Για ποιο, ουσιαστικό λόγο, η κυβέρνηση αποφάσισε ξαφνικά το απόγευμα της Πέμπτης να προκαλέσει αυτή την συζήτηση.
Γιατί , όπως και εσείς, περίμενα να δω την κυβέρνηση να ενημερώνει το κοινοβούλιο όχι αποσπασματικά και χωρίς ουσιαστικά και επίσημα στοιχειά για το ποιες είναι οι συζητήσεις που έχει κάνει ως τώρα και που έχει βρεθεί σύγκληση.
Να εξηγήσει που υπάρχει διαφωνία και να ζητήσει ίσως τις απόψεις της αντιπολίτευσης.
Και όμως δεν έγινε τίποτε από αυτό.
Επρόκειτο για μια συζήτηση, προεκλογικού θα μπορούσε να πει κανείς κλίματος. Ο πρωθυπουργός αλλά και οι αρχηγοί των κόμματων , μιλούσαν με παραλλήλους μονολόγους.
Ο καθένας έλεγε αυτό που ήθελε να πει, που συνήθως δεν ήταν στην ουσία του θέματος αλλά γενικές τοποθετήσεις και αναφορές σε σκληρές μάχες, στον λαό κλπ. Και από την άλλη , ήταν μια υπεράσπιση , από την πλευρά κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης , των πεπραγμένων της.
Οι πολιτικοί μας , δεν έχουν προφανώς καμία μα καμία αίσθηση της πραγματικότητας . Ούτε της πραγματικότητας στην ελληνική κοινωνία, ούτε στην πραγματικότητα στην Ευρώπη , ούτε στην πραγματικότητα στην διεθνή οικονομία.
Και φαίνεται ότι οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να αντιληφθούν πως αυτό το τελευταίο, η πραγματική οικονομία, είναι αυτό που μας αφορά. Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι.
Εκεί είναι η πραγματικότητα.
Όλα τα αλλά είναι θεωρίες που όμως έχουν «κοντά ποδάρια».
Γιατί πολύ ωραίες οι θεωρίες για την ‘επανάσταση» στην Ευρώπη που θα ξεκινήσει από την Αθηνά, για τους «λαούς της Ευρώπης που μας στηρίζουν» (άσχετα αν δεν το βλέπουμε πουθενά) αλλά και για την σύγκρουση στο εσωτερικό της Ευρώπης.
Πολύ ωραία η θεωρία ότι η μάχη της Αθήνας, αφορά όλη την Ευρώπη και αλλά ωραία.
Μόνον που η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Ο άνεργος στην Ελλάδα, περιμένει εδώ και τώρα λύσεις, οι εκατοντάδες επιχειρήσεις -που είναι στα όρια να κλείσουν- περιμένουν την ανάσα ζωής, οι τράπεζες προσπαθούν να βρουν διέξοδο για να προστατευόσουν τις καταθέσεις των πολιτών.
Και οι γενικές θεωρίες και ο αγώνας για το μέλλον και για την ανθρωπότητα, ο αγώνας για τον σοσιαλισμό που λέγαμε και παλαιοτέρα, δεν αφορούν κανέναν.
Και οι πολίτες περιμένουμε λύσεις. Αποτελέσματα.
Και θα πρέπει οι κυβερνώντες να αντιληφθούν ότι ο χρόνος της προσμονής πέρασε ανεπίστρεπτη. Και πως όταν οι θεωρίες δεν γίνονται πράξη αλλά το αντίθετο τότε η προσδοκία και ανοχή των πολιτών γίνεται αντίδραση και οργή.
Και κάτι τελευταίο. Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε κράτη και μάλιστα τόσο κρίσιμες όσο αυτές της χωράς μας με τους εταίρους, δεν μπορεί να γίνονται ούτε στις πλατείες, ούτε στις αίθουσες ξενοδοχείων όπου συνεδριάζουν Κεντρικές Επιτροπές Κόμματων, ούτε καν στην Βουλή
Οι διαπραγματεύσεις γίνονται από τις υπεύθυνες κυβερνήσεις και όταν θεωρηθεί ότι χρειάζεται ενημέρωση και γνώμη από τα κόμματα της αντιπολίτευσης καλούνται οι αρχηγοί τους στο Μ Μάξιμου για συζήτηση , με συγκεκριμένα στοιχειά και δεδομένα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Όλα τα αλλά δεν γίνονται για να υπάρξουν συναινέσεις ή θετικές γνώμες, αλλά για επικοινωνιακούς λόγους και μάλιστα στο εσωτερικό μέτωπο…
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου