Μία ιδιότυπη σύμπνοια μεταξύ του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κρήτης κ. Γ. Σταθάκη και του πρώην υπουργού, καθηγητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, κ. Ν. Χριστοδουλάκη, αναδείχθηκε από την συζήτηση που διοργανώθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας στον χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου «Ιανός», από την επιθεώρηση «Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική».
Αμφότεροι έδειξαν να συμφωνούν, με κατηγορηματικές διατυπώσεις, πως δεν νοείται ρεαλιστική προοπτική για την χώρα εκτός της ζώνης του ευρώ, ζήτημα για το οποίο διαμετρικά αντίθετη άποψη είχε ο έτερος εκ των ομιλητών, επικεφαλής του Σχεδίου Β και πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, κ. Αλ. Αλαβάνος.
Ο μεν κ. Σταθάκης σημείωσε μεταξύ των άλλων στην παρέμβασή του, ότι μία συζήτηση για το νόμισμα θα είχε νόημα μόνον αν η Ελλάδα δεν ήταν στην ΟΝΕ και τόνισε: «δεν υπάρχει στρατηγική εξόδου χωρίς τεράστιες καταστροφές για την ελληνική οικονομία», ενώ σημείωσε επίσης ότι μία μονομερής ενέργεια εξόδου, δεν είναι κάτι που συζητείται από κανέναν, και ακόμη ότι μία συντεταγμένη έξοδος θα οδηγούσε την χώρα σε μία περίοδο τουλάχιστον 5ετή, με μεγάλες ανάγκες χρηματοδότησης και σκληρή ισοτιμία. Ως πρόταση, ο κ. Σταθάκης κατέθεσε την αναμόρφωση, εξισορρόπηση και την αλλαγή της ουσίας της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος, έστω και από διαφορετική αφετηρία, ο κ. Χριστοδουλάκης υπογράμμισε ότι ουδέποτε στα χρονικά έχει υπάρξει συζήτηση για εγκατάλειψη ενός νομίσματος σταθερού, ισχυρού και αξιόπιστου και πως η συζήτηση στην Ευρώπη θα πρέπει να αφορά τις ασκούμενες πολιτικές.
Κατά την άποψή του, το βάθος της ύφεσης που πλήττει την ελληνική οικονομία οφείλεται στην φύση των πολιτικών που συμφωνήθηκαν στο μνημόνιο. «Δεν πρέπει να ταυτίσουμε το ευρώ με το μνημόνιο», είπε ο πρώην υπουργός και χαρακτήρισε λάθος την μετατόπιση «από την απόρριψη του μνημονίου, στην απόρριψη του πλαισίου που έχει σταθεροποιήσει τα οικονομικά δεδομένα της χώρας». Κατέληξε δε, πως ένα ενδεχόμενο εγκατάλειψης του ευρώ, θα είναι μεν «ιστορική πρωτοτυπία, αλλά ο απολογισμός θα είναι μοιραίος».
Κατόπιν αυτών, ο επικεφαλής του «Σχεδίου Β», κ. Αλ. Αλαβάνος δήλωσε πως αισθάνεται από πολιτικής απόψεως σαν σάντουιτς, «ανάμεσα στους δύο πολιτικούς όγκους, την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, που είναι υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη». Ο κ. Αλαβάνος είπε πάντως ότι δεν τον εκφράζει το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, «και κυρίως το θέμα της δραχμής», γιατί όπως είπε, κάτι τέτοιο παραπέμπει σε ένα πισωγύρισμα και τόνισε πως η δική του προσέγγιση για απαγκίστρωση από το κοινό νόμισμα ισοδυναμεί με ένα «κίνημα πλανητικών διαστάσεων». Κατά τον κ. Αλαβάνο, το νόμισμα δεν είναι άσχετο με τις πολιτικές που ασκούνται και συμπλήρωσε ότι ακόμη κι αν περάσει η ύφεση, η ανάπτυξη υπό τις παρούσες συνθήκες θα διοχετευτεί στις εισαγωγές.
Νομισματική φυλακή, λάθος πολιτικές
Από τα χαρακτηριστικά σημεία των παρεμβάσεων ήταν η επισήμανση του κ. Σταθάκη ότι στην Ευρώπη διαπιστώνεται μία κρίση πολιτικής και όχι νομίσματος και μία κρίση θεσμών, ενώ χαρακτήρισε το ευρώ «φυλακή», καθώς ακόμη κι αν κάποια χώρα ή κυβέρνηση το επιθυμεί, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το εγκαταλείψει.
Τόνισε δε ο κ. Σταθάκης πως η Ελλάδα συμμετείχε σε όλα τα αναλόγου πνεύματος εγχειρήματα (κανόνας χρυσού, Μπρέτον Γουντς, κλπ.), ενώ επισήμανε τις εγγενείς παθογένειες της ΟΝΕ (απουσία ενός ουσιαστικού κοινού προϋπολισμού, αδυναμία της ΕΚΤ να λειτουργήσει ως πραγματική κεντρική τράπεζα, εμμονή στο σκληρό νόμισμα σε συνδυασμό με πολιτικές λιτότητας.
Επίσης, ο κ. Χριστοδουλάκης επισήμανε πως η εσωτερική υποτίμηση που επιχειρήθηκε απέτυχε, καθώς η μέση μείωση των μισθών κατά 23% στα πρώτα χρόνια του μνημονίου συνδυάστηκε με μία αναιμική αύξηση των εξαγωγών, μόλις κατά 3%.
Ελευθερίου Βενιζέλου εγκώμια
Το μόνο σημείο στο οποίο παρουσιάστηκε μία μερική συμφωνία μεταξύ όλων ήταν το εγκώμιο προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, την επιλογή του οποίου να εγκαταλείψει τον κανόνα του χρυσού το 1932, υπερασπίστηκε ο κ. Αλαβάνος (κάτι που πάντως κατά τον κ. Χριστοδουλάκη έγινε με μεγάλη καθυστέρηση).
Εγκωμιαστικά σχόλια για το μεταρρυθμιστικό σχέδιο του Βενιζέλου επεφύλασσε και ο κ. Σταθάκης, λέγοντας όμως ότι η βενιζελική περίοδος και «βενιζελική παράδοση» δεν θα πρέπει να ερμηνευθούν οικονομικά, αλλά πρωτίστως πολιτικά και με βάση τον θεσμικό εκσυγχρονισμό της Ελλάδος.
Του Άγγ. Κωβαίου από το Βήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου