Αυτή είναι η άποψη της στήλης πριν αλλά και μετά τη χρεοκοπία του 2010 και όλες οι εξελίξεις την επιβεβαιώνουν.
Η Ελλάδα κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση και σύντομα θα κληθεί να πληρώσει το κόστος γι' αυτό.
Αντί να εξαλείψουμε τις ουρές αναμονής στο ΙΚΑ, τα ταμεία της ΔΕΗ όπου γίνονται οι ρυθμίσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, τις επεκτείναμε και στο ΜΕΤΡΟ.
Αυτό δεν συνέβη μόνο γιατί κάποια "νούμερα” με πελατειακά, πολιτικά και κομματικά κριτήρια βρέθηκαν σε θέσεις για τις οποίες δεν είχαν τα προσόντα να βρίσκονται.
Η επέκταση των ουρών αναμονής είναι ένα βήμα προς το σοσιαλισμό. Για την ακρίβεια σοσιαλισμός όπου και όπως και αν εφαρμόστηκε σημαίνει ουρές, ελλείψεις βασικών αγαθών και πορνεία.
Είδατε ποτέ στον ΟΤΕ, την Vodafone, τον Σκλαβενίτη, την Πειραιώς ή την Eurobank και όλες τις επιχειρήσεις που διαχειρίζονται ανάλογες βάσεις δεδομένων με πελάτες να δημιουργούνται ουρές (...άλλη είναι η ουρά της καμήλας...) αναμονής 5 και 10 ωρών προκειμένου να πληρώσουν οι πελάτες τους για τις υπηρεσίες τους;
Σήμερα κάποιος μπορεί σε μια ώρα από την Ελλάδα να κάνει έναρξη επαγγέλματος και να πάρει ΑΦΜ σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες, να αγοράσει ακίνητα ή να μεταφέρει εκατομμύρια από μια χώρα στην άλλη, αλλά στην Ελλάδα για να βγάλει εισιτήριο για το ΜΕΤΡΟ χρειάζεται να περιμένει ώρες στην ουρά. Για μια εγχείρηση μπορεί να χρειαστεί να περιμένει μήνες, για μια σύνταξη χρόνια...
Έχετε καμιά αμφιβολία πως αν το "τσίρκο” που παριστάνει την κυβέρνηση αποφασίσει να ελέγξει τα σούπερ μάρκετ ή τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων θα έχουμε ουρές και άδεια ράφια και εκεί;
Αν δεν είχε καταρρεύσει η Σοβιετία, λόγω και της περιόδου σύγχυσης που περνά η Δύση στην Ελλάδα θα μπορούσε εύκολα να γίνει κάποιο πραξικόπημα και να εφαρμοστεί κάποιου είδους κομμουνιστική δικτατορία όπως στις άλλες βαλκανικές χώρες. Το ΚΚ μέχρι τις αρχές της δεκατίας του ‘80 είχε παράνομο μηχανισμό που θα τον χρησιμοποιούσε γι’ αυτό το σκοπό.
Σήμερα κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Πιο πιθανό είναι το σενάριο της πρόσκρουσης στον τοίχο της πραγματικότητας και η πρόκληση χάους που θα δρομολογήσει αυταρχικές λύσεις και εν συνεχεία μια θεραπεία σοκ για την προσαρμογή στα δεδομένα της πραγματικότητας.
Τα παραπάνω αποτελούν εμπειρικές παρατηρήσεις. Αν επιθυμείτε μια περισσότερο οικονομικοτεχνική θεώρηση της διαδρομής που οδηγεί στην κατάρρευση, ιδού τα τελευταία στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.
"Η Ελλάδα υποχώρησε στην 67η θέση μεταξύ 190 χωρών στο δείκτη Doing Business της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2018, από την 61η που βρισκόταν στην προηγούμενη έκθεση.
Η πτώση φέρνει τη χώρα κάτω από την Αλβανία, η οποία βρίσκεται στην 65η θέση του δείκτη, ενώ παραμένει αρκετά χαμηλότερα από χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης όπως η Ισπανία (28η) και η Πορτογαλία (29η).
Η βαθμολογία της Ελλάδας στην ευκολία του επιχειρείν προκύπτει από την αξιολόγηση 10 επιμέρους δεικτών. Έναρξη επιχείρησης: 37η θέση. Αντιμετώπιση κατασκευαστικών αδειών: 58η θέση. Ηλεκτροδότηση: 76η θέση. Καταχώρηση ακίνητης περιουσίας: 145η θέση. Λήψη πίστωσης: 90η θέση. Προστασία επενδυτών μειοψηφίας: 43η θέση. Πληρωμή φόρων: 65η θέση. Διασυνοριακό εμπόριο: 29η θέση. Εφαρμογή συμβάσεων: 131η θέση. Εφαρμογή πτωχευτικής διαδικασίας: 57η θέση. Βλέπε: Doing Business
Η Ελλάδα στην ευκολία του επιχειρείν βρίσκεται στην 67η θέση λοιπόν, ενώ στην κατάταξη με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι στην 48η. Ενώ πριν λίγα χρόνια βρισκόταν στις 30 πλουσιότερες ώρες.
Μέχρι να απομείνουν ερείπια και πόρνες όπως άφησαν πίσω όλα τα σοβιετικά σοσιαλιστικά καθεστώτα έχουμε δρόμο ακόμη...
Του Κώστα Στούπα στο capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου