Τι θα έπρεπε να είχαμε προσέξει: Παιδεία ...

Για τη στήλη αυτή και τον υπογράφοντα τα δεινά που επισωρεύτηκαν κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο έχουν κύρια πηγή την Παιδεία των Νεοελλήνων, σχολική αλλά και εξωσχολική, με αφετηρία την οικογένεια. Εγραφα πριν από 20 χρόνια μεταξύ άλλων: «Η πολιτική ηγεσία είναι ο μεγαλύτερος ένοχος του σημερινού καταντήματος της Παιδείας μας, την οποία αδίστακτα υποβάθμισαν για να γίνει αρεστή στα παιδιά, για να αλώσει ψηφοθηρικά το διδακτικό προσωπικό, να εθίσει και τις δύο πλευρές στο δικαίωμα στην τεμπελιά και να πείσει τους γονείς ότι δεν χρειάζεται τα παιδιά τους να μπορούν να σκέφτονται, αφού αρκούν η αποστήθιση και τα διδασκόμενα από τα φροντιστήρια για να πάρει το παιδί τους το χαρτί και να μπει σε κάποιο πανεπιστήμιο, απ' όπου εν συνεχεία οπωσδήποτε θα εξέλθει κάποτε - άσχετα πότε; - με κάποιο πτυχίο.

Είναι αλήθεια ή όχι ότι, αν στα δημόσια σχολεία διδάσκονταν αυτά που διδάσκονται στα φροντιστήρια, δεν θα υπήρχε απόλυτη ανάγκη λειτουργίας των τελευταίων; Και αν αυτό είναι αλήθεια, τότε πού οφείλεται η ανεπάρκεια των δημόσιων σχολείων; Στο ότι δεν έχουν τόσο καλούς καθηγητές όσο τα φροντιστήρια; Στο ότι κάποιοι, πολλοί μάλλον, καθηγητές δεν καταβάλλουν ευσυνείδητη διδακτική προσπάθεια καθώς δεν τους ελέγχει κανείς και καθώς έτσι μερικοί εξασφαλίζουν ιδιαίτερα αφορολόγητα μαθήματα;
Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε φαίνεται εύλογο (αλλά δεν τους τιμά) κάποιοι καθηγητές να απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την αξιολόγησή τους, που θα αποδείκνυε είτε την ανεπάρκεια γνώσεων του αντικειμένου το οποίο διδάσκουν είτε τη διδακτική ακαταλληλότητα. Είναι όμως ακατανόητο γιατί οι μαθητές τούς κάνουν πλάτες και συμμαχούν μαζί τους. Προτιμούν δασκάλους που τους αφήνουν αγράμματους;

Είναι αλήθεια ή όχι ότι μία από τις "δημοκρατικές" κατακτήσεις των μαθητών με την ανοχή, αν όχι με τη συμπαράσταση, πολλών γονέων είναι ότι επιτρέπεται, πέραν κάποιων δικαιολογημένων απουσιών κατά τη διάρκεια του έτους, να κάνουν και 50 αδικαιολόγητες; Δηλαδή, είναι νομοθετημένη η κοπάνα των μαθητών. Αλλά όταν ένας μαθητής χάσει 50 ώρες μαθήματος άνευ λόγου και άλλες τόσες ίσως δικαιολογημένες, πώς είναι δυνατόν να παρακολουθήσει τη σειρά των μαθημάτων χωρίς να έχει κενά, που μπορεί να καλύψει μόνο το φροντιστήριο ή το ιδιαίτερο μάθημα;

Εχουν άραγε συναίσθηση οι συνήθως "παντογνώστες" μαθητές ότι καμία δημοκρατική διαδικασία δεν μπορεί να νομιμοποιήσει οποιαδήποτε παράνομη πράξη; Γιατί η διακοπή των μαθημάτων, οι καταλήψεις των σχολείων, η παρεμπόδιση μαθητών και δασκάλων που θέλουν να κάνουν μάθημα και, πολύ περισσότερο, η καταστροφή των σχολικών χώρων είναι όλα παράνομες πράξεις. Και δεν έχει καμία απολύτως αξία το ότι αποφασίζονται από το οποιοδήποτε 15μελές συμβούλιο ακόμη και παμψηφεί. Δυστυχώς δεν τους το λέει κανείς αυτό, ούτε καν οι λαλίστατοι περί τα επουσιώδη συνταγματολόγοι.

Μήπως στο πλαίσιο μιας υγιούς Παιδείας που χρειάζεται επειγόντως η νεολαία μας είναι και να διδαχθεί να λέει την αλήθεια και να έχει τη γενναιότητα να αναλαμβάνει και τις ευθύνες των πράξεών της;» («Το Βήμα», 27.1.1997).

Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα