Τη δήλωση αυτή την έκανε ο πρόεδρος της ΕΚΤ, μιλώντας ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και προσέθεσε πως οποιαδήποτε συζήτηση για τρίτο ελληνικό πρόγραμμα είναι πρόωρη. Τέλος, διευκρίνισε πως τυχόν νέο πρόγραμμα στήριξης προς την Αθήνα θα πρέπει να συνοδεύεται από νέα μέτρα.
Αναμφίβολα πρόκειται για μια δυσμενή μεταβολή στάσης έναντι της κυβέρνησης που ήλπιζε πως μετά το πρωτογενές πλεόνασμα και την έξοδο από την ύφεση, σε ρύθμιση ακόμη ευνοϊκότερη από αυτή των επιτοκίων ευρώ (περί το 2%) για έναν κρατικό μηχανισμό και μια οικονομία στάθμισης Βορείου Αφρικής.
Τα μηνύματα όμως που εκπέμπουν τα ευρωπαϊκά κέντρα ισχύος τον τελευταίο καιρό αφορούν και την αντιπολίτευση. Αφορούν την Ελλάδα συνολικά. Πρόκειται για μη δυσμενή αλλαγή της στάσης έναντι της Ελλάδας συνολικότερα.
Μέχρι πρόσφατα η κυβέρνηση υπέγραφε μνημονιακές δεσμεύσεις τις οποίες δεν εφάρμοζε και όταν ερχόταν η ώρα του ελέγχου από την τρόικα, επετύγχανε την εκταμίευση των δόσεων με πολιτικές διαπραγματεύσεις, στη βάση ή μας στηρίζετε ή έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά το καλοκαίρι που ο ΣΥΡΙΖΑ παγιώνει μια διαφορά υπέρ του στις δημοσκοπήσεις, το δίλημμα αυτό φαίνεται να χάνει το αντίκρισμα.
Οι Ευρωπαίοι φαίνεται πως βάζουν στο κάδρο των μελλοντικών συμφωνιών και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το μήνυμα φαίνεται να έχει ληφθεί και από την Κουμουνδούρου που διαβλέποντας πως δεν μπορεί να το αποφύγει, αρχίζει να το παρουσιάζει σαν μια μεταβολή που γίνεται με τους δικούς της όρους. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο του κ. Παπαδημούλη στο Twitter χθες: «Συνάντηση Τσίπρα-Σαμαρά και συμφωνία πακέτο για ΠτΔ, εκλογές και απομείωση του χρέους». Ο κ. Βενιζέλος απάντησε πως χρειάζεται να βάλει πλάτη και ο κ. Τσίπρας στην διαπραγμάτευση και πληθαίνουν οι ξεκάρφωτες δηλώσεις που δεν αποκλείουν μια συγκυβέρνηση.
Η ουσία είναι πως το μοντέλο που ακολουθούσε η κυβέρνηση: εκταμιεύστε τις δόσεις να πληρώνουμε εκτός των τόκων, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις πελατών και αναξιολόγητους πελάτες, γιατί θα έχετε να κάνετε με την «παλαβή» αριστερά, έχει εξαντλήσει τη δυναμική του.
Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να προσανατολίζονται στην απαίτηση και της υπογραφής Τσίπρα σε οποιαδήποτε νέα συμφωνία και αυτό είναι το νέο στοιχείο που προστίθεται στις εξελίξεις.
Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε πως θα το χειριστεί αυτό ο κ. Τσίπρας καθώς από τη στιγμή που θα τεθεί, θα συμπυκνώσει το χρόνο των πολιτικών εξελίξεων και θα εντείνει τη ρευστότητά τους.
Επί της ουσίας σ’ αυτή την περίοδο μετά τη χρεοκοπία του 2010 όταν τίθεται οποιοδήποτε ουσιαστικό δίλημμα, αυτό ανάγεται από μόνο του στο δίλημμα ευρώ ή όχι ευρώ. Από αυτή τη σκοπιά δικαιώνεται ο ΓΑΠ με το σχετικό δημοψήφισμα.
Άσχετα λοιπόν αν το δίλημμα μιας νέας συμφωνίας και το διακύβευμά της τεθούν πριν ή μετά τις πρόωρες εκλογές, οι συνέπειες του θα είναι σαρωτικές.
Αν τεθούν πριν τις εκλογές και προκύψει μια νέα συμφωνία που θα είναι κάποια παραλλαγή των μνημονίων (τι άλλο θα μπορούσε να είναι), τότε το πρόβλημα δυσπιστίας των κομμάτων της συγκυβέρνησης θα μεταδοθεί και στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αν το τελευταίο αρνηθεί να υπογράψει ζητώντας πρόωρες εκλογές, κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει τις διεργασίες του εκλογικού σώματος υπό την πίεση της οικονομικής δυσπραγίας που θα προκύψει λόγω νευρικότητας σε καταθέσεις, δημόσια έσοδα και ασφαλιστικές εισφορές.
Αν κερδίσει τις εκλογές αυτοδύναμα θα πρέπει να αποδείξει πως διαθέτει το μαγικό ραβδί που έχει υποσχεθεί πως διαθέτει...
Αν τις σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας ενδέχεται να χρεωθεί το κόμμα της συγκυβέρνησης την απουσία μαγικής ράβδου.
Από το καλοκαίρι, όταν διεφάνη η αλλαγή γραμμής πλεύσης της κυβέρνησης από το να παριστάνει πως θέλει τις μεταρρυθμίσεις, στον ανταγωνισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε δημαγωγία και λαϊκισμό, είναι φανερό πως αργά ή γρήγορα θα τεθεί από το εξωτερικό το ζήτημα παραμονής στο ευρώ.
Στην αρχή θα ξεκινήσουν σχετικά δημοσιεύματα που θα διαμορφώσουν ανάλογο κλίμα στους εκλογείς της Ευρώπης και μετά οι πολιτικοί θα προσπαθήσουν να ευθυγραμμιστούν με αυτή τη δυσαρέσκεια...
Πριν λίγες μέρες, μετά από πολύ καιρό, το θέμα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ αναδύθηκε από το γερμανικό περιοδικό Focus, επί τη ευκαιρία της παρουσίασης ενός παλαιότερου βιβλίου του Ζισκάρ Ντε Εσταίν...
Ιδού το σχετικό δημοσίευμα πριν τρεις μέρες...
“Ο γάλλος πολιτικός παρουσιάζει το όραμά του για μία νέα ομοσπονδιακή Ευρώπη που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα- μία Ευρώπη, από την οποία ωστόσο φαίνεται ότι απουσιάζουν η Ελλάδα και η Κύπρος.
Σε μία πρώτη φάση θα συμμετείχαν οι έξι ιδρυτικές χώρες (της ΕΟΚ) δηλαδή η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο.
Προτείνει και ένα νέο Ευρωκοινοβούλιο που θα λέγεται «Κογκρέσο» και θα αποτελείται από ευρωβουλευτές, αλλά και εθνικούς βουλευτές. Εκτιμά μάλιστα, ότι το σχέδιό του περί «ευρωπαϊκού πυρήνα» δεν χρειάζεται καν αλλαγή των συνθηκών, αλλά μπορεί να προχωρήσει σε διακυβερνητική βάση…”
Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί και πάλι και το πιθανότερο είναι τους επόμενους μήνες να γίνει πολύ χειρότερη.
Του Κ. Στούπα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου