Ανταγωνισμοί μεταξύ ψευδομένων της Αριστεράς ...

Κατά τον καθηγητή της Νομικής Γρηγόρη Καλφέλη: «Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ίσως ο μεγαλύτερος λαοπλάνος πρωθυπουργός των τελευταίων πενήντα χρόνων. Στέλνει συνεχώς μηνύματα εικονικότητας στους έλληνες πολίτες γιατί πιστεύει ότι θα τα καταπιούν, ακριβώς όπως με όμοιο τρόπο καταναλώνει και μια οδοντόκρεμα. Δυστυχώς μισεί θανάσιμα την αλήθεια. Και εφαρμόζει πιστά το απόφθεγμα του Τζορτζ Οργουελ ότι η πολιτική γλώσσα είναι σχεδιασμένη να κάνει τα ψέματα να ακούγονται αληθινά. Τις πιο απεχθείς ανακρίβειες ο πρωθυπουργός τις παρουσιάζει ως αληθινές. Και όλα αυτά τα υιοθετεί η ηγετική ελίτ, που συγκροτείται γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα από δήθεν αριστερούς, που λατρεύουν το χρήμα και θέλουν απλώς να αυξήσουν τον μισθό και το εφάπαξ τους».




Αγνοώντας με ανάλγητη αυθάδεια την ύπαρξη φτώχειας και απόγνωσης του 1,8 εκατομμυρίου ανέργων και των νέων που μάταια αναζητούν κάποια δουλειά προτού εκπατριστούν: «Σιγά, ρε παιδιά! Και εγώ πήγα διακοπές το Πάσχα και είδα τι γινόταν. Είδα τη μεγαλύτερη έξοδο που έχει γίνει ποτέ τα τελευταία χρόνια». Προφανώς κανείς δεν πρόλαβε να του ψιθυρίσει στο αφτί ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους εποχούμενους είναι μάλλον φοροφυγάδες ή ομοϊδεάτες, του Δεν Πληρώνω (φόρους, εισφορές, διόδια, ΔΕΗ, τέλη κυκλοφορίας, ασφάλιστρα, κ.ο.κ.). Αυταπατώμενος απέδωσε επίσης και τους εξωφρενικά φουσκωμένους λογαριασμούς της ΔΕΗ στο δήθεν παρατεταμένο κρύο που οδήγησε σε αυξημένη χρήση των ηλεκτρικών συσκευών, με αποτέλεσμα πολλοί να ανέβουν κλίμακα κατανάλωσης και επομένως να επιβαρυνθούν με την υψηλότερη χρέωση (μολονότι αναφερόταν ο κ. Πρωθυπουργός σε έναν μάλλον ήπιο χειμώνα). «Τα ψέματα ή οι καφενόβιες παρατηρήσεις από πρωθυπουργικά χείλη μετρούν διπλά: και παραπλανητικά και επικίνδυνα. Εξοργίζει και αυτούς που ξέρουν και αυτούς που υποφέρουν» (Μαρία Κατσουνάκη, Καθημερινή, 30/4/2017).

Φυσικά δεν είναι ο μόνος. Και δεν τον ανταγωνίζονται μόνο οι εν αναληθεία σύντροφοί του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, αλλά και ομοίων ιδεών και ήθους ηγέτες της Αριστεράς διεθνώς, όπως ο άσπονδος φίλος του, ηγέτης των Ποντέμος Ιγκλέσιας, για τον οποίο είχε πει ο γνωστός συγγραφέας Χαβιέρ Θέρκας «Το μόνο σίγουρο γι' αυτόν είναι ότι θέλει να κατακτήσει την εξουσία. Μέσα σε μια εβδομάδα είναι ικανός να πει κάτι και το ακριβώς αντίθετο. Περνάει από τον κομμουνισμό στη σοσιαλδημοκρατία. Είναι ικανός να ψεύδεται με μιαν εκπληκτική ηρεμία». Δεν είναι σαν ο Θέρκας να περιγράφει τον Αλέξη Τσίπρα; Αν δεν ταιριάζανε άλλωστε, δεν θα συμπεθεριάζανε. Μόνο που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προηγείται αφού έχει πετύχει και το αδιανόητο: να δηλώσει κάτι και το ακριβώς αντίθετο εντός της ίδιας μέρας.

Και ο πρώην ΔΗΜΑΡ Ανδρέας Παπαδόπουλος θρηνεί: «Αν κάτι κατάφερε πραγματικά η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι να γελοιοποιήσει την Αριστερά. Πλέον πας αριστερός είναι συνώνυμος με τη γραφικότητα, τον παραλογισμό, την πολιτική τσαπατσουλιά και, κυρίως, το ψέμα. Διότι ποτέ άλλοτε στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας κανένα κόμμα δεν κέρδισε την εξουσία λέγοντας τόσο πολλά ψέματα στον ελληνικό λαό» (Νέα, 22/1/2017). Λησμονεί πάντως ευγενικά ο σχολιαστής να παραδεχθεί ότι στη γελοιοποίηση της Αριστεράς ξεπέρασε τον κ. Τσίπρα ο άλλοτε εκτιμώμενος μέντοράς του Φώτης Κουβέλης.  

Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα