσύνη της, λόγω πενιχρών πελατειακών ανταλλαγμάτων στον παρασιτισμό, δεν σηματοδοτούν πως τα χειρότερα είναι πίσω...
Χαρακτηριστικό δείγμα της κρίσης που πλήττει τη χώρα είναι το αίτημα βουλευτή της αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ μεγαλοφοροφυγά κατά το ΣΔΟΕ, ο οποίος ζήτησε την γενίκευση της ακύρωσης των μειώσεων των μισθών και των αναδρομικών. Από τη μια πλευρά ο ίδιος φοροδιαφεύγει και κάποιοι άλλοι πληρώνουν το μερίδιο τους για να λειτουργεί η δικαιοσύνη, τα σχολεία κλπ και από την άλλη χαρίζει και αυξήσεις για να κερδίσει ψήφους...
Δυστυχώς αυτός είναι ο βαθμός σήψης και σύγχυσης της χώρας.
Μακάρι να κάνω λάθος... αλλά αποθηκεύστε κανένα όσπριο των δικαστών μη εξαιρουμένων...
Του Κ. Στούπα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου