Το «φιλέτο» του Ελληνικού... που θα γίνει χωματερή!

Μια μεγάλη κρίση δεν δημιουργεί κατ' ανάγκη συνθήκες ανασυγκρότησης και ανάκαμψης με βάση το θεώρημα του «πάτου του πηγαδιού» . Μπορεί εξίσου εύκολα να δημιουργήσει ένα σκηνικό τέλματος στο οποίο «βαλτώνουν» τελικά και οι υγιείς και οι παθογενείς κοινωνικές δυνάμεις. Εκεί βρισκόμαστε σήμερα είτε το κατανοούμε είτε όχι ….

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτό του Ελληνικού και της αξιοποίησής του εν μέσω κρίσης. Το γεγονός ότι πριν την κρίση το αθάνατο ελληνικό δημόσιο και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου πέτυχαν ….να αποτύχουν αφήνοντας το φιλέτο του λεκανοπεδίου, την Αθηναϊκή Ριβιέρα, το διαμάντι του παραλιακού μετώπου και άλλα χαριτωμένα, αναξιοποίητο- φάντασμα δεν απασχόλησε κανέναν! Τα δισ. που δεν εισπράχτηκαν, τα έργα που δεν έγιναν, οι επενδυτές που δεν ήρθαν, οι θέσεις εργασίας που δεν δημιουργήθηκαν, η ανάπλαση που δεν πραγματοποιήθηκε είναι «ψιλά γράμματα». Τα ξεπερνά κανείς με ένα αδιάφορο ανασήκωμα των ώμων…. Και τι έγινε; Εγινε ότι τότε, προ κρίσης το «φιλέτο» θα απέδιδε πολλαπλάσια και επιπροσθέτως θα ήταν ένα σημαντικό asset εν μέσω κρίσης .


Η συνέχεια είναι ακόμη πιο παρανοϊκή. Με τα χίλια βάσανα και τις χίλιες ενστάσεις  προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός και φυσικά ελάχιστοι σοβαροί επενδυτές ενδιαφέρθηκαν και μόνον ένα επενδυτικό σχήμα με ελληνικά και ξένα κεφάλαια έφτασε ως το τέλος. Αυτόματα ξεκίνησε το γνωστό έργο με το «ξεπούλημα» παρότι η έκταση δεν πωλήθηκε δόθηκε για 99 χρόνια κατά τα διεθνή πρότυπα. Το ΤΕΕ σε έκθεσή του υποστήριξε ότι η αξία θα έπρεπε να είναι 3 δισ. άρα το τίμημα θα έπρεπε να είναι 222% μεγαλύτερο, βασιζόμενο όμως σε μια μελέτη με… άλλες χρήσεις γης και θεωρητικές πια αξίες. Και ακόμη περισσότερο: με... άλλους επενδυτές, φανταστικούς, που ποτέ δεν εμφανίστηκαν, σίγουρα γιατί τους έδιωξε η «ελληνική αρρώστια». Οι υποστηρικτές της λύσης Ελληνικό-Μητροπολιτικό πάρκο κατήγγειλαν το «νέο σκάνδαλο» και πρώτοι στον αγώνα ήταν φυσικά οι νυν κυβερνώντες. «Είναι πολύ σημαντικό να μην πέσουν οι υπογραφές» έλεγε τότε η βουλευτής Νάντια Βαλαβάνη. Από τότε φαίνεται, η νυν υπουργός είχε τη «μεγάλη ιδέα» κρυμμένη στο... βάθος του μυαλού της.

Με αυτή την λογική, που βασίζεται φυσικά στον ιδεολογικό -και πρακτικό- εξορκισμό των ιδιωτικών επενδύσεων, άρχισαν οι παράπλευρες κινήσεις προκειμένου να εκδιωχθεί από το αδηφάγο και πλαδαρό σώμα του δημοσίου, το «ακάθαρτο δαιμόνιο» του «επιχειρείν». Διότι «λεφτά υπάρχουν», ανεργία δεν υπάρχει, οι επενδυτές στριμώχνονται να αρπάξουν τα πατρογονικά ασημικά  - στα 50 δισ. αν θυμάστε τα υπολόγιζαν το 2010- η ανάπτυξη θα πέσει από τον ουρανό και άλλα πρωτότυπα.
Ετσι εν μέσω τέλματος, «μπαμ» ηκούσθη στον αέρα. Μιά πολυπράγμων υπουργός, η αναπληρώτρια ΥΠΟΙΚ πλέον Ν.Βαλαβάνη το «έριξε». Μιά μεγάλη έκταση του παλιού αεροδρομίου να γίνει σταθμός Απορριμμάτων! Στην αρχή οι περισσότεροι σκέφτηκαν ότι κάνει πλάκα. Ενα «stand-up comedy» σαν τις αλησμόνητες «καλωδιωμένες τουρίστριες» του απαράμιλλου Γιάνη Βαρουφάκη. Αλοι θυμήθηκαν την παλιά κινηματογραφική επιτυχία «Σκουπίδια και Διαμάντια» σε ένα πιθανό καινούργιο remake του τύπου: Πώς να πετάς τα Διαμάντια στα Σκουπίδια.

Οταν όμως τα σύννεφα του αιφνιδιασμού υποχώρησαν, εμφανίστηκε η «γυμνή αλήθεια». Δεν είναι πλάκα, αλλά επίσημη κυβερνητική απόφαση και πολιτική. Και τα σκυλιά δεμένα... Δυστυχώς όμως τα σκυλιά θα παραμείνουν ελεύθερα στην «έρημη χώρα» που είναι τα τελευταία 11 χρόνια η περιοχή του Ελληνικού. Ενα «τσερνομπιλικό τοπίο» στην καρδιά της πιό όμορφης παράκτιας έκτασης της Μεσογείου.

Αυτοί που θα μείνουν «δεμένοι» είναι οι επενδυτές και οι επενδύσεις τους. Μακριά απ'αυτή την παράξενη «σοβιετίζουσα» χώρα που κρατά «δεμένους» και αιχμαλώτους τους δημιουργούς κοινωνικού πλούτου, θέσεων εργασίας και ανάπτυξης.

Αλλη μια ιστορία «ελληνική», αυτή της αξιοποίησης του Ελληνικού, για γέλια και για κλάματα. 11 χρόνια φαγούρα, 11 χρόνια μιζέρια, 11 χρόνια αποεπένδυσης και αποανάπτυξης. Ελεος πιά!
Της Μ. Πυργιώτη από το TheTOC.gr