Επιδιώκει τη σύγκρουση, ελπίζοντας ή να «κερδίσει» σ΄ αυτή τη φάση, προσθέτοντας 3-4 μήνες στη διάρκεια του βίου της κυβέρνησής του, ή να «πέσει» ηρωικά.
Το σχέδιο του πρωθυπουργού και μιας μικρής-κλειστής ομάδας στελεχών με τους οποίους συν-διαμορφώνει την τακτική, είναι πια εντελώς διάφανο.
Τις τελευταίες εβδομάδες, κατάλαβαν ότι βρίσκονται πια μπροστά σε αδιέξοδο, μπροστά σε τοίχο, μπροστά σε προβλήματα που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν.
Κι αυτό γιατί εδώ και πάνω από έναν χρόνο, δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα στην πολιτική τους σε όλους τους τομείς, ενώ, παράλληλα, με τη «διαπραγμάτευση» του 2015, φτάσαμε να «τα σπάσουμε» με όλους τους εταίρους, να βρεθούμε με ένα τρίτο μνημόνιο, που δεν θα χρειαζόμασταν, και με την οικονομία σε τραγική κατάσταση.
Παράλληλα, με τις ιδεοληπτικές τακτικές στο θέμα των προσφύγων και την αδυναμία κατανόησης του προβλήματος, καθώς και με την ανυπαρξία ικανών στελεχών για να καταλάβουν θέσεις του δημοσίου και να αποδώσουν έργο, η χώρα βρίσκεται πια και πάλι στο χείλος του γκρεμού.
Και τώρα δεν έχει πια δεύτερη ευκαιρία, και τώρα έχει χάσει όλους σχεδόν τους συμμάχους, και τώρα το πρόβλημα «πρόσφυγες», που δεν θέλησε να αντιμετωπίσει, είναι ανεξέλεγκτο.
Το πρόβλημα «πρόσφυγες» βεβαίως εξελίσσεται όσο οι συγκρούσεις στη Συρία συνεχίζονται, όμως είναι σαφές ότι η κυβέρνηση, εδώ και έναν χρόνο, μη θέλοντας να δει την πραγματικότητα και έχοντας ιδεοληπτικές θέσεις και θεωρίες ανεφάρμοστες, όχι μόνο το άφησε να εξελίσσεται, αλλά παράλληλα έκανε κινήσεις και προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έδωσε ένα μήνυμα πως είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε τους πάντες «να λιάζονται…».
Και τώρα αντιλαμβάνεται ποια είναι η εξέλιξη. Και τώρα ο Γιάννης Μουζάλας, που κι αυτός αντιμετώπισε στην πρώτη φάση το θέμα ως «ανθρωπιστικό» μόνον και όχι και ως πολιτικό (γιατρός γαρ…), δηλώνει ότι δεν θα επιτρέψει να γίνει «Λιβανοποίηση» της χώρας.
Μα τώρα ίσως είναι αργά κ. Μουζάλα. Όταν εδώ και χρόνια το έλεγαν κάποιοι και ζητούσαν μέτρα, οι σύντροφοί σας στον ΣΥΡΙΖΑ (ίσως κι εσείς), μιλούσατε για φοβίες, ρατσισμό και άλλα παρόμοια.
Και τώρα βλέπετε το πρόβλημα και τρέχετε…
Γι΄ αυτό και ο πρωθυπουργός, βλέποντας πως από τη μία το πρόβλημα αυτό έρχεται κατά πάνω του, με ταχύτητα και ορμή, και από την άλλη έχει αυτο-εγκλωβιστεί στις ψεύτικες υποσχέσεις προς όλους, οξύνει την κατάσταση.
Ελπίζει πως ίσως, μέσα από εκβιασμούς, κατηγορίες για «προδότες», αλλά και επίκληση της ανάγκης να μην γίνει η Αριστερά παρένθεση, μπορέσει να πάρει την ψήφο των βουλευτών του, αν και όποτε φέρει το πρώτο νομοσχέδιο, το ασφαλιστικό.
Έτσι ελπίζει να κερδίσει 3-4 μήνες και βλέπουμε, που λένε.
Αν δεν τα καταφέρει, φτιάχνει το κλίμα για να «πέσει» ηρωικά και να κατηγορήσει όλους τους άλλους (τους ξένους, του καπιταλιστές, τα συμφέροντα, τη διαπλοκή, τους… κακούς κ.λπ.) ότι τον έριξαν. Ελπίζει πως έτσι (σε συνδυασμό με την ασυγχώρητη αδυναμία των κεντροαριστερών κομμάτων να συγκροτήσουν αξιόπιστο πολιτικό πόλο) θα μπορέσει να συσπειρώσει έναν ικανό αριθμό ψήφων σε ενδεχόμενες εκλογές, ώστε να μην κατρακυλήσει πάλι το κόμμα του στα γνωστά ποσοστά του παρελθόντος.
Δύσκολα παιχνίδια, που χρειάζονται και ικανούς παίκτες, αλλά και άλλες εποχές…
Του Π. Τρουπιώτη από το Xrimatistirio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου