Το τίμημα της αναξιοπιστίας ...

Τον Οκτώβριο του 2014 μια απίστευτη ιστορία είδε το φως της δημοσιότητας. Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) είχε αποφασίσει την πώληση 12 ακινήτων στην Πλάκα, αλλά οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές δεν μπορούσαν να τα δουν διότι οι υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού δεν έδιναν τα κλειδιά. Κάποια ακίνητα είχαν καταληφθεί από τους ίδιους τους υπαλλήλους. «Εντοπίστηκαν περιπτώσεις ακινήτων που ενώ απαλλοτριώθηκαν, οι παλιοί ιδιοκτήτες δεν έλεγαν να φύγουν. Πρώην υπάλληλος του υπουργείου, στον οποίο παραχωρήθηκε κτίσμα στην Πλάκα τρεις δεκαετίες πριν, όταν συνταξιοδοτήθηκε το παραχώρησε στο παιδί του... (ανακαλύφθηκαν) σύλλογοι-σφραγίδες που κατείχαν δημόσια κτίρια, αλλά και ενοίκια (σε Πλάκα, Αναφιώτικα, Ρόδο) της τάξεως των: 100, 50 ακόμη και...15 ευρώ τον μήνα» (Καθημερινή 23.12.2014).


Το ίδιο έγινε και στην Ηλεία. Οταν οι ελεγκτές του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων επισκέφθηκαν το παραλιακό μέτωπο του Κατάκολου για επιθεώρηση των δημόσιων ακινήτων, «όχι μόνον δεν βρήκαν κενή γη, ως όφειλε να υπάρχει, αλλά ανακάλυψαν ολόκληρους οικισμούς με χιλιάδες αυθαίρετες κατοικίες... Ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο ήταν κατειλημμένο: από 20.000 στρέμματα δημόσιας γης, δεν είναι αξιοποιήσιμα ούτε τα 2.000» (Καθημερινή 15.7.2012).

Προφανώς όλοι αυτοί οι καταπατητές είναι Ελληνες το γένος και δεν τέθηκε ποτέ θέμα εθνικής κυριαρχίας, όπως φωνασκούν πολλοί για το νέο υπερταμείο, επειδή θα έχει κάποιους Ευρωπαίους στα όργανά του. Το ερώτημα όμως είναι «εθνική κυριαρχία» προς όφελος ποίων; Του ελληνικού λαού ή των λογής λογής ατσίδων που είτε λυμαίνονται τη δημόσια περιουσία είτε κάνουν τα στραβά μάτια στην καταπάτηση για να πληρώνονται με ψήφους; Διότι αυτά τα έρμα τα Ολυμπιακά Ακίνητα ολημερίς τα αξιοποιούμε, αλλά αναξιοποίητα παραμένουν 12 χρόνια τώρα. Είναι πολλά τα συμφέροντα –μικρά και μεγάλα– που θέλουν τη διαχείριση «εθνική» έτσι ώστε κάποιοι να κερδίζουν σε βάρος μας.

Είναι αληθές ότι το νομοθετημένο δημοσιονομικό φρένο είναι το τίμημα της αναξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ· δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που μπορεί να περιμένει ανάκαμψη με τόσους φόρους. Το Tαμείο Aποκρατικοποιήσεων όμως είναι το τίμημα της αναξιοπιστίας ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, επειδή «αξιοποιεί» τη δημόσια περιουσία προς όφελος λίγων και σε βάρος των πολλών. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα υπό χρεοκοπία δεν θα υπήρχε πρόβλημα για την αποκρατικοποίηση ή/και την κερδοφόρο, για το Δημόσιο, αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων. Στην Ελλάδα αυτό το Ταμείο πρέπει να είναι Ανεξάρτητη (από το πολιτικό σύστημα) Αρχή, διότι είναι το πολιτικό σύστημα διαχρονικώς που διευκολύνει τη «λούμπεν ιδιωτικοποίηση» χωρίς όφελος για τον τόπο. Το γεγονός ότι στα όργανα του Ταμείου μπαίνουν κι Ευρωπαίοι, χωρίς να έχουν τον καθοριστικό λόγο, οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι η προηγούμενη Ανεξάρτητη Αρχή Εσόδων δεν πρόκοψε. Πρώτα ο κ. Αντώνης Σαμαράς απέπεμψε τον κ. Χάρη Θεοχάρη και μετά ο κ. Αλέξης Τσίπρας την κ. Κατερίνα Σαββαΐδου. Το πολιτικό σύστημα δίνει μάχες μέχρις εσχάτων για την κυριαρχία του στο πελατειακό κράτος και το ίδιο θα συμβεί και με το νέο Ταμείο. Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, ό,τι ψηφίζεται δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι εφαρμόζεται...

Του Π. Μανδραβέλη από την Κ.